Sevastijan Debeljković
Sevastijan Debeljković (Lipljan, 1869 — 23. januar (j. k.)/5. februar 1905[1][2]) bio je skopski vladika od 1904. do 1905.
Sevastijan Debeljković | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 1869. |
| Mesto rođenja | Lipljan, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 23. januar 1905. (35/36 god.) |
| Mesto smrti | Carigrad, Osmansko carstvo |
Biografija uredi
Rođen je kao Spasa[3] na Spasovdan 1869. u Lipljanima na Kosovu i Metohiji.[4] Roditelji su mu bili Stojko i Stamena Debeljković (umrla 1870). Osnovnu školu učio je u rodnom mestu kod brata Dene Debeljkovića tamošnjeg učitelja. Bogoslovsko školu završio je u Prizrenu, a Učiteljsku u Beogradu.[4] Radio je kao učitelj u Ljubidži (Ljubiždi), Prizrenu - gde se oženio sa Prizrenkom, Marom Slavković, i Peći (u staroj Patrijaršiji). Kada mu je umrla voljena supruga, to ga je toliko ožalostilo, da se sav posvetio Bogu.
Bogoslovija uredi
Ostavši rano udovac, zakaluđerio se 1894. godine, a tokom 1895. godine otišao je u bogosloviju na Halki na Mramornom moru, da studira bogoslovne nauke.[4] Tu bogosloviju završio je sa vrlo dobrim uspehom 1901. godine. Tokom boravka u Halki i Carigradu napisao je dva bogoslovska temata: "O prelazu (Srba i Hrvata) u hrišćanstvo" i "O seobi Srba pod patrijarhom Arsenijem III Crnojevićem“.[4] (i postanku autokefalne srpske karlovačke pravoslavne crkve).[5] Po završteku bogoslovskih studija kao jerođakon boravi on u Carigradu i ostrvima Prinkipu i Halki "zauzet radom na knjizi i bogoslovskoj nauci". Pisao je članke za srpski list "Carigradski glasnik". Delfa Ivanić navodi da je na Halci napisao sjajnu doktorsku disertaciju o Pećkoj patrijaršiji. [6]
Vladika uredi
Nakon smrti vladike Firmilijana, izabran je 15. januara 1904. godine između tri kandidata za skopskoga mitropolita. Zatim je hirotonisan u Carigradu 18. januara 1904. godine u patrijaršijskoj crkvi posvećenoj Sv. Đorđu.[2] Ostao je u Carigradu, u svom stanu u Peri, čekajući sultanovu potvrdu. Međutim razbolio se i umro od tuberkoloze 23. januara 1905. godine ne dočekavši sultanovu potvrdu.[2] Sahranjen je u crkvi Svetoga Spasa u Skoplju. Ivan Ivanić je svojoj ženi Delfi o njegovoj smrti zapisao da je mitropolit na dan Svetog Save prisustvovao službi Božjoj u hramu Sv. Oca Nikolaja na Galati, proslavi srpske škole o Sv. Savi i proslavi desetogodišnjici Carigradskog glasnika – i da se već sutradan teško razboleo. Odmah je bio prenet na lečenje u nemačku bolnicu u Carigradu, ali već posle nekoliko dana je umro, na rukama jeromonaha Gavrila Dožića. Na samrti se naš jadni mitropolit žalio na Grke, da mu nisu dali da ode u svoje Skoplje i da tamo u njemu umre. Njegovo telo bilo je u nemačkoj bolnici balsamovano i iz nemačke bolnice preneto u rusku crkvu Sv. Trojice, gde je služena liturgija i održano opelo. Činodejstvovalo je četiri mitropolita, deset sveštenika i pet đakona. Opelu su prisustvovali predstavnici ruskog, srbijanskog i crnogorskog poslanstva. Posle izvršenog opela, sveštenstvo srpsko i rusko iznelo je mitropolitov kovčeg iz crkve i prenelo ga u željeznički vagon pa vozom za Skoplje. Na tome putu za Skoplje, mitropolitov kovčeg su pratili: jeromonah Gavrilo Dožić, jedan izaslanik Carigradske patrijaršije, Grk jeromonah Sofronije. Povod ove iznenadne i prerane smrti mitropolita Sevastijana, tada je u našoj štampi rečeno, da izgleda da se protiv nas Srba urotilo sve, pa i nebo, jer valjda time treba da iskajavamo naše stare teške grehe, koji nam donesoše Kosovsku bitku i druge naše nedaće, muke i nevolje. Delfa je navela da je on i pre izbora za mitropolita bio slabog zdravlja. [7]
Reference uredi
- ^ "Politika", 25. januar 1905, str.2[mrtva veza]. digitalna.nb.rs
- ^ a b v Sava, episkop šumadijski, Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd (1996), str 439
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 1904. godine
- ^ a b v g Narodna enciklopedija srpsko-hrvatsko-slovenačka, Beograd 1929, knjiga 1, 483
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 23. januar 1904. godine
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 126. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 127. ISBN 978-86-7403-172-8.
