Википедија

Svjetsko drumsko prvenstvo UCI — Vožnja na hronometar za muškarce

(preusmereno sa Светско друмско првенство UCI — вожња на хронометар за мушкарце)

Vožnja na hronometar za muškarce na Svjetskom drumskom prvenstvu UCI (engl. UCI Road World Championships), jedna je od disciplina na Svjetskom drumskom prvenstvu, u kojoj se odlučuje svjetski šampion u vožnji na hronometar za muškarce. Prvi put je održano 1994. i od tada se održava svake godine. Hronometar je dužine uglavnom od 40 do 50 km, po ravnom ili brdovitom profilu.[1] Vozači startuju sa dva minuta razmaka i vozač koji dionicu pređe za najmanje vremena je pobjednik i dobija majicu duginih boja (koja je malo drugačija od majice duginih boja za pobjednika drumske trke) i nosi je na svakom hronometru, u okviru etapnih trka na kojima učestvuje, do sledećeg Svjetskog prvenstva u vožnji na hronometar.[2]

Svetsko drumsko prvenstvo UCI — vožnja na hronometar za muškarce
Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2023 — Vožnja na hronometar za muškarce
Majica duginih boja za svetskog šampiona
Detalji o trci
Datum održavanjana kraju sezone
Lokalni naziv(i)engl. UCI Road World Championships
Drugi naziv(i)Svjetsko prvenstvo u biciklizmu
(engl. World Cycling Championships)
Disciplinadrumska trka
TakmičenjeUCI vorld tur
Tipjednodnevna trka
OrganizatorUCI
Istorija
Prvo održavanje(1994{{month}}{{{day}}})1994. (29/30 god.)
Broj održavanja31 (do 2024)
Prvi pobjednikUjedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman
Najviše pobjeda
  •  Fabijan Kančelara (ŠVA)
  •  Toni Martin (NjEM)

    4 puta

Trenutni pobjednikBelgija Remko Evenepul (2023.)

Rekorderi su Fabijan Kančelara i Toni Martin sa po četiri pobjede. Majkl Rodžers i Toni Martin su jedini sa tri pobjede zaredom.[3] Bredli Vigins je najstariji pobjednik, osvojio je prvenstvo 2014. sa 34 godine i 149 dana, dok je najmlađi pobjednik Majkl Rodžers, koji je 2003. osvojio prvenstvo sa 23 godine i 293 dana[4]

Njemac Mihel Rih, završio je drugi tri puta i najuspješniji je vozač koji nije osvojio Svjetsko prvenstvo, sa ukupno četiri medalje. Fabijan Kančelara ima najviše trećih mjesta, tri puta je osvojio bronzanu medalju. Najuspješnija država je Njemačka, sa sedam pobjeda. Tom Dimulen je osvojio prvenstvo 2017. i postao prvi holandski pobjednik,[5] dok je Filipo Gana osvojio prvenstvo 2020. i postao prvi italijanski pobjednik Svjetskog prvenstva u vožnji na hronometar.

Istorija uredi

 
Fabijan Kančelara, četvorostruki svjetski šampion u vožnji na hronometar.

Prije 1994. biciklisti koji su vozili dobro na hronometrima na tri grand tur trke smatrani su najboljim na svijetu.[3] Prvo Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar održano je u Agriđentu, u Italiji, a osvojio ga je Britanac Kris Bordman. Naredne godine, prvenstvo je osvojio pobjednik Tur de Fransa — Migel Indurain, pobijedivši Abrahama Olana za 49 sekundi.[6] Aleks Cile, pobjednik Vuelta a Espanje 1996, osvojio je majicu duginih boja, ispred Krisa Bordmana. Godine 1997. Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar osvojio je Francuz, Loran Žalaber, koji je pobijedio Ukrajinca Sergija Gončara za tri sekunde.[7] Godine 1998. Olano je pobijedio ispred Melsiora Maurija za 37 sekundi.[8]

Njemac Jan Ulrih, osvojio je prvenstvo 1999. pobijedivši Šveđanina Mihaela Andersona za 40 sekundi, na stazi dugoj 50 km.[9] Ulrih nije učestvovao na prvenstvu 2000. i Gončar je osvojio, deset sekundi ispred Mihela Riha.[10] Ulrih se na Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar vratio naredne godine i osvojio ga, pobijedivši Dejvida Milara za šest sekundi.[11] Ulrih je opet odlučio da ne brani svoju titulu 2002. i Santjago Botero je postao prvi Kolumbijac koji je osvojio Svjetsko prvenstvo, pobijedivši Riha za osam sekundi.[12] Godine 2003. prvenstvo je osvojio Dejvid Milar, ali mu je pobjeda oduzeta naredne godine, jer je utvrđeno da se dopingovao. Pobjeda je dodijeljena Majklu Rodžersu, koji je prvobitno osvojio srebrnu medalju.[13]

 
Toni Martin, četvorostruki svjetski šampion.

Rodžers je prvenstvo osvajao i naredne dvije godine, pobijedivši 2004. Riha za minut i 20 sekundi,[14] dok je 2005. za 23 sekunde bio bolji od Španca Ivana Gutjereza.[15] Rodžersova serija pobjeda je završena 2006. godine, kada je prvenstvo osvojio Fabijan Kančelara, minut i 18 sekundi ispred Amerikanca Dejvida Zabriskog.[16] Kančelara je majicu duginih boja odbranio naredne godine, pobijedivši Mađara Lasla Bodrogija.[17] Kančelara nije učestvovao 2008. i prvenstvo je osvojio Njemac Bert Grabš.[18] Kančelara se vratio na Svjetsko prvenstvo 2009. i osvojio ga je ispred Šveđanima Gustava Larsona, dok je treće mjesto osvojio Toni Martin.[19] Godine 2010. Kančelara je osvojio majicu duginih boja rekordni četvrti put, a Milar i Martin su kompletirali podijum.[20]

Nakon dva treća mjesta, Toni Martin je osvojio Svjetsko prvenstvo 2011. ispred Bredlija Viginsa i Kančelare.[21] Martin je prvenstvo osvojio i 2012. sa pet sekundi ispred Tejlora Finija,[22] dok je 2013. osvojio prvenstvo treći put zaredom, pobijedivši ponovo ispred Viginsa i Kančelare, čime je izjednačio rekord Rodžersa od tri pobjede zaredom.[23] Nakon dvije srebrne medalje, Bredli Vigins je 2014. pobijedio ispred Tonija Martina i Kančelare.[24] Vigins se 2015. fokusirao na obaranje rekorda na sat vremena i nije učestvovao na Svjetskom prvenstvu, a drugi veliki favoriti — Toni Martin i Tom Dimulen, nisu uspjeli da se domognu podijuma; prvenstvo je osvojio Bjelorus Vasil Kirjenka.[25] Godine 2016, Toni Martin je izjednačio rekord Kančelare, osvojivši majicu duginih boja po četvrti put.[26]

 
Tom Dimulen, svjetski šampion 2017.

Godine 2017, Svjetsko prvenstvo je održano u Bergenu i ruta je promijenjena, cilj je bio na brdu dugom 3,4 km.[27] Četvorostruki svjetski šampion — Toni Martin, izrazio je nezadovoljstvo što se hronometar završava usponom.[28] Takođe, UCI je dozvolio promjenu bicikla pred uspon, tako da su vozači mogli da voze drumski bicikl na usponu, što je prednost davalo klasičnim brdašima.[29] Tom Dimulen je potpuno dominirao, bio je najbrži na svim prolaznim ciljevima, nije mijenjao bicikl i osvojio je zlato 57 sekundi ispred Primoža Rogliča, dok je bronzu osvojio Kris Frum, minut i 21 sekundu iza Dimulena, a sedam sekundi ispred Nelsona Oliveire.[5]

Prvenstvo 2018. osvojio je Roan Denis, koji je potpuno dominirao, bio je najbrži na svim prolaznim ciljevima i pobijedio je minut i 21 sekundu ispred pobjednika 2017 — Toma Dimulena, dok je bronzu osvojio Belgijanac Viktor Kampenarts, 53 stotinke iza Dimulena.[30] To je bila prva medalja za Denisa na Svjetskom prvenstvu u seniorskoj konkurenciji, dok je kao junior osvojio srebrnu medalju 2012. godine.[30] Denis je osvojio drugu titulu zaredom 2019, minut i osam sekundi ispred Remka Evenepola i minut i 55 sekundi ispred Filipa Gane.[31] Gana je osvojio prvenstvo 2020, 26 sekundi ispred Vauta van Arta i 29 sekundi ispred Stefana Kinga, postavši tako prvi italijanski pobjednik Svjetskog prvenstva.[32] Roan Denis je završio na petom mjestu, a Tom Dimulen na desetom.[32] Godine 2021. Gana je osvojio prvenstvo drugu godinu zaredom, ponovo ispred Van Arta, dok je na trećem mjestu završio Remko Evenepul, četiri sekunde ispred Kaspera Asgrena.[33]

Osvajači medalja uredi

Prvenstva Zlato Srebro Bronza
Agriđento 1994.   Kris Bordman   Andrea Kjurato   Jan Ulrih
Duitama 1995.   Migel Indurain   Abraham Olano   Uve Pešel
Lugano 1996.   Aleks Cile   Kris Bordman   Toni Rominger
San Sebastijan 1997.   Loran Brošar   Sergij Gončar   Kris Bordman
Valkenburg 1998.   Abraham Olano   Melsior Mauri   Sergij Gončar
Verona 1999.   Jan Ulrih   Mihael Anderson   Kris Bordman
Plue 2000.   Sergij Gončar   Mihel Rih   Laslo Bodrogi
Lisabon 2001.   Jan Ulrih   Dejvid Milar   Santjago Botero
Limburg 2002.   Santjago Botero   Mihel Rih   Igor Gonzales
Hamilton 2003.   Majkl Rodžers[n. 1]   Uve Pešel   Mihel Rih
Verona 2004.   Majkl Rodžers   Mihel Rih   Aleksandar Vinokurov
Madrid 2005.   Majkl Rodžers   Ivan Gutjerez   Fabijan Kančelara
Salcburg 2006.   Fabijan Kančelara   Dejvid Zabriski   Aleksandar Vinokurov
Štutgart 2007.   Fabijan Kančelara   Laslo Bodrogi   Stef Klement
Vareze 2008.   Bert Grabš   Svejn Tuft   Dejvid Zabriski
Mendrizio 2009.   Fabijan Kančelara   Gustav Larson   Toni Martin
Gilong 2010.   Fabijan Kančelara   Dejvid Milar   Toni Martin
Kopenhagen 2011.   Toni Martin   Bredli Vigins   Fabijan Kančelara
Valkenburg 2012.   Toni Martin   Tejlor Fini   Vasil Kirjenka
Firenca 2013.   Toni Martin   Bredli Vigins   Fabijan Kančelara
Ponferada 2014.   Bredli Vigins   Toni Martin   Tom Dumulan
Ričmond 2015.   Vasil Kirjenka   Adrijano Malori   Žerom Kopel
Doha 2016.   Toni Martin   Vasil Kirjenka   Honatan Kastrovijeho
Bergen 2017.   Tom Dimulen   Primož Roglič   Kris Frum
Inzbruk 2018.   Roan Denis   Tom Dimulen   Viktor Kampenarts
Harogejt 2019.   Roan Denis   Remko Evenepol   Filipo Gana
Imola 2020.   Filipo Gana   Vaut van Art   Stefan King
Flandrija 2021.   Filipo Gana   Vaut van Art   Remko Evenepul
Volongong 2022.   Tobijas Fos   Stefan King   Remko Evenepul
Glazgov 2023.   Remko Evenepul   Filipo Gana   Džoš Tarling

Statistika uredi

Najuspješniji biciklisti uredi

Najuspješniji učesnici na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar[34]
Pozicija Biciklista Zlato Srebro Bronza Ukupno
1.   Toni Martin 4 1 2 7
2.   Fabijan Kančelara 4 0 3 7
3.   Majkl Rodžers 3 0 0 3
4.   Jan Ulrih 2 0 1 3
5.   Filipo Gana 2 1 1 4
6.   Roan Denis 2 0 0 2
7.   Bredli Vigins 1 2 0 3
8.   Kris Bordman 1 1 2 4
9.   Sergij Gončar 1 1 1 3
  Vasil Kirjenka 1 1 1 3
  Tom Dimulen 1 1 1 3

Medalje po državama uredi

Medalje po državama
Pozicija Država Zlato Srebro Bronza Ukupno
1.   Njemačka 7 5 5 17
2.    Švajcarska 5 1 5 11
3.   Australija 5 0 0 5
4.   Ujedinjeno Kraljevstvo 2 5 4 11
5.   Španija 2 3 2 7
6.   Italija 2 3 1 6
7.   Holandija 1 1 2 4
8.   Bjelorusija 1 1 1 3
  Ukrajina 1 1 1 3
10.   Kolumbija 1 0 1 2
  Francuska 1 0 1 2
12.   Belgija 1 3 3 7
13.   Norveška 1 0 0 1
14.   SAD 0 2 1 3
15.   Švedska 0 2 0 2
16.   Mađarska 0 1 1 2
17.   Kanada 0 1 0 1
  Slovenija 0 1 0 1
19.   Kazahstan 0 0 2 2

Napomene uredi

  1. ^ Dejvid Milar je bio pobednik 2003. ali mu je pobeda oduzeta u avgustu 2004. jer je utvrđeno da se dopingovao

Reference uredi

  1. ^ „UCI Road World Championships – Information for Organisers” (PDF). Union Cycliste Internationale (UCI). str. 8. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  2. ^ „UCI Road World Championships – The magical rainbow jersey”. Union Cycliste Internationale (UCI). 9. 9. 2015. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  3. ^ a b „UCI World Championships: the experts against the clock”. Union Cycliste Internationale (UCI). 15. 9. 2015. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  4. ^ „Oldest winners”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  5. ^ a b „Dumoulin wins time trial world championship in Bergen”. Cyclingnews.com. 20. 9. 2017. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  6. ^ „World Championships – ITT (43km) 4 Oct 95”. Cycling News. 4. 10. 1995. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  7. ^ „World Road Cycling Championships, San Sebastian”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  8. ^ „Elite Men's Individual Time Trial, 43.5 kms”. Cycling News. 8. 10. 1998. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  9. ^ Maloney, Tim (7. 10. 1999). „Jan the Man comes through”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  10. ^ Maloney, Tim (12. 10. 2000). „Hontchar Honch against the watch; Olano bombs again”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  11. ^ Maloney, Tim (11. 10. 2001). „Ullrich surges to Elite TT victory”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  12. ^ Jones, Jeff (10. 10. 2002). „Botero gives Colombia its first World title”. Cycling News. Pristupljeno 11. 11. 2016. 
  13. ^ „Millar banned for two years”. BBC Sport. 4. 8. 2004. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  14. ^ Maloney, Tim (29. 9. 2004). „Mick makes it real this time”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  15. ^ Stokes, Shane; Macias, Herman Alvarez (22. 9. 2005). „Three for Rogers”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  16. ^ Kröner, Hedwig (21. 9. 2006). „Fabian the superman”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  17. ^ Brown, Gregor (27. 9. 2007). „Cancellara reigns as World Champion”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  18. ^ Westemayer, Susan (25. 9. 2008). „Grabsch grabs title”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  19. ^ „Time Trial Men Elite Results”. Union Cycliste Internationale (UCI). 24. 9. 2009. Arhivirano iz originala 24. 09. 2009. g. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  20. ^ „Fabian Cancellara beats David Millar to time trial gold”. BBC Sport. 30. 9. 2010. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  21. ^ „Martin wins his first elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 21. 9. 2011. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  22. ^ „Martin defends elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 19. 9. 2012. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  23. ^ „Tony Martin wins elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 25. 9. 2013. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  24. ^ „Wiggins wins time trial world championship”. Cyclingnews.com. 24. 9. 2014. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  25. ^ „Kiryienka wins individual time trial World Championship”. Cycling News. 24. 9. 2015. Arhivirano iz originala 9. 12. 2015. g. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  26. ^ „World Championships: Tony Martin wins world time trial title”. Cyclingnews.com. 12. 10. 2016. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  27. ^ „2017 Road World Championships Elite Men's Individual Time Trial”. Cyclingnews.com. 16. 7. 2017. Arhivirano iz originala 17. 08. 2018. g. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  28. ^ Farrand, Stephen (18. 9. 2017). „Tony Martin angry about uphill finish to time trial world championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  29. ^ Farrand, Stephen (19. 9. 2017). „Bike change could be key to Worlds TT success”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  30. ^ a b Arthurs-Brennan, Michelle (26. 9. 2018). „Rohan Dennis wins UCI World Championships elite men’s time trial taking over a minute out of Tom Dumoulin”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  31. ^ Fotheringham, Wiliam (25. 9. 2019). „Rohan Dennis dominates men’s time trial at Road World Championships”. theguardian.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  32. ^ a b Weislo, Laura (25. 9. 2020). „Ganna wins time trial title at Imola World Championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  33. ^ Ronald, Issy (19. 9. 2021). „Filippo Ganna wins elite men's time trial title at Flanders World Championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 27. 9. 2021. 
  34. ^ „World Championships - ITT (WC)”. procyclingstats.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 

Spoljašnje veze uredi

 
Svetsko prvenstvo u biciklizmu na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Свјетско_друмско_првенство_UCI_—_Вожња_на_хронометар_за_мушкарце&oldid=27555476”