Crkva Svetog proroka Ilije u Simićevu

Crkva Svetog proroka Ilije
Crkva Svetog proroka Ilije
	Crkva Svetog Ilije u Simićevu
Opšte informacije
Mesto	Simićevo
Opština	Žabari
Država	Srbija
Vreme nastanka	1901.
Tip kulturnog dobra	Spomenik kulture
Nadležna ustanova za zaštitu	Regionalni zavod za zaštitu spomenika kulture Smederevo

Crkva Svetog proroka Ilije u Simićevu (opština Žabari) podignuta je 1901. godine prema projektu Ministarstva građevina. Crkva pripada Eparhiji braničevskoj Srpske pravoslavne crkve i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture.^[1]

Arhitektura crkve uredi

Crkva u Simićevu je sagrađena u duhu obnove srpske srednjovekovne i vizantijske arhitekture. U osnovi je jednokupolna trikonhalna građevina sažetog tipa, sa zvonikom na zapadu. Prostorno je podeljena na naos, na koji se sa istočne strane nadovezuje oltarski prostor, sa severne i južne strane pevnički prostori u vidu konhi i na zapadu priprata sa galerijom i zvonikom. Bogatu dekoraciju fasada čine arhitektonski elementi u vidu profilisanih podeonih venaca, krovnog venca, frizova slepih arkadica, pilastera i prozori u vidu monofora, bifora i rozeta. Posebno je naglašena zapadna fasada sa ulaznim portikom u vidu baldahina i velikom biforom iznad koje je u medaljonu u malteru izvedena 1901. godina kao godina gradnje.

Ikonostas uredi

Po završetku izgradnje hrama postavljena je visoka oltarska pregrada izvedena u klasicističkom duhu uz primenu barokno-rokajnih duboreznih elemenata. Zanimiljivo je da se ovom prilikom kao izvođač koji je postavio ikonostas pominje vršački slikar Živa Radak, dok su ikone rad češkog majstora. Slikarstvo ovog ikonostasa je na veoma visokom nivou zahvaljujući majstorskom umeću njegovog autora. Ikone su raspoređene u tri zone. U prvoj zoni su prestone, u drugoj su ikone sa predstavama iz ciklusa Velikih praznika, dok je u završnici ikona Svete Trojice i šest medaljona sa svetiteljima.

Zidno slikarstvo je svedeno na oslikavanje površina imitiranjem mermera i izvođenje dekorativne geometrijsko-floralne ornamentike u naglašavanju arhitektonskih elementa.

Crkva poseduje i vredne pokretne ikone, bogoslužbene knjige i sasude iz XIX veka i komade crkvenog mobilijara.