Jovan Mališić (Glavica, kod Danilovgrada, 1902Moskva, 19. april 1939[1]), jugoslovenski revolucionar, poznat i pod ilegalnim imenom Milan Martinović, učesnik Španskog građanskog rata i politički sekretar Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije od 1928. do 1931. godine.

jovan mališić
Jovan Mališić
Lični podaci
Datum rođenja1902.
Mesto rođenjaGlavica, kod Danilovgrada, Knjaževina Crna Gora
Datum smrti19. april 1939.(1939-04-19) (36/37 god.)
Mesto smrtiMoskva, Ruska SFSR[1], Sovjetski Savez
Profesijapolitički radnik, revolucionar
Delovanje
Član KPJ od1919.
Učešće u ratovimaŠpanski građanski rat
SlužbaInternacionalne brigade
19371938.
Politički sekretar
Komunističke partije Jugoslavije
Period19281931.
PrethodnikĐuro Đaković
NaslednikMilan Gorkić

Biografija

uredi
 
Spomen-obeležje Jovanu Mališiću na Novom donskom groblju u Moskvi

Rođen je 1902. godine u selu Glavica, kod Danilovgrada. Bio je učitelj. U Danilovgradu je završio Učiteljsku školu.[1]

Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1919. godine, kada je i osnovana Partija. Od 1920. godine je bio član Okružnog komiteta KPJ.

Godine 1923. je emigrirao u Sovjetski Savez. Tamo je najpre studirao na Komunističkom univerzitetu „Sverdlov“ u Moskvi, a potom je završio Vojno-političku akademiju u Lenjingradu. Tokom 1927. i 1928. godine je bio predavač na Komunističkom univerzitetu nacionalnih manjina Zapada, u Moskvi. Za vreme boravka u SSSR-u, 1924. godine je postao član Svesavezne komunističke partije (boljševika).

Godine 1928. kao iskusan revolucionar, od strane Kominterne je poslat u Jugoslaviju, da među partijskim članstvom radi na sprovođenju „Otvorenog pisma Kominterne članovima KPJ“. U Jugoslaviji je delovao ilegalno i pod lažnim imenom „Milan Martinović“. Na Četvrtom kongresu KPJ, krajem 1928. godine je bio izabran za političkog sekretara Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije. Ovu dužnost vršio je do 1931. godine, kada se ponovo vratio u Sovjetski Savez.

Od 1932. do 1935. godine u Moskvi je završio Institut Crvene profesure, odsek Filozofije. Potom je kao profesor radio u Astrahanu, a kasnije i kao sekretar Partijskog komiteta Fabrike „Nova zora“. Od 1936. godine radi kao rukovodilac na Katedri za filozofiju u Inženjersko-tehničkoj akademiji za vezu u Moskvi. Bio je i predavač na Međunarodnoj lenjinskoj školi.

Godine 1937, Kominterna ga je uputila u Španiju, gde se tokom Španskog građanskog rata borio u redovima Internacionalnih brigada. Bio je komandant Vojne škole za interbrigadiste i ekspert za tenkovsko ratovanje. Godine 1938. je bio opozvan i vratio se u Sovjetski Savez, gde je stradao u „Staljinovim čistkama“ tokom 1939. godine. Streljan je 19. aprila 1939. godine u Moskvi.[1] Sahranjen je na Novom donskom groblju.

Rehabilitovan je 10. juna 1958. godine odlukom Vojnog kolegijuma Vrhovnog suda SSSR-a.

Reference

uredi
  1. ^ a b v g Smrt stiže kao sat, Pristupljeno 21. 6. 2020.

Spoljašnje veze

uredi