Jovan Mališić
Jovan Mališić (Glavica, kod Danilovgrada, 1902 — Moskva, 19. april 1939[1]), jugoslovenski revolucionar, poznat i pod ilegalnim imenom Milan Martinović, učesnik Španskog građanskog rata i politički sekretar Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije od 1928. do 1931. godine.
jovan mališić | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 1902. |
Mesto rođenja | Glavica, kod Danilovgrada, Knjaževina Crna Gora |
Datum smrti | 19. april 1939.36/37 god.) ( |
Mesto smrti | Moskva, Ruska SFSR[1], Sovjetski Savez |
Profesija | politički radnik, revolucionar |
Delovanje | |
Član KPJ od | 1919. |
Učešće u ratovima | Španski građanski rat |
Služba | Internacionalne brigade 1937 — 1938. |
Politički sekretar Komunističke partije Jugoslavije | |
Period | 1928 — 1931. |
Prethodnik | Đuro Đaković |
Naslednik | Milan Gorkić |
Biografija
urediRođen je 1902. godine u selu Glavica, kod Danilovgrada. Bio je učitelj. U Danilovgradu je završio Učiteljsku školu.[1]
Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1919. godine, kada je i osnovana Partija. Od 1920. godine je bio član Okružnog komiteta KPJ.
Godine 1923. je emigrirao u Sovjetski Savez. Tamo je najpre studirao na Komunističkom univerzitetu „Sverdlov“ u Moskvi, a potom je završio Vojno-političku akademiju u Lenjingradu. Tokom 1927. i 1928. godine je bio predavač na Komunističkom univerzitetu nacionalnih manjina Zapada, u Moskvi. Za vreme boravka u SSSR-u, 1924. godine je postao član Svesavezne komunističke partije (boljševika).
Godine 1928. kao iskusan revolucionar, od strane Kominterne je poslat u Jugoslaviju, da među partijskim članstvom radi na sprovođenju „Otvorenog pisma Kominterne članovima KPJ“. U Jugoslaviji je delovao ilegalno i pod lažnim imenom „Milan Martinović“. Na Četvrtom kongresu KPJ, krajem 1928. godine je bio izabran za političkog sekretara Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije. Ovu dužnost vršio je do 1931. godine, kada se ponovo vratio u Sovjetski Savez.
Od 1932. do 1935. godine u Moskvi je završio Institut Crvene profesure, odsek Filozofije. Potom je kao profesor radio u Astrahanu, a kasnije i kao sekretar Partijskog komiteta Fabrike „Nova zora“. Od 1936. godine radi kao rukovodilac na Katedri za filozofiju u Inženjersko-tehničkoj akademiji za vezu u Moskvi. Bio je i predavač na Međunarodnoj lenjinskoj školi.
Godine 1937, Kominterna ga je uputila u Španiju, gde se tokom Španskog građanskog rata borio u redovima Internacionalnih brigada. Bio je komandant Vojne škole za interbrigadiste i ekspert za tenkovsko ratovanje. Godine 1938. je bio opozvan i vratio se u Sovjetski Savez, gde je stradao u „Staljinovim čistkama“ tokom 1939. godine. Streljan je 19. aprila 1939. godine u Moskvi.[1] Sahranjen je na Novom donskom groblju.
Rehabilitovan je 10. juna 1958. godine odlukom Vojnog kolegijuma Vrhovnog suda SSSR-a.
Reference
uredi- ^ a b v g Smrt stiže kao sat, Pristupljeno 21. 6. 2020.