Milija Stanišić
Milija Stanišić (Vinići, kod Danilovgrada, 9. novembar 1921 — 30. januar 2012) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik avijacije JNA i publicista.
| milija stanišić | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 9. novembar 1921. | |||||
| Mesto rođenja | Vinići, kod Danilovgrada, Kraljevina SHS | |||||
| Datum smrti | 30. januar 2012. (90 god.) | |||||
| Profesija | vojno lice | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1. maja 1940. | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | |||||
| Čin | general-potpukovnik | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Biografija
urediRođen je 9. novembra 1921. u Vinićima, kod Danilovgrada. Njegov otac Cvjetko Stanišić bio je pravoslavni sveštenik.
Gimnaziju je učio u Nikšiću i na Cetinju. Godine 1937, sa svega šesnaest godina postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Tokom studija na Medicinskom fakultetu u Beogradu, učestvovao je u revolucionarnom studentskom pokretu i 1. maja 1940. postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Tokom studija, na fakultetu je bio član partijskog rukovodstva i član Akcionog odbora studentskih stručnih udruženja. Zbog revolucionarnih aktivnosti više puta je bio hapšen i proganjan.[1][2]
Nakon okupacije Jugoslavije 1941. otišao je u Crnu Goru, gde je na području Nikšića, učestvovao u organizovanju Trinaestojulskog ustanka. Bio je instruktor Sreskog komiteta KPJ za Nikšić, politički komesar čete i sekretar partijske organizacije bataljona u Nikšićkom partizanskom odredu. Kao politički komesar čete učestvovao je u napadu na Pljevlja 1. decembra 1941. godine.[1][2]
Potom je bio politički komesar Prvog udarnog hercegovačko-crnogorskog bataljona i Severnohercegovačkog partizanskog odreda. Od avgusta 1942. bio je politički komesar bataljona u Desetoj hercegovačkoj udarnoj brigadi. Nakon lečenja u partizanskoj bolnici, bio je politički komesar Pete i Treće dalmatinske udarne brigade (april—septembar 1943), Treće proleterske sandžačke (septembar 1943—jun 1944) i Četvrte proleterske crnogorske brigade (jun—oktobar 1944). Nakon toga je bio politički komesar 46. srpske divizije, a od decembra 1944. politički komesar Druge proleterske divizije. Na Drugom kongresu Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Crne Gore biran je za člana Zemaljskog odbora.[1][2]
Nakon rata nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj armiji. Nalazio se na dužnostima pomoćnika načelnika Političkog odeljenja armije, političkog komesara Ratnog vazduhoplovstva, načelnika Štaba korpusa i načelnik Više vojno vazduhoplovne akademije. Završio je Višu vojno vazduhoplovnu akademiju JNA i Kurs operatike JNA. Aktivna služba u JNA prestala mu je 1963. u činu general-pukovnika avijacije.[1][2]
Objavio je nekoliko knjiga:
- Starješina u borbi, 1964.
- Ratna tehnika i vojno delo, 1968.
- KPJ u izgradnju oružanih snaga revolucije 1941-1945, 1973.
- Tokovi revolucije u Crnoj gori, zbirka radova, 1980.
- Tokovi revolucije u Crnoj gori II, zbirka radova, 1984.
- Kadrovi revolucije — Crnogorci na rukovodećim dužnostima u NOR-u naroda i narodnosti Jugoslavije 1941-1945, 1984.
- Tokovi revolucije u Crnoj gori III, zbirka radova, 1988.
- Rukovodeći kadrovi Narodnooslobodilačke borbe u Crnoj Gori 1941—1945, 1995.
- Strategijske vertikale Narodnooslobodilačkog rata Jugoslavije 1941—1945, 1999.
- Dubinski slojevi Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori, 2005.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom i dr.[1][2]
Reference
urediLiteratura
uredi- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Vojna enciklopedija tom IX. Beograd. 1975. COBISS.SR 73018375
