Danilo Šarenac
Danilo Šarenac (Davidovići, kod Bileće, 27. januar 1913 — Bodežišta, kod Gacka, 2. septembar 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| danilo šarenac | ||||
|---|---|---|---|---|
 Danilo Šarenac | ||||
| Lični podaci | ||||
| Datum rođenja | 27. januar 1913. | |||
| Mesto rođenja | Davidovići, kod Bileće, Austrougarska | |||
| Datum smrti | 2. septembar 1943. (30 god.) | |||
| Mesto smrti | Bodežišta, kod Gacka, ND Hrvatska | |||
| Profesija | vojno lice | |||
| Delovanje | ||||
| Član KPJ od | kraja 1941. | |||
| Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba | |||
| Služba | Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije 1939 – 1943. | |||
| Čin | narednik kapetan | |||
| Heroj | ||||
| Narodni heroj od | 5. jula 1951. | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija
urediRođen je 1913. godine u Davidovićima, u imućnoj seljačkoj porodici. Njegovi roditelji, Vaso i Jovana, pored zemlje imali su dosta sitne i krupne stoke. Osnovnu skolu završio je u Fatnici 1925. godine. Početkom maja 1934. godine, bio je primljen u podoficirsku školu u Zagrebu. Družio se sa revolucionarno orijentisanom omladinom, a za vreme godišnjih odmora u rodnom kraju sa Mirom Poparom komšijom i drugom iz osnovne skole. U Mariboru je često bio u grupi komunista.
Od 1939. do 1941. godine, bio je narednik u mariborskom garnizonu. Posle kapitulacije kraljevine Jugoslavije, obučen u seljačko odelo, probio se preko planina Srbije i Bosne u rodni kraj. Postao je član Komunističke partije Jugoslavije, od septembra je bio je komandir Davidovičko-fatničke partizanske čete, a od oktobra zamenik komandanta partizanskog bataljona „Vladimir Gačinović“. S ovim bataljonom istakao se u razbijanju četničkog graničnog tzv. ćoravog bataljona, zatim na gatu gde je razbio četničke snage.
Godine 1942, postao je komandant Drugog udarnog bataljona. U Bisini, njegov bataljon potpuno je razbio motorizovanu kolonu od četiri tenka i preko sto vozila italijanske divizije „Murđe“ i znatne četničke snage koje su od Mostara nadirale prema Nevesinju. Neprijatelj nije mogao da koristi komunikacije Mostar-Nevesinje, koju su zauzeli partizani pod Danilovom komandom.
Početkom juna 1942, bio je postavljen za komandira prateće čete oblasnog komiteta KPJ i operativnog štaba za Hercegovinu. Povlačenjem partizanskih snaga iz Hercegovine u zapadnu Bosnu, po partijskom naređenju ostao je da radi kao ilegalac u bilećkom srezu. Od avgusta 1942, bio je komandant partizanskog bataljona „Sloboda“, koji je od jeseni do aprila izvodio razne akcije i diverzije u neprijateljskoj pozadini. Godine 1943, bataljon „Sloboda“ ušao je u sastav Desete hercegovačke brigade.
Borci ovog bataljona učestvovali su u bici na Sutjesci. Probijajući se na čelu svog bataljona u Hercegovinu, Danilo je bio smrtno ranjen od četničke puške 1. septembra 1943. godine na Mjedenoj glavi. Četnici su razbijeni, ali je on sledećeg dana umro u Bodežištima gde je i sahranjen.
Ukazom Vrhovnog štaba NOVJ od 1. novembra 1943. bio je proizveden u čin kapetana. Predsedništvo AVNOJ-a svojom odlukom odlikovalo ga je Ordenom za hrabrost i Ordenom zasluga za narod drugog reda.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 5. jula 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Pred zadružnim domom na Divinu i u parku narodnih heroja u Bileći podignute su njegove biste.
Literatura
uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.