Ljubica Jovanović
Ljubica Jovanović (Pančevo, 4. novembar 1886 — Leskovac 11. april 1962) bila je srpska dramska glumica.
| Ljubica Jovanović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Ljubica Jovanović |
| Datum rođenja | 4. novembar 1886. |
| Mesto rođenja | Pančevo, Austrougarska |
| Datum smrti | 11. april 1962. (75 god.) |
| Mesto smrti | Leskovac, NR Srbija, FNRJ |
| Zanimanje | glumica |
| Veza do IMDb-a | |
Karijera
urediZavršila je Višu žensku školu u Pančevu. Prvi put je stupila na scenu kao volonter 1904. godine u Narodnom pozorištu u Beogradu, a zatim je igrala u niškom pozorištu „Sinđelić“ od 1906. do 1910. godine.
U sezoni 1910/11. bila je u putujućoj družini „Zajednica“ Sime Bunića, a od 1911. do 1913. godine u Povlašćenom pozorištu „Trifković“, od 1913. do 1918. godine u Povlašćenom pozorištu „Toša Jovanović“, s kojim nastavlja rad u Solunu i Vodenu do kraja Prvog svetskog rata.[1]
U sezoni 1918/19. bila je članica Gradskog pozorišta u Bitolju, a od 1919. do 1927. i od 1. septembra 1935. do 31. jula 1938. radila je u novosadskim pozorištima. U međuvremenu je igrala Narodnom pozorištu u Banjoj Luci.[1] Od 1939. do 1941. radila je u Narodnom pozorištu u Nišu, a od 1941. do 1951. u Narodnom pozorištu u Leskovcu, gde je jedan od osnivača pozorišta, glumica i reditelj.[1]
Dvadeset i pet godina umetničkog rada proslavila je 5. maja 1931. u Novom Sadu naslovnom ulogom u drami Karla Šenhera kao Žena satana. Velike darovitosti, visoke inteligencije, solidnog obrazovanja, ona se uspešno potvrđivala u svim glumačkim fahovima od ljubavnica, dramskih uloga do karakternih i komičnih. Njena dikcija je uvek bila besprekorno pravilna i lepa, igra psihološki studiozna, umetnički odmerena i prirodna. Spadala je među najbolje glumice starijeg naraštaja, onog od početka 20. veka.[1]
Uloge
urediNeke od njenih uloga u pozorištu su : Emilija (Otelo), Julija (Liliom), Pavlija (Đido), Pote, Zona (Zona Zamfirova), Vojvotkinja de Krusi (Izrailj), Petra (Hajduk Stanko), Markiza Bolije (Gospodar kovnica), Majka (Senjer Polišinel), Grofica Linijer (Dve sirotice), Igumanija (Mamzel Nituš), Gospođa de Plesan (Svadbeni marš), Grofica, Njanja (Ana Karenjina), Salče (Koštana), Majka (Žan i Neli), Dovedenica (Vučina), Matićka (Mamon), Anđa (Uskočnica), Živka (Gospođa ministarka), Majka (Elga), Kontesa de Milesi (Amerikanska jahta u splitskoj luci), Majka (Ura, sinčić!), Žena Golemanova (Golemanov), Rakila (Ciganin), Maja (Mrak), Baba Jovanka (Skakavci), Jevrosima (Maksim Crnojević), Kraljica (Antigona) i druge.[1]
Imala je ulogu u filmu Tragedija naše dece.[2]
Reference
uredi- ^ a b v g d „JOVANOVIĆ Ljubica”. Srpsko narodno pozorište. Pristupljeno 7. 3. 2023.
- ^ „Tragedija nase dece”. IMDb. Pristupljeno 7. 3. 2023.
Spoljašnje veze
uredi- Ljubica, Jovanović na sajtu IMDb (jezik: engleski)
