Georg Bohman
Georg Bohman (nem. Georg Bochmann; Albernau, 18. septembar 1913 — Ofenbah na Majni, 8. jun 1973) je bio SS-Oberführer (ekvivalent brigadni general) i komandant 18. SS dobrovoljačke oklopnogrenadirske divizije „Horst Vesel“ i 17. SS oklopnogrenadirske divizije „Goc fon Berlišingen“. Bohman je bio brat Huga Krasa.
| Georg Bohman | |
|---|---|
 Georg Bohman | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 18. septembar 1913. |
| Mesto rođenja | Albernau, Nemačko carstvo |
| Datum smrti | 8. jun 1973. (59 god.) |
| Mesto smrti | Ofenbah na Majni, Zapadna Nemačka |
Rani period uredi
Georg Bohman je rođen 18. septembra 1913. godine u Albernau, Saksonija, u porodici tekstilnog radnika. Završava univerzitet u Lajpcigu. Nakon pristupanja „Hitlerjugendu“, Bohman se marta 1933. godine priključuje naci partiji NSDAP a ujedno i SS-u. Od 1936. godine služi u SS jurišnoj grupi „Gornja Bavarska“. Nakon dobijanja čina SS-Untersturmführer-a (ekvivalent potporučnik) odlazi zajedno sa svojom jurišnom grupom na službu kao čuvar u konc-logoru „Dahau“.
Drugi svetski rat uredi
Novembra 1939. godine (u međuvremenu unapređen je u SS-Obersturmführer-a), preuzima komandu nad 14. protiv oklopnom četom u novoformiranoj SS diviziji „Mrtvačka glava“. U vreme Francuske kampanje divizija se borila kod Kambrea, Arasa, Denkerka, i zalazi duboko u teritoriju jugozapadne Francuske. Za svoje uspehe Bohman dobija Gvozdeni krst II stepena, a malo kasnije je unapređen u SS-Hauptsturmführer-a (ekvivalent kapetan). Do aprila 1941. godine 3. SS divizija „Mrtvačka glava“ ostaje u Francuskoj a onda kreće sa prebacivanjem na istok kako bi se spremila za operaciju Barbarosa - napad na Sovjetski Savez. Na Istočnom frontu divizija se borila u sastavu grupe armija Sever čiji je komandant bio kasniji feldmaršal Vilhelm fon Leb, i nastupala kroz Baltik ka Lenjingradu (danas Sankt Peterburg). Bohman se iskazao sa svojom četom u borbama kod Kaunasa i Dvinska (sada Daugavpils). Već u julu 1941. godine on dobija Gvozdeni krst I stepana. Tokom avgusta 1941. godine divizija je dostigla Ilmensko jezero, a kasnije vodi žestoke borbe kod Lušnoa.
Januara 1942. godine divizija dejstvuje u sastavu 2. armijskog korpusa (njegov komandant je budući nosilac Hrastovog lišća, general pešadije grof Valter fon Brokdorf - Alefeldt), koji se u vreme sovjetske zimske ofanzive našao u okruženju kod Demjanska. Blizu 100.000 nemačkih vojnika našlo se okruženo i tek nakon tri meseca, Nemci su uspeli da se probiju do svojih opkoljenih vojnika, koji su zahvaljujući Luftvafinom upornom podrškom i snabdevanjem iz vazduha uspeli da se održe u okruženju sve to vreme. Za vreme borbi u okruženju, posebno se isticala 3. SS divizija „Mrtvačka glava“, a iz njenih redova komandant borbene grupe Georg Bohman. Njegova borbena grupa je bila ta koja je 28. aprila 1942. godine, izvršivši proboj kod Lovata uspostavila kontakt sa jedinicama koje su napadale izvan okruženja i osigurala put za izvlačenje ostale opkoljene vojske. Za izuzetne zasluge Bohman, koji je dva puta ranjavan u okruženju, je 3. maja 1942. godine odlikovan Viteškim krstom. Malo nakon toga dobija i značku „Damjansk“, Srebrni znak za ranjavanje i pismo zahvalnosti komandanta 16. armije, general-pukovnika (kasnije feldmaršal) Ernsta Buša. Bohman je još 2. aprila 1942. godine unapređen u SS-Sturmbannführer-a (ekvivalent major).
Dana, 21. oktobra 1942. godine postaje komandir 2. bataljona motociklističkog SS puka „Tule“ u sastavu 3. SS motorizovane divizije „Mrtvačka glava“. Tokom oktobra, divizija je povučena sa istočnog fronta i poslata u Francusku gde je popunjena i prenaoružana. Po povratku na istočni front, Bohman preuzima komandu nad 3. motociklističkim bataljonom i sa njime učestvuje u borbi kod Harkova, Sorokovka i Tetlega. Za postignute uspehe u tim borbama, 17. maja 1943. godine dodeljeno mu je Hrastovo lišće za Viteški krst.
Nešto kasnije Bohman dobija komandu nad tenkovskim pukom u diviziji. Usledile su borbe kod Miusa, Donjeca, Stalinoa, Poltave i Nareva. Bohman je 9. novembra 1943. godine unapređen u SS-Obersturmbannführer-a (ekvivalent potpukovnik) i nakon novog ranjavanja povučen je sa fronta i poslat u domovinu. U Nemačkoj je postavljen za načelnika SS škole u Arolsenu da bi 1. novembra 1944. godine bio unapređen u SS-Oberführer-a (ekvivalent brigadni general) i uključen u sastav 2. SS oklopne divizije „Rajh“. Međutim već 20. novembra 1944. godine postaje komandant 9. SS oklopnog puka u 9. SS oklopnoj diviziji „Hoenštaufen“.
Na front se Bohman vratio tek 2. januara 1945. godine kada je postavljen za komandanta 18. SS dobrovoljačke oklopnogrenadirske divizije „Horst Vesel“. Nakon dejstva na zapadu, divizija je prebačena na istočni front gde vodi teške odbrambene borbe u Šlesiji. U rejonu Oberlogava divizija je opkoljena. I pored toga što je ranjen, Bohman predvodi napad za proboj iz obruča, što mu i uspeva. Za uspešno izveden proboj, po preporuci feldmaršala Ferdinanda Šernera i generala tenkovskih jedinica Valtera Neringa, 26. marta 1945. godine Bohman je odlikovan mačevima za hrastovo lišće Viteškog krsta, Takođe dobija i zlatni znak za ranjavanje.
Malo kasnije Bohman preuzima komandu nad 17. SS oklopnogrenadiskom divizijom „Goc fon Berlihingen“. Sa njom vodi borbe kod Nirnberga i u Donjoj Bavarskoj. Nakon što je odbio naređenje da napadne, izdato od feldmaršala Šernera, smenjen je sa mesta komandanta i predviđen za slanje na vojni sud. Kraj rata spasio je Bohmana od takve sudbine. Dana, 9. maja 1945. godine on se predao američkim vojnicima u rejonu Roteh-Egern.
Nakon rata uredi
Georg Bohman umire nakon teške bolesti 8. juna 1973. godine u 59. godini života u Ofenbahu na Majni.
