Leopold II, car Svetog rimskog carstva

Leopold II (nem. Leopold II; Beč, 5. maj 1747 — Beč, 1. mart 1792) bio je vladar iz dinastije Habzburga, prvo veliki vojvoda Toskane od 1765. do 1790, a zatim i car Svetog rimskog carstva od 1790. do svoje smrti. Takođe nosio je titule nadvojvode od Austrije, kralja Ugarske i kralja Češke.

Leopold II
Leopold II kao car Svetog rimskog carstva
Lični podaci
Datum rođenja	(1747-05-05)5. maj 1747.
Mesto rođenja	Beč, Habzburška monarhija
Datum smrti	1. mart 1792.(1792-03-01) (44 god.)
Mesto smrti	Beč, Habzburška monarhija
Porodica
Supružnik	Marija Lujza Španska
Potomstvo	Marija Tereza od Austrije, Franc II, car Svetog rimskog carstva, Ferdinand III, veliki vojvoda Toskane, Nadvojvoda Karlo od Austrije, Archduke Alexander Leopold of Austria, Jozef, palatin Ugarske, Maria Clementina of Austria, Archduke Anton Victor of Austria, Archduke John of Austria, Archduke Rainer Joseph of Austria, Archduke Louis of Austria, Archduke Rudolf of Austria, Maria Anna d'Asburgo-Lorena, Maria Amalia d'Asburgo-Lorena
Roditelji	Franc I, car Svetog rimskog carstva Marija Terezija
Dinastija	Habzburg-Loren
Sveti rimski car
Period	1790 — 1792
Prethodnik	Jozef II Habzburški
Naslednik	Franc II, car Svetog rimskog carstva
Kralj Ugarske i Hrvatske
Period	1790 – 1792
Prethodnik	Jozef II Habzburški
Naslednik	Franc II, car Svetog rimskog carstva
Veliki vojvoda Toskane
Prethodnik	Franc I, car Svetog rimskog carstva
Naslednik	Ferdinand III, veliki vojvoda Toskane

Biografija

Kao treći sin carskog para Franca I i Marije Terezije, Leopold II je u početku bio predodređen za karijeru klerika u okviru Rimokatoličke crkve. Ipak, kada je njegov stariji brat Karlo 1761. preminuo, Leopold je kao drugi sin određen za naslednika očevog poseda, Velikog vojvodstva Toskane. Nakon toga, oženjen je 1764. španskom princezom Marijom Lujzom. Kada je Franc I preminuo 1765. Leopold je postao veliki vojvoda Toskane i preselio se iz Beča u Firencu, prestonicu svog vojvodstva.

Kao veliki vojvoda Toskane, Leopold je sproveo nekoliko važnih zakonodavnih reformi. Iako nije uspeo da sekularizuje imanja Rimokatoličke crkve, Leopold je uveo nekoliko zakona u duhu prosvećenog apsolutizma. Uveo je široko dostupnu vakcinaciju protiv malih boginja, zabranio torturu u sudskim procesima i 23. januara 1774. promovisao zakon o mentalnim bolesnicima. Po ovom zakonu u Toskani je uveden humaniji tretman prema mentalnim bolesnicima kojim je zabranjeno okivanje i fizičko zlostavljanje obolelih. Takođe, Leopold je 30. novembra 1786. godine doneo zakon kojim je naređeno ukidanje smrtne kazne i uništenje svih oruđa za izvršenje najstrože kazne. Veliki vojvoda Leopold je navodno radio i na izradi veoma liberalnog ustava, ali su ti planovi ostali neostvareni usred toga što je 1790. preuzeo presto Svetog rimskog carstva.

Leopold II je 1790. nasledio svog starijeg brata Jozefa II koji nije ostavio potomstvo. Kao car Leopold je pokazao konzervativnije metode kako bi umirio habzburške posede u Ugarskoj, Češkoj i današnjoj Belgiji. Usled izbijanja Francuske revolucije, koja je životno ugrozila interese Marije Antoanete, supruge Luja XVI, i Leopoldove sestre, novi car je oprezno izbegavao da se otvoreno umeša u politička previranja u Francuskoj. Carstvo je u trenutku Lepoldovog stupanja na presto već bilo upleteno u rat protiv Osmanskog carstva u savezu sa Rusijom. Svištovskim mirom, koji je potpisan 4. avgusta 1791. godine, carstvo je ponovo sultanu prepustilo Beograd i centralnu Srbiju. Kada je Luj XVI u septembru 1791. prihvatio prvi ustav Francuske, Leopold II se ponadao da se rat može izbeći, iako su Francuzi već napali nemačke kneževine na Rajni. Ipak, Leopold II je iznenada preminuo u Beču 1. marta 1792, a nasledio ga je najstariji sin Franc II.

Porodično stablo

16. Nikola II, vojvoda od Lorene

8. Karlo V, vojvoda od Lorene

17. Klod Fransoaz od Lorene

4. Leopold I od Lorene

18. Ferdinand III, car Svetog rimskog carstva

9. Eleonora Marija Austrijska

19. Eleonora Gonzaga od Mantove

2. Franc I, car Svetog rimskog carstva

20. Luj XIII

10. Filip I, vojvoda Orleanski

21. Ana od Habzburga

5. Elizabeta Šarlota Orleanska

22. Karl I Ludvig Palatinski

11. Elizabeta Šarlota Palatinska

23. Šarlota od Hesen-Kasela

1. Leopold II, car Svetog rimskog carstva

24. Ferdinand III, car Svetog rimskog carstva

12. Leopold I, car Svetog rimskog carstva

25. Marija Ana od Španije

6. Karlo VI, car Svetog rimskog carstva

26. Filip Vilhelm Palatinski

13. Eleonora-Magdalena Nojburška

27. Elizabeta Amalija od Hesea i Darmštata

3. Marija Terezija

28. Antoan Ulrih, vojvoda od Braunšvajg-Volfenbitela

14. Ludvig Rudolf od Braunšvajg-Volfenbitela

29. Elizabeta od Šlezvig-Holštajn-Senderborg-Nordborga

7. Elizabeta Kristina od Braunšvajg-Volfenbitela

30. Albert Ernst od Etingena

15. Kristina Lujza od Etingena

31. Kristina Frederika od Virtemberga

Literatura

• Gavrilović, Vladan (2005). Temišvarski sabor i Ilirska dvorska kancelarija (1790—1792). Novi Sad: Platoneum. 
• Gavrilović, Slavko (1986). „Srbi u Ugarskoj i Slavoniji od austro-turskog rata 1737-1739. do kraja XVIII veka”. Istorija srpskog naroda. knj. 4, sv. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 195—216. 
• Gavrilović, Slavko; Petrović, Nikola (1972). Temišvarski sabor 1790. Sremski Karlovci: Arhiv Vojvodine. 
• Popović, Dušan J. (1959). Srbi u Vojvodini. Knj. 2: Od Karlovačkog mira 1699 do Temišvarskog sabora 1790. Novi Sad: Matica srpska. 
• Popović, Dušan J. (1963). Srbi u Vojvodini. Knj. 3: Oo Temišvarskog sabora 1790 do Blagoveštenskog sabora 1861. Novi Sad: Matica srpska.