Bibliotečki ogranci (Sombor)
Bibliotečki ogranci Gradske biblioteke Karlo Bijelicki u Somboru su Narodne knjižnice i čitaonice u selima grada Sombora: Narodna knjižnica i čitaonica Bački Breg, Narodna knjižnica i čitaonica Kolut, Narodna knjižnica i čitaonica Bezdan, Narodna knjižnica i čitaonica Bački Monoštor, Narodna knjižnica i čitaonica Gakovo, Narodna knjižnica i čitaonica Riđica, Narodna knjižnica Stanišić, Narodna knjižnica i čitaonica Svetozar Miletić, Narodna knjižnica i čitaonica Aleksa Šantić, Narodna knjižnica i čitaonica Čonoplja, Narodna knjižnica i čitaonica Kljajićevo, Narodna knjižnica i čitaonica Telečka, Narodna knjižnica i čitaonica Stapar i Narodna knjižnica i čitaonica Doroslovo.
Istorija uredi
Osnivanje Narodnih knjižnica i čitaonica na teritoriji bivšeg Narodnog odbora sreza Sombor, pod raznim nazivima, datira od devedesetih godina XIX veka. Za neka naselja utvrđena je godina osnivanja: u Staparu-Srpska staparska čitaonica 1985; u Bezdanu-Mađarska čitaonica 1900. i Srpska čitaonica 1924; u Stanišiću-Građanska kasina 1900; u Telečki- Građanska knjižnica i čitaonica 1909; u Doroslovu – Knjižnica doroslovačkog zanatlijskog udruženja 1916. i Knjižnica seljačkog gazdinstva 1926; u Svetozaru Miletiću – Zanatlijska knjižnica i čitaonica 1923.
Knjižni fondovi ovih ustanova su ili potpuno ili većim delom uništeni tokom Prvog i Drugog svetskog rata. Sačuvane knjige ušle su u sastav knjižnih fondova novoosnovanih Narodnih knjižnica i čitaonica. Do 1957. godine sva naselja su imala Narodne knjižnice i čitaonice. Gradska biblioteka "Karlo Bijelicki" je neposredno po formiranju Narodnih knjižnica i čitaonica 1947. godine uspostavila s njima veze, pružala im stručnu pomoć i prema mogućnostiam popunjavala im je knjižni fond.
Na sednici Skupštine opštine Sombor 17. jula 1963. godine doneta je odluka o integraciji svih narodnih knjižnica i čitaonica u naseljenim mestima sa Gradskom bibliotekom "Karlo Bijelicki" u Somboru. U Rešenju o spajanju biblioteka na području Opštine Sombor stoji da se sve biblioteke na području Opštine Sombor pripajaju Matičnoj-gradskoj biblioteci u Somboru. U njen sastav ulaze dosadašnje narodne knjižnice i čitaonice u mestima Aleksa Šantić, Bački Breg, Bački Monoštor, Bezdan, Gakovo, Doroslovo, Kljajićevo, Kolut, Riđica, Svetozar Miletić, Stanišić, Stapar, Telečka i Čonopnja. Stoji danje da će Matična-gradska biblioteka u Somboru vršiti administrativno, materijalno-finasijsko poslovanje i personalnu bibliotečku službu. Pripajanje je teklo sledećim redom: 1.septembra 1963. godine– narodne knjižnice i čitaonice u Bezdanu, Svetozar Miletiću, Stanišiću, Kljajićevu i Riđici; 1. oktobra – u Bačkom Monoštoru i Čonoplji; 1. novembra – u Bačkom Bregu, Kolutu, i Gakovu; 1. decembra- u Staparu; 1. januara 1964.- u Telečki i 1. oktobra 1964. godine – u Doroslovu.[1]
Ogranci uredi
Narodna knjižnica i čitaonica u Bačkom Bregu uredi
Po sećanju starih meštana u Bačkom Bregu, prva knjižnica i čitaonica bila je u sastavu podružnice Bačkog poljoprivrednog udruženja gde je radila poljoprivredna čitaonica do kraja Prvog svetskog rata. U vreme između dva svetska rata knjižni fond u Bačkom Bregu imao je 500 knjiga. U čitaonici su povremeno bila održavana poljoprivredna predavanja stručnjaka iz Sombora. Ona je bila mesto sastajanja omladine i naprednih zemljoradnika tog vremena. Jul 1945. godine smatra se za pravi početak rada Narodne knjižnice i čitaonice u Bačkom Bregu. U izveštaju gde se navodi datum nastanka stoji i podatak da Knjižnica ima 60 članova. Prostorija je bila smeštena u Domu kulture. Problem rada čitaonice predstavljali su neadekvatan prostor, nedostatak knjiga i odgovarajućeg nameštaja, što je dovodilo u pitanje opstanak biblioteke. Skupština opštine Sombor 17. jula 1963. godine izglasala je rešenje o spajanju biblioteke sa Gradskom bibliotekom "Karlo Bijelicki" u Somboru. U sastavu Gradske biblioteke u Somboru Narodna knjižnica i čitaonica u Bačkom Bregu 1. novembra 1963.godine otpočela je sa radom. Knjižni fond tad broji 646 knjiga. Od 1. januara 1967. godine narodna knjižnica se zove Narodna knjižnica i čitaonica "Čika Jova", napravljen je novi pečat koji se i danas koristi. Od 1981. godine Narodna knjižnica i čitaonica "Čika Jova" se nalazi u vlastitoj zgradi koja je komasacijom dodeljena Gradskoj biblioteci u Somboru. Godine 2002. zgrada je u potpunosti renovirana. Knjižni fond danas broji oko 8.400 knjiga na srpskom i mađarskom jeziku. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[2]
Narodna knjižnica i čitaonica Kolut uredi
Narodna knjižnica i čitaonica, u okviru Kulturno prosvetnog društva "Vladimir Nazor" osnovana je 1946. godine. Bila je snabdevena fondom od 638 knjiga. S obzirom na to da je bilo teško naći lice koje bi bilo zainteresovalo za njen rad i razvoj, češće puta se otvarala i zatvarala. Narodna knjižnica i čitaonica u Kolutu radi u kontinuitetu od 1963. godine, kada je knjižni fond brojao oko 2.500 naslova. Od tada fond je rastao različitim intenzitetom u zavisnosti od finansijskih prilika. Čitaonica danas raspolaže sa oko 8.000 knjiga. U njemu su zastupljene knjige za sve članove od predškolskog uzrasta, preko osnovaca i srednjoškolaca, do odraslih. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine". Narodna knjižnica i čitaonica je trenutno smeštena u zgradi Mesne zajednice Kolut.[3]
Narodna knjižnica i čitaonica Bezdan uredi
Od 1865. godine u Bezdanu je postojala i radila mađarska čitaonica, a od 1924. godine i srpska čitaonica. Radila je do jeseni 1944. godine kada je knjižni fond imao 6.000 knjiga. Za vreme rata njen rad je imao pretežno klubski karakter. U jesen 1944. godine knjižni fond je uništen. Kasnije, 1946. osnovana je Narodna knjižnica i čitaonica, koja radi u okviru Kulturno-prosvetnog društva. Krajem 1954.godine Knjižnica se osamostalila. Od 1955. do 1960. godine Knjižnica je prosečno godišnje imala 160-170 članova, a fond je brojao oko 2.400 knjiga. Godine 1963. integriše se sa somborskom bibliotekom "Karlo Bijelicki". Bezdanski građanin Jakab Kelc 1967. godine poklonio je knjižnici svoju biblioteku sa 4.383 knjige, koja se kao legat vodi u posebnoj knjizi inventara. Danas fond broji oko 19.800 knjiga, na srpskom i mađarskom jeziku. U strukturi knjižnog fonda većinom je zastupljena beletristika, sem stručnih knjiga, leksikona, enciklopedija, dečjih knjiga i školske lektire. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine". Knjižnica je smeštena u prostorijama Kulturno-prosvetne zajednice Bezdan.[4]
Narodna knjižnica i čitaonica Bački Monoštor uredi
Najraniji sačuvani tragovi čitalačkog života u Bačkom Monoštoru su vezani za biblioteku Omladinskog društva iz 1891. Do Prvog svetskog rata postojala je učiteljska knjižnica, osnovana 1894. godine zauzimanjem upravitelja škole, Kalmana Gubice, arheologa-amatera i pisca više radova iz zavičajne arheologije i etnografije. Po stvaranju nove, jugoslovenske države, župnik dr Paja Vidaković i ugledni meštani okupljaju čitaoce u šokačkoj čitaonici, čiji je fond uništen dolaskom mađarskih okupatora. Između dva rata svoje knjižnice imaju "Jadranska straža" (1925), Dom zanatlijske omladine (1928), Nemačko kulturno-prosvetno društvo (Kulturbund), Sokolsko društvo. Godine 1931. osnovana je Jugoslovenska čitaonica. Posle rata, već 1947. godine, Mesni narodni odbor osnovao je knjižnicu i čitaonicu. Godine 1955. knjižnica je sa 936 dela, članova je 170 a njome rukovodi Đorđe Luković, učitelj. Godine 1957. broj članova se povećao na 350. Opština dotira nabavku novih knjiga. U godinama koje slede raste knjižni fond kao i broj članova. Knjižnica je 17. jula 1963. pripojena Gradskoj biblioteci u Somboru, i od tada deluje kao njen stacionirani ogranak. Knjižnica danas poseduje u svom fondu oko 9.400 knjiga. Biblioteka povremeno dobija časopise "Miroljub", list HKUD-a "Vladimir Nazor" iz Sombora, i "Tandrčak", dečiji list na bunjevačkom jeziku, kao i nedeljni list "Somborske novine". Biblioteka je smeštena u prizemlju Doma kulture.[5]
Narodna knjižnica i čitaonica Gakovo uredi
U navodu u sreskom spisku 1951. godine upućenom knjižarskom preduzeću u Zagrebu postoji podatak da je u Gakovu postojala zasebna seoska biblioteka. U periodu koji sledi ističe se inicijativa Kulturno umetničkog društva "Laza Kostić" u Gakovu na otvaranju čitaonice. Knjižnica sa čitaonicom je osnovana u septembru 1958. godine na inicijativu Milana Grbe službenika, Radisava Nelića učitelja i Veljka Pejovića direktora osnovne škole. Osnivačka skupština Narodne knjižnice održana je 14. septembra 1958. godine. Prisutno je 45 građana. Prilikom osnivanja u knjižnicu je učlanjeno 143 člana. Godine 1963. zgrada biblioteke je izgorela i u njoj sav knjižni fond. Na intervenciju Gradske biblioteke "Karlo Bijelicki" u Somboru otpočelo se na njenom ponovnom osnivanju. Nakon višemesečnih priprema biblioteka u Gakovu otpočela je sa radom 1. oktobra 1963. godine kao ogranak Gradske biblioteke u Somboru. Tokom godina menjala se njena adresa i prostorije gde je bila smeštena. Danas se biblioteka nalazi na Glavnoj ulici u zgradi gde su smeštene kancelarije Mesne Zajednice. Knjižnica poseduje oko 7.000 knjiga. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[6]
Narodna knjižnica i čitaonica Riđica uredi
Prvih godina 20. veka u Riđici su postojale kasina i Građanska čitaonica, gde su se okupljali učeniji ljudi. Bližih podataka o njenom radu nema. Pretpostavlja se da je bila u Nemačkom domu i da su je posećivali uglavnom Nemci. Izmedu dva rata u Riđici nema ni biblioteke, ni čitaonice. Po oslobođenju formirani su knjižni fondovi u više organizacija (škola, zadruga, društvene organizacije i knjižnica kojom je rukovodio Mesni Kulturno-prosvetni savet) Godine 1947. osnovana je Narodna knjižnica i čitaonica u Riđici. Do 1958. godine o njenom radu se brinulo Kulturno-prosvetno društvo. Nakon toga prelazi na budžet Opštine Stanišić u čijem sastavu je tada bila Riđica. Knjižničari su u prvo vreme bili volonteri, mahom prosvetni radnici, da bi kasnije bibliotečkog manipulanta plaćali honorarno. Od 1. septembra 1963. godine knjižnica radi u sastavu Gradske biblioteke "Karlo Bijelicki" Sombor. Narodna knjižnica i čitaonica se više puta selila. Dugi niz godina je bila smeštena u Domu kulture a danas se nalazi u prostorijama Osnovne škole "Petar Kočić". Od pripajanja Gradskoj biblioteci knjižnica radi puno radno vreme. Osamdesetih godina knjižničar je deo radnog vremena provodio u školskoj biblioteci, da bi se nakon adaptacije Doma kulture školska biblioteka pripojila Narodnoj knjižnici. Knjižnica danas ima fond od oko 8.900 knjiga, od kojih je oko 3.000 knjiga iz školske biblioteke. Narodna knjižnica svake godine dobija nove primerke knjiga za decu i odrasle, a u poslednje vreme kupovinom knjiga skromno pomaže i Mesna zajednica Riđica. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[7]
Narodna knjižnica Stanišić uredi
Prvi podaci o biblioteci u Stanišiću datiraju iz 1900. godine kada je osnovana Građanska čitaonica. O njoj se zna malo jer arhiva nije sačuvana. Posle Drugog svetskog rata, 1947. godine u Stanišiću se osnivaju dve biblioteke: knjižnica Mesnog kulturno-prosvetnog saveta i knjižnica Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Vojvodine (USAOV). Obe su imale po osamdesetak knjiga. Godine 1949. počinje sa radom Narodna knjižnica, koja od 1. januara 1951. radi kao sreska biblioteka, a 1962. prerasta u matičnu biblioteku (za ogranke u Gakovu, Riđici i Rastini). Prvih deset godina knjižnica nije imala evidenciju svojih članova, već su knjige mogli da uzimaju svi meštani bez plaćanja članarine. Fond se postepeno uvećavao i u 1959. godine iznosi 2.656 knjiga, a iste godine uvodi se evidencija članova Knjižnice i te godine upisanih je 378 članova, 142 odraslih i 236 učenika. Godine 1961. 30. januara knjižnica je registrovana kao ustanova sa samostalnim finansiranjem, sa službenim nazivom "Matična biblioteka Veljko Petrović". Godine 1963. pripaja se Gradskoj biblioteci u Somboru. Biblioteka je danas smeštena u Domu kulture "Dositej" i poseduje oko 14.000 knjiga, uglavnom beletristike i stručne literature. Sem knjiga na srpskom zastupljen je i bogat fond na mađarskom jeziku. Čitaonica redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[8]
Narodna knjižnica i čitaonica Svetozar Miletić uredi
Osnovana 1923. godine od zanatlija i penzionera, sa sedištem u kafani, prva miletićka knjižnica je već nakon nekoliko godina prestala sa radom, da bi 1946. godine bila obnovljena u okviru Kulturno-umetničkog društva "Bratstvo i jedinstvo". Na svom drugom početku posedovala je 1.240 publikacija. Zalaganjem mesnih entuzijasta januara 1950. godine osniva se nova knjižnica kao samostalna kulturna ustanova, sa knjižnim fondom izdvojenim iz Kulturno-umetničkog društva. Već 1956. godine, kada je podignuta zgrada knjižnice, raspolaže sa 5.340 dela. Kao najuspešnija Narodna knjižnica u Somborskom srezu nagrađena je godinu ranije od Saveta za kulturu Narodne Republike Srbije sa 1.000 knjiga. Knjižnica je samostalno radila do 31. avgusta 1963. godine, kada je pripojena Gradskoj biblioteci "Karlo Bijelicki" u Somboru. Održao se običaj da se knjige putem knjigonosca donose čitaocima na kućni prag. Do 1963. godine radili su dva knjižničara i jedan bibliotečki manipulant (pomoćni knjižničar). Knjižničari su radili na obradi bibliotečkog materijala i sa čitaocima, a bibliotečki manipulant je bio dežuran u čitaonici i poznavajući knjigovezački zanat koričio oštećene knjige. Prvih godina rada knjižnice knjige su inventarisane, katalogizovane i signirane po numerus kurensu. Godine 1955. prerađen je ceo knjižni fond po indeksu Univerzalna decimalna klasifikacija. Postoje autorski i stručni katalozi knjižnog fonda. Danas Narodna knjižnica i čitaonica u Svetozar Miletiću poseduje oko 16.000 knjiga na srpskom i mađarskom jeziku. Korisnici imaju na raspolaganju nedeljni list "Somborske novine", kao i bunjevačke novine "Tandrčak" i "Bucko".[9]
Narodna knjižnica i čitaonica Aleksa Šantić uredi
Zalaganjem Vase Pejaka službenika Zemljoradničke zadruge i Milana Matkovića zemljoradnika, 2. februara 1953. godine osnovana je Narodna knjižnica i čitaonica sa 183 knjige. Do 1958. godine bila je smeštena u privatnoj kući, a od tada se nalazi u prostoriji Mesne kancelarije. Fond čini 436 knjiga i od početka je samostalna ustanova. Danas je Narodna knjižnica i čitaonica smeštena u prostorijama zgrade predškolske ustanove. Biblioteka danas raspolaže fondom od oko 4.500 knjiga na srpskom i mađarskom jeziku i svojim korisnicima u prostoru čitaonice nudi na čitanje nedeljni list "Somborske novine".[10]
Narodna knjižnica i čitaonica Čonoplja uredi
Prva biblioteka u Čonoplji osnovana je 1906. godine, i bila je opremljena sa 627 knjiga štampanih na mađarskom jeziku. Od toga broja 527 knjiga podeljenih u četiri grupe pripadalo je omladinskoj biblioteci. Na žalost, tokom Prvog svetskog rata mnoge knjige su raznesene i izgubljene. Drugu biblioteku sa čitaonicom je krajem decembra 1920. godine osnovao Ilija Džinić, koji je 1919. godine došao u Čonoplju kao učitelj. Biblioteka je bila osnovana pod imenom "Bunjevačka čitaonica - kasina" i u početku je imala oko 350 knjiga. I pored skromnog fonda, čitaonica je bila smeštena u prostorijama Zadružnog doma i od tada se broj knjiga postepeno počeo uvećavati. Od 1963. godine biblioteka postoji kao ogranak Narodne biblioteke "Karlo Bijelicki" u Somboru. U proleće 1984. godine biblioteka se seli u novosagrađeni namenski objekat čija površina iznosi 150 kvadratnih metara. Bogat knjižni fond čoni 14.500 knjiga na srpskom i mađarskom jeziku. Čitaonica redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[11]
Narodna knjižnica i čitaonica Kljajićevo uredi
Posle oslobođenja u Kljajićevu formirani su knjižni fondovi u više organizacija: u seljačkim radnim zadrugama, u zemljoradničkoj zadruzi i pojedinim društvenim organizacijama. To su bili mali knjižni fondovi političke i poljoprivredne literature, zakonskih propisa, nešto beletristike i slično. Knjižni fond je imao i Mesni-kulturno-prosvetni savez. Zahvaljujući prvomajskom takmičenju u raznim disciplinama dve kulturno prosvetne zajednice, Kljajićevo i Prigrevica, 26. aprila 1947. godine, nastala je Narodna Knjižnica i čitaonica Kljajićevo, kao jedna od sekcija društva. Najzaslužniji za osnivanje Knjižnice u Kljajićevu je Đorđe Mušicki, upravitelj škole u Kljajićevu, čovek široke kulture i obrazovanja. Kada je osnovana, Knjižnica je imala 112 knjiga i 16 članova. Od osnivanja pa do početka 1957. godine, Knjižnica se finansirala prko Kulturno-prosvetnog društva "Branko Radičević" u Kljajićevu u čijem je sastavu radila. U 1956. godini učinjen je pokušaj da se Knjižnica u Kljajićevu izdvoji iz sastava Društva i nastavi rad kao samostalna ustanova. Najzaslužniji za njeno osamostaljivanje bio je knjižničar Nemanja Božin. Godine 1957. 8. aprila na Osnivačkoj skupštini formirana je Narodna knjižnica i čitaonica u Kljajićevu kao samostalna institucija. Narodna knjožnica i čitaonica u Kljajićevu je 1. septembra 1963.godine nastavila rad u sastavu Gradske biblioteke u Somboru. Za početak rada Knjižnice 1947.godine bio je obezbeđen fond od 112 knjiga, a krajem 1983. Narodna knjižnica i čitaonica je imala 9.430 knjiga ili 1,61 knjigu po stanovniku. Danas Narodna knjižnica i čitaonica u Kljajićevu ima oko 11.200 knjiga. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine". Kada je osnovana Knjižnica je bila smeštena u školsku zgradu. Seljena je nekoliko puta a sada se nalazi u samom centru sela na adresi Ive Lole Ribara 49.[12]
Narodna knjižnica i čitaonica Telečka uredi
Poznato je da je u Telečki već oko 1900. godine postojala Građanska knjižnica i čitaonica sa dosta bogatim knjižnim fondom., kao i da je radila između dva rata. Kulturno prosvetno društvo "Šandor Petefi" je 1949. godine je osnovao kao sekciju Narodnu knjižnicu i knjižni fond tada broji 360 knjiga. U periodu koji sledi došlo je do smanjenja fonda. 1. januara 1964. Narodna knjižnica i čitaonica ulazi u sastav Gradske biblioteke "Karlo Bijelicki". Danas knjižni fond broji od oko 11.000 naslova prilagođen nacionalnom sastavu stanovništva. Sastoji se uglavnom od knjiga na mađarskom jeziku i pruža mogućnost zadovoljavanja čitalačkih interesovanja. Tu se nalaze knjige za najmlađe, stručna i naučna literatura, kao i dela iz svetske književnosti. Biblioteka posebno vodi računa o tome da đacima obezbedi lektiru. U čitaonicu redovno stiže nedeljni list "Somborske novine". Stacionirani bibliotečki ogranak u Telečkoj smešten je na prvom spratu Doma kulture u samom centru sela.[13]
Narodna knjižnica i čitaonica Stapar uredi
Od 1. decembra 1963. godine postoji kao stacionirani ogranak Gradske biblioteke u Somboru. Prvi pisani trag o organizovanom čitalackom životu u selu potiče iz 1873. kada je osnovana Srpska čitaonica. Jedva iznedren, život čitaonice će se ugasiti već 1876, da bi se tek 1895. obnovio i ponovo zamro izbijanjem Prvog svetskog rata, 1914. godine. I u vremenu između svetskih ratova čitaonica će ostati značajno pribežište mladih Staparaca. Prvu biblioteku u selu osnovala je 1919. Srpska staparska omladina, i pred Drugi svetski rat njen knjižni fond je posedovao 2.864 sveske. Posle oslobođenja, osnivanjem Kulturno-umetničkog društva „Napredak“ 1947. godine, oživljava bibliotečka sekcija, ali je njen rad do pripajanja Somborskoj biblioteci bio ometan najviše materijalnim preprekama. Godine 1983. iz novčane ostavine Staparkinje Smiljke Kurucić-Gengelacki, poštanske činovnice u Novom Sadu, nastao je legat sa njenim imenom koji broji 990 monografskih jedinica, među kojima se izdvaja bogata referensna zbirka. Danas staparska knjižnica i čitaonica poseduje oko 12.500 knjiga. Biblioteka redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[14]
Narodna knjižnica i čitaonica Doroslovo uredi
Sačuvani podaci o akciji za osnivanje knjižnice doroslovačkog zanatlijskog udruženja govore da je počela 1916. godine i da je radila do Drugog svetskog rata. Pored te postojala je i Knjižnica seljačkog gazdinstva koja je osnovana 1926.godine. Zalaganjem Kovač Janoša zidara, u okviru Kulturno prosvetnog društva "Moric Žigmond" 1948. godine osnovana je knjižnica. Knjižni fond od oko 500 knjiga formiran je izborom iz sačuvanih fondova pomenutih knjižnica. Biblioteka u Doroslovu od 1. oktobra 1964. godine postoji kao ogranak somborske Gradske biblioteke, za koji nije bila određena posebna zgrada nego je useljena u zgradu Mesne zajednice. Pri osnivanju biblioteka je imala blizu 1.000 knjiga i 191 člana. Kako je Doroslovo višenacionalna sredina nabavljane su knjige na mađarskom i srpskom jeziku. Knjižnica se nalazi u samom centru sela. Sastoji se iz dve prostorije. Manja prostorija se koristi kao kancelarija i magacin za smeštaj knjiga. Druga prostorija se koristi kao čitaonica, opremljena sa četiri čitalačka i dva radna stola i ima 30 čitalačkih mesta. Ukupan broj knjiga danas je oko 8.300 na srpskom i mađarskom jeziku. Čitaonica redovno dobija nedeljni list "Somborske novine".[15]
Reference uredi
- ^ Plavšić, Radivoj (1965). Gradka bibliteka i narodne knjižnice i čitaonice 1944-1964. Sombor. str. 23—56.
- ^ Kovač, Ivan (1985). Narodna knjižnica i čitaonica Čika Jova u Bačkom Bregu. Sombor. str. 20—35.
- ^ Pregled razvoja i rada Narodnih knjižnica i čitaonica. Sombor. 1961. str. 5—6.
- ^ Kovač, Ivan (1998). Čitaonice u Bezdanu do 1945. godine. Sombor. str. 18.
- ^ Beljanski, Milenko (1986). Bački Monoštor između 1921 i 1985. godine. Sombor. str. 111.
- ^ Kovač, Ivan (1983). Narodna knjižnica i čitaonica u Gakovu. Sombor. str. 30.
- ^ Milunović, Milorad (1986). Riđica sa okolinom-hronika. Sombor. str. 247—248.
- ^ Beljanski, Milenko (1985). Stanišić. Senta. str. 20—35.
- ^ Beljanski, Milenko (1984). Nemeš Militič,Svetozar Miletić(1752-1984). Sombor. str. 12—35.
- ^ „Aleksa Šantić”. Gradska biblioteka Karlo Bijelicki. Pristupljeno 6. 12. 2019.
- ^ „Čonoplja”. Gradska biblioteka Karlo Bijelicki.
- ^ Kovač, Ivan (1984). Narodna knjižnica i čitaonica u Kljajićevu. Sombor. str. 9—22.
- ^ „Telečka”. Gradska biblioteka Karlo Bijelicki. Pristupljeno 6. 12. 2019.
- ^ Radivoj, Plavšić (1972). Stogodišnjica narodne knjižnice i čitaonice u Staparu - separat Bibliotekarskog godišnjaka Vojvodine 1972. Sombor. str. 25.
- ^ „Doroslovo”. Gradska biblioteka Karlo Bijelicki.