Radovan Pankov (političar)
Radovan Pankov (Tovariševo, kod Bačke Palanke, 1946) bivši je srpski političar i funkcioner Socijalističke partije Srbije, potpredsednik Narodne skupštine Srbije i ministar u Vladi Srbije.
| radovan pankov | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1946. |
| Mesto rođenja | Tovariševo, kod Bačke Palanke, FNR Jugoslavija |
| Profesija | profesor matematike |
| Predsednik PK SSRN Vojvodine | |
| Period | 14. decembar 1989 — 12. oktobar 1990. |
| Prethodnik | Savo Ivančević |
| Naslednik | funkcija ukinuta |
| Ministar za veze sa Srbima van Srbije | |
| Period | 15. mart 1994 — 24. mart 1998. |
| Prethodnik | Bogoljub Bjelica |
| Naslednik | Milorad Mirčić |
Biografija
urediRođen je 1946. u Tovariševu, kod Bačke Palanke.[1] Završio je Višu pedagošku školu, smer matematika i duži niz godina predavao u školi. Potom se politički angažovao, kao član Saveza komunista i 1986. bio izabran za predsednika Skupštine opštine Bačka Palanka.
Zajedno sa Mihaljem Kertesom, sekretarom Predsedništva Opštinskog komiteta Saveza komunista Bačke Palanke, nakon Osme sednice CK SK Srbije, 1987. podržao je političku struju predsednika Centralnog komiteta Slobodana Miloševića, zbog čega je došao u sukob sa rukovodstvom Pokrajinskog komiteta Saveza komunista Vojvodine. Kertes i Pankov bili su pokretači i jedni od organizatora antibirokratske revolucije u SAP Vojvodini.
Nakon smene pokrajinskog rukovodstva, koje je označeno kao autonomaško, zajedno sa Kertesom, Nedeljkom Šipovcem, Radomanom Božovićem, Jugoslavom Kostićem i dr, ušao je u najuži krug novog pokrajinskog državno-partijskog rukovodstva. Bio je izabran za člana Pokrajinskog komiteta SK Vojvodine i člana Centralnog komiteta SK Jugoslavije.
Za predsednika Pokrajinske konferencije Socijalističkog saveza radnog naroda Vojvodine izabran je 14. decembra 1989. godine.[2] Nakon formiranja Socijalističke partije Srbije (SPS) postao je njen član. Na Prvoj osnivačkoj konferenciji SPS za Vojvodinu, na kojoj je došlo do ujedinjenja Saveza komunista Vojvodine i SSRN Vojvodine, izabran je za potpredsednika Pokrajinskog odbora SPS za Vojvodinu.[3] Uporedo je bio član Glavnog odbora SPS i njegovog Izvršnog odbora.
Na prvim višepartijski izborima u Srbiji, održanim decembra 1990, izabran je za narodnog poslanika. Nakon konstituisanja Narodne skupštine Srbije 16. januara 1991. izabran je za potpredsednika Skupštine, dok su predsednici bili — Slobodan Unković i Aleksandar Bakočević. Ovu funkciju obavljao je do formiranja novog saziva Skupštine 25. januara 1993. godine. Za narodnog poslanika republičke skupštine biran je na izborima 1993. i 1997. godine.
Nakon saveznih izbora maja 1992, izabran je od strane Narodne skupštine Srbije za poslanika Veća republika Savezne skupštine SR Jugoslavije, gde 12. juna 1992 izabran za potpredsednika Veća, dok je predsednik bio Miloš Radulović. Ovu funkciju obavljao je do 1994. godine. Za poslanika savezne skupštine biran je i na saveznim izborima 1996. godine.
Nakon republičkih izbora, decembra 1993, na kojima je ponovo izabran za poslanika, postao je ministar dijaspore (ministar za veze sa Srbima van Srbije) u prvoj Vladi Mirka Marjanovića, koja je formirana 15. marta 1994. godine. Ministarsku funkciju obavljao je do 24. marta 1998, kad je formirana nova Vlada, nakon parlamentarnih izbora održanih 1997. godine. Nakon napuštanja ministarske funkcije, bio je samo republički i savezni narodni poslanik.
Za člana Glavnog odbora Socijalističke partije Srbije biran je na Prvom (1990), Drugom (1992), Trećem (1996) i Četvrtom kongresu SPS (2000). Bio je i član Izvršnog odbora Glavnog odbora. Od konstituisanja Pokrajinskog odbora SPS za Vojvodinu 12. oktobra 1990. bio je njegov potpredsednik, a od 16. oktobra 1992. predsednik Pokrajinskog odbora. Ovu funkciju obavljao je do 1996, kada je ponovo izabran za potpredsednika.
Iz političkog života se povukao nakon političkih promena oktobra 2000. godine. Njegov unuk, koji nosi njegovo ime — Radovan Pankov (1995) poznati je srpski fudbaler.
Reference
uredi- ^ Ko je ko 1995, str. 407.
- ^ „Srušiti status poslušnog juniora”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 15. 12. 1989. str. 6.
- ^ „Šipovac predsednik”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 25. 10. 1990. str. 14.
