Arhimandrit Nektarije (Radovanović)
Nektarije Radovanović (Špionica, kod Srebrenika, 16. oktobar 1955 — Manastir Ritešić, 16. januar 2020) bio je pravoslavni arhimandrit i starešina Manastira Ritešića.
| Nektarije (Radovanović) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija zvorničko-tuzlanska |
| Čin | arhimandrit, iguman |
| Titula | arhimandrit iguman Manastira Ritešića |
| Sedište | Manastir Ritešić kod Doboja |
| Godine službe | od 18. avgusta 2015. do 17. januara 2020. |
| Naslednik | Isaija Lukić |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. oktobar 1955. |
| Mesto rođenja | Špionica kod Srebrenika, SFRJ |
| Datum smrti | 16. januar 2020. (64 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Ritešić kod Doboja, Republika Srpska |
Biografija
urediIguman Nektarije (Radovanović) rođen je 16. oktobara 1955. godine u selu Špionica (opština Srebrenik) od oca Jovana i majke Cvije (rođ. Radić). Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a Bogosloviju „Sveta Tri Jerarha“ u Manastiru Krki od 1971. do 1976. godine. Godine 1980. odlazi na školovanje u Moskovsku duhovnu akademiju Svetog Sergija Radonješskog u Sergijev Posad.[1]
Krajem 1984. godine odlazi u Grčku na učenje grčkog jezika i ikonopisanja. U Grčkoj boravi do 1987. godine. Odlukom Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve od 1987. godine postavljen je za suplenta Bogoslovije ''Света Три Јерарха'' u Manastiru Krka. U manastiru Krki kao nastavnik bogoslovije bio je do pada Republike Srpske Krajine 5. avgusta 1995. godine, kada je ova izbjegliča bogoslovija premještena na Divčibare. Na Divčibarama predaje još godinu dana od 1995. do 1996. godine.[2]
Zamonašen je 27. avgusta 1977. godine u Manastir Ozren na Ozrenu. U čin jerođakona rukopoložen je 7. oktobara 1977. godine u Manastiru Tavni. Rukopoložio ga je Episkop šabačko-valjevski Jovan Velimirović, administrator Eparhije zvorničko-tuzlanske. U čin jeromonaha rukopoložio ga je isti episkop, 14. oktobara 1977. godine, u hramu Pokrova Presvete Bogorodice u Valjevu.[3]
Godine 1996. po blagoslovu Episkopa dalmatinskog Longina Krče upućen je u Eparhiju kanadsku. Prešao je 1999. godine u svezu klira Eparhije novogračaničke na Trećem jezeru pored Čikaga- SAD. Od 2003. do 2012. godine klirik je Eparhije zapadno-američke.
Godine 2012. prelazi u svezu klira Eparhije šabačke, a 2014. godine prelazi u svezu klira Eparhije valjevske. Godine 2015. blagoslovom tadašnjeg Episkopa zvorničko-tuzlanskog Hrizostoma Jevića primljen je u svezu klira Eparhije zvorničko-tuzlanske, i 18. avgusta 2015. godine postavljen za igumana Manastira Ritešića kod Doboja.
Upokojio se u Gospodu 17. januara 2020. godine u Manastiru Ritešić a sahranjen je 19. januara 2020. godine u Crkvi Svete Trojice u Boljaniću kod Doboja.[4]
Vidi još
urediIzvori
uredi- ^ linksistem.com. „PROSLAVLjENA KRSNA SLAVA MANASTIRA U RITEŠIĆU”. eparhijazt.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-19.
- ^ linksistem.com. „Episkop Fotije posjetio manastire u Podnovlju i Ritešiću”. eparhijazt.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-19.
- ^ linksistem.com. „Krsna slava manastira u Ritešiću”. www.eparhijazt.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-19.
- ^ linksistem.com. „OPIJELO I SAHRANA IGUMANA NEKTARIJA”. www.eparhijazt.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-19.
