Petar Ivanović Perica
Petar Ivanović - Perica (Saranovo, kod Rače, 16. jun 1924 – Bapska, kod Šida, 30. januar 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| petar ivanović perica | |
|---|---|
 Petar Ivanović Perica | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. jun 1924. |
| Mesto rođenja | Saranovo, kod Rače, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 30. januar 1945. (20 god.) |
| Mesto smrti | Bapska, kod Šid, ND Hrvatska |
| Profesija | kovački radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 21. decembra 1951. |
Biografija
urediRođen je 16. juna 1924. godine u selu Saranovu, kod Rače Kragujevačke. Posle završene osnovne škole, učio je krojački zanat. Za vreme učenja zanata, došao je dodir sa mladim radnicima i preko njih dobio prva saznanja o revolucionarnom radničkom pokretu.
U leto 1941. godine, sa svega 17 godina otišao je u partizane. Stupio je u Račansku četu Drugog šumadijskog partizanskog odreda. Ubrzo po odlasku u partizane, bio je primljen u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a u decembru 1941. godine i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Iako veoma mlad, od prvih borbi se isticao hrabrošću. Zbog svoje mladosti i hrabrosti bio je omiljen među borcima u čitavom Odredu.
Posle Prve neprijateljske ofanzive, krajem 1941. godine sa glavninom partizanskih snaga se povukao u Sandžak, a odatle je početkom 1942. godine prešao u istočnu Bosnu, gde je marta 1942. stupio u tada formiranu Drugu proletersku udarnu brigadu. Pored Perice, u ovoj brigadi je bilo još „dece-boraca“, među kojima su najpoznatiji narodni heroji – Boško Buha i Savo Jovanović Sirogojno. Zajedno sa Drugom proleterskom brigadom, Perica je prošao ratni put od istočne Bosne, preko Hercegovine, Bosanske krajine, Kninske krajine, Crne Gore, Sandžaka, zapadne Srbije i Beograda, do Srema.
Kao borac-bombaš, istakao se u više borbi. Prilikom napada na Bosansko Grahovo, 1942. godine izvršio je više uzastopnih juriša na bunkere, nakon čega je bio unapređen u zastavnika u bataljonu. Takođe se istakao i u borbama protiv četnika na Durmitoru i ustaša, u napadu Kupresa. Često je izvodio neverovatne akcije, pa su ga saborci prozvali „dete sreće“. U borbama za oslobođenje Jajca, 1942. godine, on je s puškomitraljezom prišao na dvadesetak metara od ustaškog bunkera, zasuo ga vatrom i uništio posadu. U borbama sa četnicima, na Manjači je bio ranjen.
Bio je učesnik borbi tokom Četvrte i Pete neprijateljske ofanzive, 1943. godine. U leto i jesen 1944. godine učestvovao je borbama za prodor u Srbiju. Potom je kod Arilja i Ivanjice, učestvovao u borbama protiv Nemca, Bugara i četnika. Tada je izveo još jedan podvig – na putu Arilje-Ivanjica je s bombama sačekao kolonu bugarskih tenkova i zasuo je bombama. Tom prilikom je zarobio nekoliko bugarskih vojnika i dva oficira, koji su iskočili iz uništenih tenkova. Oktobra 1944. godine učestvovao je u borbama za oslobođenje Beograda i borbama za formiranje Sremskog fronta.
Januara 1945. godine, u žestokim borbama za vreme snažnog nemačkog protiv udara na Sremskom frontu, poznatom kao „Zimska oluja“, bio je teško ranjen od strane nemačkog snajperiste. On se tada nalazio pored protivtenkovskog topa, da bi nišandžiji pokazao mesto gde treba gađati kuću, u kojoj su se Nemci utvrdili i tada ga je snajperista pogodio u glavu. Drugovi su ga odmah preneli u bolnicu Druge proleterske divizije, koja se nalazila u selu Bapska, kod Šida, ali je od posledica ranjavanja umro 30. januara 1945. godine.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 21. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1][2]
Reference
urediLiteratura
uredi
- Vojna enciklopedija. Beograd. 1973.
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.