Nebojša Popović (košarkaš)
Nebojša Popović (Irig, 8. februar 1923 — Beograd, 20. oktobar 2001) bio je košarkaški igrač, trener, reprezentativac Jugoslavije i dugogodišnji funkcioner u košarkaškom sportu. Jedan je od tvoraca košarkaške sekcije Crvene zvezde i predvodnik generacije koja je osvojila deset uzastopnih šampionskih titula Jugoslavije.
| Nebojša Popović | |||
|---|---|---|---|
 Nebojša Popović | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Nebojša Popović | ||
| Datum rođenja | 8. februar 1923. | ||
| Mesto rođenja | Irig, Kraljevina SHS | ||
| Datum smrti | 20. oktobar 2001. (78 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, SR Jugoslavija | ||
| Informacije o karijeri | |||
| Pro karijera | 1945—1952 | ||
| Juniorska karijera | |||
| 1941—1945 | KK SK 1913 | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | ||
| 1945—1951 1952 |
Crvena zvezda Galatarze | ||
| Reprezentativna karijera | |||
 FNR Jugoslavija (39 utakmica) | |||
| Trenerska karijera | |||
| 1945—1955 1946—1952 1953—1954 |
Crvena zvezda ŽKK Crvena zvezda Jugoslavija | ||
| Nagrade | |||
| |||
Nebojša Popović je najzaslužniji za veliku ekspanziju košarke u bivšoj SFRJ. Svojevremeno dugogodišnji generalni sekretar FIBA, Borislav Stanković, rekao da je „Nebojša Popović bio pokretač svega“, a jedan od naših najboljih i najtrofejnijih trenera svih vremena Ranko Žeravica „da je Nebojša Popović otac Jugoslovenske košarke“.
Detinjstvo i mladost uredi
Rođen je 8. februara 1923. godine u Irigu, od oca Nikole, inženjera šumarstva, i majke Đurđice. Kao dečak sa porodicom je živio u Rijeci, gde je počeo da se bavi vaterpolom kao golman. Za košarku ga je zainteresovao slavni vaterpolista Božo Grkinić.
Potom se preselio u Beograd, gde je 1940. godine završio Treću mušku gimnaziju, kao najmlađi maturant u Kraljevini Jugoslaviji, a u godinama nakon rata i Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu i Novinarsku i diplomatsku visoku školu u Beogradu (jedna od preteča Fakultet političkih nauka).[1]
Karijera uredi
Crvena zvezda uredi
Jedan je od osnivača Košarkaškog kluba Crvena zvezda, sa članskom kartom br. 1. Člansku kartu sa istim brojem je preuzela njegova ćerka Zvezdana 2015. godine, nakon obnavljanja članstva.[2] Ličnim trudom sa ostalim entuzijastima poput Bore Stankovića podigao je koševe na Malom Kalemegdanu, mestu gde će Crvena zvezda igrati dugi niz godina, a gde joj je i danas sedište. Igračka i trenerska karijera mu se prepliću, jer je istovremeno i igrač i trener u prvim posleratnim godinama. Učestvovao je u osvajanju 10 uzastopnih šampionskih titula Jugoslavije. Nebojša je bio kapiten i najbolji strelac Crvene zvezde u tri sezone 1946. (65 poena na sedam utakmica), 1947. (146 poena u devet mečeva — prosek 16,2 po meču, sjajan za to vreme) i 1949. (163 poena na 18 utakmica). Za Crvenu zvezdu je odigrao 58 takmičarskih utakmica i postigao 518 poena (prosek 8,9 poena po meču).
Igračku karijeru proveo je u Crvenoj zvezdi (1945—1951) a jedno vreme je nastupao i za italijansku ekipu Galatarze tokom 1952. godine.
Podjednako uspešan bio je i kao trener u ženskoj konkurenciji, a sa ŽKK Crvena zvezda osvojio je sedam šampionskih titula (1946—1952), što ga sa 17 titula prvaka države svrstava u red naših najuspešnijih trenera svih vremena.
Reprezentacija uredi
Odigrao je 39 utakmica za reprezentaciju Jugoslavije (1946—1952). Učestvovao na Svetskom prvenstvu u Buenos Ajresu 1950. Ostalo je zabeleženo da je Nebojša postigao prvi koš na Svetskim prvenstvima, a u Argentini bio i igrač i trener „plavih“. Igrao je i na Evropskom prvenstvu u Pragu 1947. godine.
Funkcioner uredi
Po završetku igračke i trenerske karijere, postaje generalni sekretar Jugoslovenskog olimpijskog komiteta (JOK), član je Tehničke komisije FIBA 35 godina, predsednik Komisije FIBA za međunarodna takmičenja, predsednik Košarkaškog saveza Beograda (KSB), predsednik Košarkaškog saveza Srbije (KSS; 1982—1983) i predsednik Košarkaškog saveza Jugoslavije (KSJ; 1985—1987). Bio je glavni i odgovorni urednik Jugoslovenske radio-televizije (JRT). Više od četiri decenije radio je kao dopisnik iz Beograda za renomirani italijanski sportski dnevnik „Gazeta delo Sport”.
Priznanja uredi
FIBA mu je 1997. uručila Orden časti, a Međunarodni olimpijski komitet (MOK) ga je odlikovao prestižnom nagradom „Sportska univerzalnost“. U Alkobendasu, predgrađu Madrida, Španija, 1. marta 2007. godine, otvorena je Kuća slavnih Međunarodne košarkaške organizacije. Zajedno sa još 38 ličnosti bilo je i 5 košarkaških igrača, trenera, sudija i košarkaških radnika iz Srbije, koji su zadužili košarkaški sport. Među njima je i Nebojša Popović.
Reference uredi
- ^ „NA DANAŠNJI DAN 2001.GODINE NAPUSTIO NAS JE VELIKI NEBOJŠA POPOVIĆ”. kkcrvenazvezda.rs. Pristupljeno 23. 07. 2022.
- ^ „Zvezdana je Zvezdaš sa brojem 1”. KK Crevna zvezda. 30. 6. 2015. Arhivirano iz originala 03. 07. 2015. g. Pristupljeno 30. 6. 2015.
Spoljašnje veze uredi
sestrinskim projektima:
