Radovan Papić
Radovan Papić (Bileća, 30. jul 1910 — Beograd, 29. januar 1983) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SR Bosne i Hercegovine.
| radovan papić | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 30. jul 1910. | |||||
| Mesto rođenja | Bileća, Austrougarska | |||||
| Datum smrti | 29. januar 1983. (72 god.) | |||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||||
| Porodica | ||||||
| Supružnik | Milena Papić | |||||
| Deca | Žarana Papić | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1940. | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | |||||
| Čin | pukovnik u rezervi | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Biografija
urediRođen je 30. jula 1910. u Bileći. Učiteljsku školu je završio u Mostaru, nakon čega je radio kao učitelj u Hercegovini. Potom je u Beogradu završio Višu pedagošku školu. Tokom školovanja u Beogradu, priključio se revolucionarnom studentskom pokretu i 1940. postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1][2]
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. bio je jedan od organizatora ustanka u bilećkom srezu i istočnoj Hercegovini. Kao član Sreskog komiteta KPJ za Bileću aktivno je politički delovao među narodom ovog kraja. Potom je obavljao razne odgovorne dužnosti u jedinicama NOV i POJ. Bio je politički komesar čete i politički komesar bataljona u Desetoj hercegovačkoj udarnoj brigadi, potom rukovodilac Politodela Prve proleterske udarne brigade i Četvrte krajiške udarne brigade. Kraj rata dočekao je na dužnosti rukovodioca Politodela Pete krajiške divizije.[1][2]
Nakon oslobođenja Jugoslavije, bio je član i sekretar Oblasnog komiteta KPJ za Hercegovinu, gde je radio na stvaranju i igradnji organa narodne vlasti. Od aprila 1946. učestvovao je kao partijski rukovodilac omladinskih radnih brigada na prvim saveznim omladinskim radnim akcijama na izgradnji pruge Brčko—Banovići, i potom naredne 1947. na izgradnji pruge Šamac—Sarajevo. Potom se bavio političkim radom u organima Narodne Republike Bosne i Hercegovine. Bio je ministar u Vladi NR Bosne i Hercegovine, sekretar Prezidijuma Narodne skupštine BiH, član Izvršnog veća Narodne skupštine BiH i sekretar Narodne Skupštine NR BiH.[1][2]
Biran je za narodnog poslanika Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine u više saziva, a od novembra 1945. biran je za poslanika Narodne skupštine FNR Jugoslavije, nakon čega je u narednih pet saziva bio poslanik Savezne skupštine. U saveznom parlamentu obavljao je dužnosti sekretara Odbora za socijalnu pomoć Saveznog veća, predsednika Odbora za društveni nadzor Savezne skupštine i predsednika Administrativne komisije Savezne skupštine. Za člana Saveta federacije biran je 1971, 1974. i 1979. godine.[1][2]
Biran je za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Bosne i Hercegovine i za člana njegovog Izvršnog komiteta. Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije biran je na Šestom, 1952. i Sedmom kongresu, 1958. godine.[2]
Umro je 29. januara 1983. u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[3][4]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Oreden rada prvog reda, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden za hrabrost i dr.[1] Dobitnik je Nagrade ZAVNOBIH-a.
Reference
uredi- ^ a b v g d Ko je ko 1957, str. 518.
- ^ a b v g d Ko je ko 1970, str. 758.
- ^ „Umro Radovan Papić”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 31. 1. 1983. str. 5.
- ^ „Sahranjen Radovan Papić”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 2. 2. 1983. str. 12.
