Monparnas
Monparnas (franc. Montparnasse) je četvrt Pariza na levoj obali Sene.
Isto ovo ime nose i obližnja železnička stanica, groblje i toranj.
U ovoj četvrti se nalazi Pasterov institut. Pod zemljom se nalaze Pariske katakombe.
Termin Monparnas potiče iz grčke mitologije. Tamo je planina Parnas bila dom za devet muza zaštitnica nauka i umetnosti. Ovo ime su delu Pariza dali studenti iz 17. veka koji su ovde recitovali poeziju.
Početkom 20. veka Monparnas je bio centar intelektualnog i umetničkog sveta u Parizu koji su uglavnom činili siromašni emigranti. Žan Kokto je jednom duhovito izjavio da je siromaštvo bilo luksuz u Monparnasu.
Među umetnicima koji su se tu okupljali u boemskoj atmosferi bili su: Pablo Pikaso, Gijom Apoliner, Erik Sati, Mark Šagal, Fernan Leže, Maks Žakob, Haim Sutin, Amedeo Modiljani, Ezra Paund, Maks Ernst, Marsel Dišan, Konstantin Brankuši, Dijego Rivera, Alberto Đakometi, Andre Breton, Salvador Dali, Henri Miler, Semjuel Beket, Ežen Jonesko, Hoan Miro, Ernest Hemingvej i drugi. Tu su boravili i politički emigranti poput Vladimira Lenjina, Lava Trockog i Porfirija Dijaza.
Istorija uredi
Umetničko središte uredi
U 18. veku, učenici su recitovali pesme u podnožju veštačkog brežuljka od kamenjara iz katakombi, obližnje mreže podzemnih galerija. Ironično, odlučili su da ovu humku krste „Parnas“, nazvanu po onoj koju su slavili grčki pesnici. Početkom 20. veka, mnogi Bretonci proterani iz svog regiona zbog siromaštva stigli su vozom na stanicu Monparnas, srce okruga, i nastanili se u blizini. [1] Monparnas je postao poznat 1920-ih, nazvan les Années Folles (Lude godine), a 1930-ih kao srce intelektualnog i umetničkog života u Parizu. Od 1910. do početka Drugog svetskog rata, umetnički krugovi Pariza migrirali su na Monparnas kao alternativu okrugu Monmartr koji je bio intelektualno leglo prethodne generacije umetnika. Pariz od Zole, Manea, Francuske, Dega, Forea, grupa koja se okupljala više na osnovu statusnog afiniteta nego stvarnih umetničkih ukusa, prepuštanje prefinjenosti dendizma, bilo je na suprotnom kraju ekonomskog, društvenog i političkog spektra od umetnika emigranta koji su naseljavali Monparnas.
Slikari, vajari, pisci, pesnici i kompozitori gotovo bez novca su dolazili iz celog sveta da bi napredovali u kreativnoj atmosferi i za jeftine kirije u umetničkim komunama. Živeći bez tekuće vode, u vlažnim, negrejanim „ateljeima“, mnogi su svoje radove prodavali za nekoliko franaka samo da bi kupili hranu. Žan Kokto je jednom rekao da je siromaštvo luksuz na Monparnasu.
Spoljašnje veze uredi
- ^ „Montparnasse”. Paris Digest. 2018. Pristupljeno 2018-08-13.