Novak Novak

Novak Novaković, poznatiji kao Novak Novak (1928 — 1995) srpski je humorista, pisac, novinar. Jedan je od najpopularnijih i najplodnijih TV scenarista iz vremena druge Jugoslavije.

Novak Novak
Puno ime	Novak Novaković
Datum rođenja	(1928-02-03)3. februar 1928.
Mesto rođenja	Kruševac, Kraljevina SHS
Datum smrti	6. april 1995.(1995-04-06) (67 god.)
Mesto smrti	Beograd, SRJ

Sa glumačkom ekipom serije „Pozorište u kući”

Biografija

Novak Novak je rođen 3. februara 1928. godine u Kruševcu kao drugo dete Jevrema i Danice Novaković (rođ. Valjarević). Krajem 1944. godine novoformirana vlast je njegovog oca Jevrema, lokalnog sveštenika po kratkom postupku osudila na smrt i streljala kao pripadnika JVuO, porodica se nakon završetka Drugog svetskog rata preselila u Beograd, gde je Novak nastavio gimnazijsko školovanje i upisao studije književnosti. „Nepodobnošću“ uzrokovana materijalna oskudica primorala ga je da napusti fakultet, preuzme ulogu glave porodice i ne birajući poslove zarađuje za njen opstanak.

Novinarstvom je počeo da se bavi 1947. godine, objavivši rad u zagrebačkom humorističkom časopisu Kerempuh, a nastavio pišući za časopis Rad. Kao član redakcije satiričnog lista Jež, (1949–1951) sarađivao je sa piscima Stanislavom Vinaverom i Vladanom Stojanovićem Zorovaveljom. Njegovi humoristički prilozi objavljivani su u svim značajnijim jugoslovenskim časopisima. Bio je član Udruženja novinara Jugoslavije.

Radijsku karijeru započeo je 1953. godine i na mestu urednika reklamnih emisija i jutarnjeg programa Radio Beograda zadržao se do 1957. godine. Najveći trag ostavio je kao autor satiričnih i humorističkih tekstova za radio emisiju Veselo veče, koje je pisao zajedno sa Radivojem Lolom Đukićem. Njihova saradnja se nastavila i na Televiziji Beograd, gde su zajedničkim scenarijima za humorističke serije i filmove postali prepoznatljiv tandem i postavili standarde za to kako treba da izgleda humor na malim ekranima. Od početka rada na RTB 1957. godine, pa sve do penzionisanja 1988. godine, Novak je iz „ničega”, uz pomoć Lole, Mije Aleksića, Đuze Stoiljkovića, Miodraga Petrovića Čkalje i ostalih velikana „malih ekrana”, uspeo da stvori najsjajnija ostvarenja igranog programa, a Pozorište u kući je do danas ostalo njegovo najpopularnije delo.

Posle penzionisanja, zbog slabog zdravlja, povukao se iz javnog života. Neumoran, bavio se pisanjem memoara koje je nazvao „Pozorište u srcu“. Svoje bogato životno i radno iskustvo prenosio je na Srđana Valjarevića, savremenog književnika i svog daljeg rođaka.

Preminuo je 6. aprila 1995. godine, u Beogradu.

TV scenarista

Izuzetno plodan opus Novaka Novaka najpre se ostvarivao kroz saradnju sa rediteljem Radivojem Lolom Đukićem. Mnoge humorističke serije ovog tandema su vladale malim ekranima šezdesetih godina XX veka:

• „Servisna stanica“ (1959 — 1960)
• „Nema malih bogova“ (1961)
• „Sreća u torbi“ (1961)
• „Na tajnom kanalu“ (1961)
• „Muzej voštanih figura“ (1962)
• „Licem u naličje“ (1965)
• „Crni sneg“ (1966)
• „Ljudi i papagaji“ (1966)
• „Leđa Ivana Groznog“ (1967)
• „Dežurna ulica“ (1967)
• „Spavajte mirno“ (1968)
• „Sačulatac“ (1968)

Upravo u ovim ostvarenjima nastajala su velika glumačka imena kao: Miodrag Petrović Čkalja, Mija Aleksić, Jovan Gec, Đokica Milaković, Vera Ilić-Đukić, Bata Paskaljević, Danica Aćimac, Mihajlo Viktorović, Branka Veselinović, Mića Tatić, Mića Tomić, Žarko Mitrović i dr.

Savremenoj javnosti Novak Novak je svakako najpoznatiji po TV seriji „Pozorište u kući“, jednoj od prvih „mamutskog“ tipa, koja je od 1972. do 1984. godine prikazivana u preko 50 epizoda kroz 5 serijala, a kasnije je više puta reprizirana. Uz režiju Dejana Baje Ćorkovića, uloge za pamćenje ostvarili su: Vlastimir Đuza Stojiljković (Rodoljub Rođa Petrović), Stanislava Staša Pešić (Olga), Olga Ivanović (gospođa Nikolajević), Goran Trifunović (Borko), Ljiljana Lašić (Tina), Radmila Savićević (majka Vuka), Dragutin Guta Dobričanin (Vasa S. Tajčić)...

Svojevrstan omaž Novaku Novaku predstavlja rimejk ove serije, realizovan posle više od tri decenije (2007). Kroz 25 izabranih epizoda, režiseri su bili Balša Đogo, Ivan Živković, Miroslav Lekić i Goran Gajić, a čuvene scene „u domu Petrovića“ ovaj put su poverene: Draganu Bjelogrliću, Nataši Šolak, Tanji Bošković, Marku Brkiću, Nadi Macanković, Mileni Dravić, Branimiru Brstini...

Novakova najpoznatija pozorišna komedija Stolica koja se ljulja (1976), krajem sedamdesetih godina XX veka punila je sale širom tadašnje Jugoslavije. U Sloveniji se davala pod imenom Gugalnik, a kasnije je ekranizovana pod nazivom Gnjurac.

Priznanja

Bio je dobitnik brojnih domaćih priznanja:

• povodom 20 godina radio emisije „Veselo veče“ Radio Beograda (1969);
• za učešće na festivalu „Nušićijada“ u Ivanjici (1970);
• za TV seriju „Pozorište u kući“ (1973 — 1974);
• povodom 50 godina radio—difuzije u Jugoslaviji (1976);
• povodom 20 godina Televizije Beograd (1978);

Odlikovan je Ordenom zasluga za narod sa srebrnim vencem, dodeljenog ukazom Predsedništva SFRJ (1983) i Ordenom rada sa srebrnim vencem.

Posthumno mu je dodeljeno priznanje za životno delo na Međunarodnom festivalu humora i satire u Kruševcu (1996).

Ad acta

Rukopisna zaostavština Novaka Novaka se od 2002. godine čuva u Istorijskom arhivu Beograda, kao poklon njegove supruge. Od raspoložive građe formiran je njegov lični fond.

Spoljašnje veze

• Novak Novak na sajtu IMDb (jezik: engleski) 
• Internet prezentacija Istorijskog arhiva Beograda
• Dobri čovek, Novak Novak (RTS, 29. jul 2020)