Episkop gornjokarlovački Danilo (Ljubotina)
Danilo Ljubotina (Srpsko Polje, oko 1660 — 1739) je bio srpski pravoslavni episkop gornjokarlovački od 1713. do 1739. godine,[1] sa arhijerejskom katedrom prvobitno u manastiru Gomirju, a potom u Plaškom.[2]
| Danilo Ljubotina | |
|---|---|
 Episkop Danilo Ljubotina | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | oko 1660 |
| Mesto rođenja | Srpsko Polje, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 1739. |
| Mesto smrti | Habzburška monarhija |
| episkop gornjokarlovački | |
| Godine | 1713—1739 |
| Prethodnik | Atanasije Ljubojević |
| Naslednik | Pavle Nenadović |
Poreklo i rane godine uredi
Porodica Danila Ljubotine starinom je poticala iz Hercegovine, odakle su se njegovi preci doselili na habzburška područja u Karlovačkoj krajini. Danilo je rodom iz sela Brloga.[3] Primio je postrig u tadašnjem najzapadnijem srpskom pravoslavnom manastiru Gomirju i kasnije je postao iguman ovog manastira. Bio je jedan od glavnih saradnika vladike Atanasija Ljubojevića, sa kojim je učestvovao u radu znamenitog Krušedolskog sabora (1708). Na ovom saboru je odbranjeno crkveno i narodno jedinstvo pravoslavnih Srba u habzburškim zemljama. Pošto je car Jozef I priznavao eparhijsku nadležnost vladike Atanasija samo na područjima Zrinopolja, Like i Krbave, nakon vladičine smrti (1712) doveden je u pitanje opstanak jedinstvene eparhije za celokupno područje Gornje Krajine.[4] Ljubotina je bio izvesno vreme vikar mitropolita Sofronija Podgoričanina.
Episkopska služba uredi
Na crkveno-narodnom saboru koji je održan 1713. godine u Sremskim Karlovcima doneta je odluka o podeli pomenutog područja na dve posebne eparhije: Gornjokarlovačku za za predratno područje Karlovačkog generalata oko manastira Gomirja i Kostajničku koja je obuhvatala Zrinopolje, Liku i Krbavu. Za episkopa gornjokarlovačkog izabran je Danilo Ljubotina, a za episkopa kostajničkog je izabran Dionisije Ugarković. Obojica su već tokom iste godine dobili carsku potvrdu.[5]
Kao vladika gornjokarlovački, Danilo Ljubotina je prvobitno stolovao u manastiru Gomirju, a potom je uredio novo središte eparhijske uprave u Plaškom (1721). Stekao je velike zasluge za uređenje eparhije i odbranu pravoslavlja od nasrtaja rimokatoličkih biskupa i njihovih grkokatoličkih štićenika. Dodatnu dužnost vladika Danilo je dobio 1737. godine, nakon smrti kostajničkog vladike Stefana Ljubibratića, kada mu je poverena i privremena uprava u upražnjenoj Kostajničkoj eparhiji.[6] Dužnosti gornjokarlovačkog episkopa i kostajničkog administratora obavljao je sve do smrti, 29. januara 1739. godine. Time je započelo petogodišnje razvoblje velikih previranja na području ovih eparhija, koje su se našle na meti državnih vlasti i raznih protivnika pravoslavne vere. Upornom borbom srpskog naroda i jerarhije, Gornjokarlovačka eparhija je odbranjena, a neredovno stanje je okončano dolaskom Pavla Nenadovića za novog episkopa (1744).[7]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Radeka 1975, str. 143-147.
- ^ Vuković 1996, str. 157-158.
- ^ Radoslav Lopašić: "Karlovac", Zagreb 1879.
- ^ Grbić 1891, str. 273-276.
- ^ Grbić 1891, str. 276-287.
- ^ Radeka 1975, str. 157.
- ^ Grbić 1891, str. 287-303.
Literatura uredi
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Grbić, Manojlo (1891). Karlovačko vladičanstvo. 1. Karlovac.
- Grujić, Radoslav (1927). „Ljubotina Danilo”. Narodna enciklopedija. 2. Zagreb: Bibliografski zavod. str. 617—618.
- Dabić, Vojin S. (2000). Vojna krajina: Karlovački generalat (1530-1746). Beograd: Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve.
- Kokotović, Budimir (2018). Grobna mesta arhijereja Karlovačkog vladičanstva. Beograd-Karlovac: Martiria.
- Orlović, Snježana (2017). Pravoslavna eparhija gornjokarlovačka: Šematizam. Beograd-Karlovac: Martiria.
- Radeka, Milan (1963). Srbi i pravoslavlje Gornje Krajine. Zagreb: Savez udruženja pravoslavnog sveštenstva.
- Radeka, Milan (1975). Gornja Krajina ili Karlovačko vladičanstvo. Zagreb: Savez udruženja pravoslavnih sveštenika.
- Radeka, Milan (1989). Kordun u prošlosti. Zagreb: Prosvjeta.
- Zlatko Kudelić, Marčanska biskupija: Habsburgovci, pravoslavlje i crkvena unija u Hrvatsko-slavonskoj vojnoj krajini (1611-1755), Zagreb 2007.
Spoljašnje veze uredi
