Ante Rukavina
Ante Rukavina (Žegar, kod Bihaća, 1922 — Vijaćani, kod Prnjavora, 4. jun 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| ante rukavina | |
|---|---|
 Ante Rukavina | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1922. |
| Mesto rođenja | Žegar, kod Bihaća, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 4. jun 1943. (20/21 god.) |
| Mesto smrti | Vijaćani, kod Prnjavora, ND Hrvatska |
| Profesija | opančarski radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1940. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 5. jula 1951. |
Biografija uredi
Rođen je 1922. godine u Žegaru kod Bihaća, u siromašnoj seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u Bihaću, a zatim je učio opančarski zanat. Kao mlad radnik, stupio je u radnički i omladinski pokret. Godine 1938. postao je član podružnice Saveza zanatsko-industrijskih radnika u Bihaću.
Početkom 1939. godine aktivno je učestvovao u organizovanju opančarskih radnika u sklapanju kolektivnog ugovora za povišenje radničkih nadnica. Godine 1940, organizovao je prikupljanje novčane pomoći kada je pokrenuta akcija za socijalno osiguranje svih zaposlenih, za povišenje nadnica i sklapanje kolektivnog ugovora sa 130 radnika zaposlenih na izgradnji vojnih kasarni u Žegaru. Istakao se i u prikupljanju pomoći prilikom štrajka rudara u Ljubljani, kao i pomoći jugoslovenskim dobrovoljcima, koji su se na strani Republike borili u Španskom građanskom ratu.
Godine 1939. primljen je u Savez komunističke omladine Jugoslavije, a 1940. u Komunističku partiju Jugoslavije. Aprila 1941. godine postao je član Mesnog komiteta KPJ za Bihać.
Na početku rata bio mu je poveren zadatak čuvanja partijskog materijala (leci, okružnice, „Proleter“, „Istorija SKP (b)“). Pošto mu se kuća nalazila u blizini groblja, on je sve materijale čuvao u grobnici, tako da, pored svih hapšenja i premetačina stanova članova KPJ i SKOJ-a, koje su vršili žandari, materijal nije pronađen, niti je izvršena provala u mesnoj partijskoj organizaciji.
Do jeseni 1941. godine ilegalno je radio u Bihaću, a zatim se prebacio u Kamensko u Lici, gde je stupio u jednu od četa Operativne grupe ličkih partizanskih odreda. Posle kratkog zadržavanja u Kamenskom, na poziv Okružnog komiteta KPJ za Podgrmeč, stupio je u Bihaćku četu Prvog krajiškog partizanskog odreda.
Početkom 1942. godine, po direktivi Okružnog komiteta KPJ za Podgrmeč, otišao je na dužnost zamenika političkog komesara omladinskog bataljona Petog krajiškog partizanskog odreda.
Juna 1942. godine, u borbama za oslobođenje Glamoča istakao se u jurišu na položaje italijanskih fašista. Tada je bio ranjen. Novembra 1942. godine, u borbama za oslobođenje Bihaća istakao se u borbi protiv ustaško-domobranskih jedinica u selu Golubiću.
Poginuo je 4. juna 1943. godine u selu Vijaćanima, kod Prnjavora, dok je puškomitraljeskom vatrom zadržavao nadiranje Nemaca.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 5. jula 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.