Slobodan Rakitić
Slobodan Rakitić (Vlasovo, kod Raške, 30. septembar 1940[1] — Beograd, 1. januar 2013[2]) bio je srpski pesnik, esejista i političar. Kao pesnik, bio je predstavnik poetske metafizike. Rakitić je bio predsednik Udruženja književnika Srbije i predsednik Srpske književne zadruge.
| Slobodan Rakitić | |
|---|---|
 Slobodan Rakitić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. septembar 1940. |
| Mesto rođenja | Vlasovo, kod Raške, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 1. januar 2013. (72 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Narodnost | Srbin |
| Religija | pravoslavlje |
| Profesija | književnik |
Biografija uredi
Diplomirao je na Filološkom fakultegu u Beogradu. Uređivao je književne časopise Savremenik i Raška. Bio je član prve redakcije koja je pokrenula list Književna reč (1972). Od 1973. godine zaposlen je na Kolarčevom narodnom univerzitetu, kao urednik katedre za književnost i jezik.
Slobodan Rakitić je bio opozicionar tadašnjoj vlasti. Poslanik na listi Srpskog pokreta obnove u prvoj višestranačkoj skupštini Srbije (1991—1992), narodni poslanik u Saveznoj skupštini SR Jugoslavije (1993—1994), predsednik Udruženja književnika Srbije od 1994. do kraja 2004. godine. Bio je predsednik i osnivač Saborne narodne stranke.
Rakitić je misaoni lirski pesnik, sa izrazitim osećanjem za istoriju, kulturu i tradicionalne vrednosti. Njegova poezija, lirskointimistička, elegična, refleksivna i religiozna, nastoji pesnički da odgovori na večna pitanja života i smrti, položaja pojedinca i istorijskog, kolektivnog stradanja. Rakitićev pesnički govor izrazito je metafizički, plemenit - pretežno neosimbolistički. Njegove pesme tematsko-motivski i oblikovno korespondiraju sa starom bogoslužbenom književnošću. (M. K.)
Preminuo je u Beogradu posle kratke i teške bolesti 1. januara 2013.[3] Sahranjen je 4. januara 2013. u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[2]
Pesme su mu prevođene na više jezika.
Priznanja uredi
- Nagrada „Milan Rakić”, za knjigu Zemlja na jeziku, 1974.
- Nagrada „Isidora Sekulić”, za knjigu Žudnja za jugom, 1981.
- Nagrada „Branko Miljković”, za knjigu Osnovna zemlja, 1988.
- Nagrada „Kondir Kosovke devojke”, 1994.
- Nagrada „Laza Kostić”, za sabrana dela, 1995.
- Dučićeva nagrada, za knjigu Izabrane i nove pesme, 1998.
- Nagrada „Zlatni krst kneza Lazara”, 1998.
- Oktobarska nagrada grada Beograda, za knjigu Tapije u plamenu, za 1990.
- Nagrada „Drainac”, za knjigu Tapije u plamenu, 1991.
- Nagrada „Pesničko uspenije”, 2002.
- Nagrada „Zmaj Ognjeni Vuk”, za knjigu Pesme, 2002.
- Nagrada „Stefan Prvovenčani”, 2006.
Dela uredi
- Knjige pesama
- Svetlosti rukopis (1967)
- Raški napevi (1968)
- Svet nam nije dom (1970, drugo dopunjeno izdanje 1979)
- Zemlja na jeziku (1973)
- Pesme o drvetu i o plodu (1978)
- Žudnja za jugom (1981)
- Potomak (1982)
- Osnovna zemlja (1988), dopunjeno izdanje 1989. i 1990)
- Tapije u plamenu (1990, drugo izdanje 1991)
- Duša i sprud (1994)
- Izabrane pesme (1998)
- Poezija romantizma jugoslovenskih naroda, zbornik (1978)
- Izabrana dela u pet knjiga(1994)
- Knjige eseja
- Od Itake do priviđenja (1985)
- Oblici i značenja (1994)
Reference uredi
- ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 691.
- ^ a b „Slobodan Rakitić”. poezijasustine.rs. Pristupljeno 19. 1. 2023.
- ^ Preminuo pesnik i demokrata Slobodan Rakitić Mondo 1. januar 2013.
Literatura uredi
- Milijan Despotović: Svemu vratiti govor /Milijan Despotović. – UKS, Požega: Narodna biblioteka : Svitak : Razvigor , 2011 (esej o knjizi: Slobodan Rakitić: "Pesme")
