Stojan D. Vujičić
Stojan D. Vujičić (mađ. Vujicsics D. Sztoján; Pomaz, 15. maj 1933 — Rim, 11. februar 2002) bio je srpski književnik i posrednik između srpske, odnosno jugoslovenske, i mađarske kulture. Nosilac ordena „Srpski vitez”. Bio je jedan od vodećih ličnosti i najuglednijih srpskih književnika u Mađarskoj.
Stojan D. Vujičić | |
|---|---|
 Stojan D. Vujičić | |
| Datum rođenja | 15. maj 1933. |
| Mesto rođenja | Pomaz, Kraljevina Mađarska |
| Datum smrti | 11. februar 2002. (68 god.) |
| Mesto smrti | Rim, Italija |
Biografija
urediStojan D. Vujičić rođen je u svešteničkoj porodici u Pomazu, mestu između Sentandreje i Budimpešte. Otac Dušan Vujičić bio je poreklom iz stare srpske učiteljske porodice u Sečuju (mađ. Dunaszekcső) u Baranji. Majka Nevenka Budimlić je bila rodom iz Santova. Brat Tihomir Vujičić bio je poznati kompozitor i etnomuzikolog u Budimpešti, koji je tragično nastradao tokom avionske nesreće iznad Damaska 1975. godine.
Stojan Vujičić je bio oženjen sa Marijetom. Za svoj budući nadgrobni spomenik izabrao je kao epitaf, stih prijatelja Jovana Hristića: Bili smo negde na ničijoj zemlji, ni mi sami, ni neko drugi.[1] Umro je 2002. godine u Rimu.
Stojan D. Vujičić je diplomirao Slavistiku u Budimpešti. Godine 1956, bio je član antikomunističkog Petefijevog kruga.
Višedecenijskim stručnim radom prikupio je predmete od neprocenjive vrednosti od kojih je kasnije nastala zbirka Srpskog pravoslavnog crkvenog muzeja u Sentandreji. Muzej je povodom 300. godišnjice Velike seobe Srba otvorio predsednik Mađarske Arpad Genc. Prvi upravnik crkveno-naučne zbirke bio je Stojan D. Vujičić.
Prvi put je bio u Jugoslaviji (Srbiji) u leto 1956. godine. Potražio je najpre "prečanina" Veljka Petrovića u Beogradu, sa kojim se sprijateljio. Od tada mu se krug saradnika, poznanika i prijatelja neprestano širio. U "pesničke vode" ušao je zahvaljujući druženju sa pesnikom Vaskom Popom. Prve Vujičićeve stihove objavio je beogradski književni časopis "Književnost" 1969. godine. Tri godine docnije beogradski izdavač "Nolit", je izdao njegovu zbirku "Rastočenje".
Celoga svoga životnog veka Stojan Vujičić je radio na uspostavljanju i izučavanju kulturno-istijskih i književnih veza srpske, odnosno jugoslovenskih kultura i mađarske kulture. Napisao je mnoge studije o srpskim i mađarskim književnicima: Mihailu Vitkoviću (mađ. Vitkovics Mihály), o Vuku Karadžiću i Jožefu Sekaču, o Jakovu Ignjatoviću, Teodoru Pavloviću, Veljku Petroviću, Todoru Manojloviću, o Endre Adiju (mađ. Ady Endre), Balintu Balašiju (mađ. Balassi Bálint), Deže Kostolanjiju (mađ. Kosztolányi Dezső), Miklošu Radnotiju (mađ. Radnóti Miklós). Poznati su njegovi članci o Petru Dobroviću i Ivanu Meštroviću.
Bio je oduševljen slikarstvom Marka Šagala.
Bio je osnivač Zadužbine Jakova Ignjatovića u Budimpešti. Pokrenuo je list "Neven" kao periodični kulturni dodatak "Narodnih novina", nedeljnika u Budimpešti. Bio je urednik peštanskog časopisa Evropai utaš (mađ. Európai Utas)
Stojan D. Vujičić bio je saradnik Instituta za nauku o književnosti Mađarske akademije nauka. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti, doživotni član Matice srpske, član Saveza pisaca Mađarske i Udruženja književnika Srbije. Bio je potpredsednik mađarskog PEN-kluba. Stojan D. Vujičić je bio počasni profesor Univerziteta u Novom Sadu.[2] U svom domu u peštanskoj ulici Vaci, posedovao je obimnu prepisku sa jugoslovenskim književnicima, poput Miroslava Krleže, Isidore Sekulić, Ive Andrića, Miloša Crnjanskog, Veljka Petrovića, Milana Kašanina i drugih.
Knjige
uredi- Rastočenje (Beograd, 1973 i Budimpešta, 1993) - pesme
- Jožef Sekač - Vuk Stefanović Karadžić: Srpske narodne pesme (Novi Sad, 1986) - dvojezično izdanje
- Srbi u Budimu i Pešti (Budimpešta, 1997) - kulturna istorija
- Elillant évek szőlőhegyén (Budimpešta, 1997) - eseji, studije
- Dubrovnik; 1978, Budimpešta (mađ)
- Mai jugoszláv elbeszélők, 1960, Budimpešta (mađ)
- A pesti szerb templom, 1961, Budimpešta (mađ)
- Szentendre, 1981, Corvina, Budimpešta (mađ). ISBN 978-963-13-1246-1.
Nagrade
uredi- Nagrada Atila Jožef za poeziju (Budimpešta)
- Književna nagrada Zadužbine Jakova Ignjatovića (Budimpešta)
- Srpski vitez (Novi Sad)
- Srednji krst Republike Mađarske (Budimpešta) za Crkveno-umetničku zbirku u Sentandreji
Reference
uredi- ^ Milo Gligorijević: "Izlazak Srba", Beograd 1987.
- ^ „Biografija Stojan VUJIČIĆ”. SANU. Arhivirano iz originala 05. 03. 2016. g. Pristupljeno 3. 2. 2019.
