Dragoljub Stefanović Milinko
Dragoljub Stevanović Milinko (Beograd, 28. januar 1923 – Zaječar, 1945), jedan od organizatora skojevske organizacije u Negotinu, učesnik Narodnooslobodilačke borbe, nosilac Partizanske spomenice 1941.
| dragoljub stevanović milinko | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 28. januar 1923. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 1945. (21/22 god.) |
| Mesto smrti | Zaječar, DF Jugoslavija |
Biografija
urediDragoljub Ljubomira Stevanović rođen je 28. januara 1923. godine u Beogradu. U gimnaziji koju je pohađao u Negotinu uključio se u omladinski revolucionarni pokret i 1940. godine bio jedan od osnivača skojevske organizacije u ovoj školi i njen sekretar.[1]
Politički rad
urediJoš kao učenik Dragoljub Stevanović Milinko uključio se aktivno u rad ilegalnog pokreta u Negotinskoj krajini. Zabeleženo je da je proslava 1. maja 1941. godine organizovana u njegovoj kući, a prisustvovali su joj Dragoljub Stevanović Kozak, Miroslav Tošić, Žarko Petrović, Čedomir Janković, Živan Ružić i drugi u to vreme veoma aktivni skojevci. [2]
U Komunističku partiju Jugoslavije primljen je 1942. godine. Zajedno sa Stojankom Radosavljević Natašom iz Učiteljske škole i Jankom Jovanom Ninićem iz Poljoprivredne škole na Bukovu Milinko je bio u skojevskom rukovodstvu Negotina.
Početkom proleća 1943. Okružni komitet KPJ Zaječar dobio je obaveštenje da Specijalna policija iz Niša priprema seriju hapšenja negotinskih omladinaca. Odmah je obavešten međusreski komitet KPJ u Negotinu koji je zatražio da se organizuje slanje u odred svih kompromitovanih omladinaca, ali je taj zadatak delimično izvršen. Najpre je iz Bukova u odred stigao Dragomir Radojičić koji je organizovao izlazak iz Negotina Dobrile Radosavljević sa ćerkom Verom i sinom Nikolom, učenice Učiteljske škole Stojanke Radosavljević, gimnazijalca Dragoljuba Stevanovića, a posle desetak dana i Jovana Ninića. U Negotinu je od 15. do 22. aprila 1943. uhapšeno u više navrata veliki broj mladih skojevaca i rodoljuba među kojima i Mariolu Petrović, Živku Radosavljević, majku Stojanke i Miomira Radosavljevića, koja je nakon desetak dana streljana na Bubnju u Nišu, Marinka Blagojevića i druge.[2]
Dragoljub Milinčić odlazi u Zaječarski partizanski odred „Milenko Brković Crni” gde je bio pomoćnik političkog komesara Prvog bataljona, a potom i u Devetu srpsku udarnu brigadu u kojoj je, takođe, obavljao istu funkciju. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. [1]
Smrt
urediPo oslobođenju zemlje bio je član Okružnog komiteta KPJ Zaječar i organizacioni sekretar Oblasnog komiteta KPJ Zaječar. Od posledica rata ubrzo je oboleo od tuberkuloze i preminuo 1945.
Reference
uredi- ^ a b Žikić Jovan, Đuričić Mihajlo, Stojanović Božidar i Brzulović Slobodan (2011). Pa se pamti - Negotinska krajina 1940—1945. Negotin: Savez boraca Narodnooslobodilačkog rata opštine Negotin, Štamparija „Tercija” Bor. str. 122. ISBN 978-86-87041-06-6.
- ^ a b Stanković, Momčilo (1997). Nikad pobeđeni. Negotin: Muzej Krajine Negotin. str. 16.