Spasoje Tešić
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Spasoje S. Tešić (Donja Vrbava, 17. maj 1879 — Beograd, 12. januar 1963) je bio srpski i jugoslovenski pešadijski brigadni general.
| Spasoje Tešić | |
|---|---|
 Spasoje Tešić | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Čika |
| Datum rođenja | 17. maj 1879. |
| Mesto rođenja | Donja Vrbava, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 12. januar 1963. (83 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1889 — 1935. 1941. |
| Vojska | Kraljevina Srbija Kraljevina Jugoslavija |
| Čin |   Pešadijski brigadni general |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat Drugi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Jugoslovenske krune Orden Karađorđeve zvezde Orden belog orla Orden Svetog Save |
Biografija uredi
Rođen je u selu Donja Vrbava, opština Gornji Milanovac. Odrastao je u porodici zemljoradnika i stočara koja je živela u porodičnoj zadruzi, pa je kao dečak sa braćom čuvao stoku na planini Ješevac. Imao je rođenog brata Srećka, koji će postati predsednik Glavne finansijske kontrole Kraljevine Jugoslavije. Osnovnu školu završio je u Donjoj Vrbavi, a gimnaziju u Gornjem Milanovcu. Vojnu akademiju upisao je 1897. godine, a završio je 1901. godine u 32. klasi. Po izbijanju Prvog balkanskog rata 1912. godine bio je kapetan 1. klase na dužnosti u H pešadijskom puku „Takovskom" drugog poziva. Major i komandant puka postao je 1915. godine. Početkom 1916. godine iz Albanije je, kao teško bolestan, prebačen u Bizertu u severnoj Africi. Posle lečenja i oporavka, postavljen je na dužnost komandanta bataljona u Drugoj dobrovoljačkoj diviziji u Odesi, u Rusiji.
Posle Oktobarske revolucije 1917. godine iz Dobrovoljačke divizije povukao se veći broj Hrvata i Slovenaca. Rusija je izašla iz rata, pa je boravak Dobrovoljačke divizije postao nemoguć. Dobrovoljci su prebačeni na Solunski front. Iz Odese je prva gurupa dobrovoljaca stigla na Solunski front krajem 1917. godine, a do arila 1918. godine na Solunski front je prebačeno ukupno 13 300 dobrovoljaca, pretežno Srba. U ovoj poslednjoj grupi dobrovoljaca stigao je i major Spasoje Tešić. Na Solunskom frontu postavljen je za komandanta 1. bataljona XII pešadisjkog puka „Car Lazar", sa kojim je komandovao i u proboju Solunskog fronta septembra 1918. godine. Za uspeh ovog bataljona u proboju, njegovu ličnu hrabrost i snalažljivost pohvaljen je sa tri naredbe: komandanta XII pešadijskog puka, komandanta Šumadijske divizije i komandanta II armije, u kojima su njegovi kvaliteti i zasluge ovako ocenjeni: „... Spada u red naših elitnih predratnih pešadijskih oficira... Svestrano obrazovan oficir, odlične opšte i stručne spreme. U ratovima nalazio se neprekidno u prvom borbenom redu i važio je za vrlo hrabrog oficira i odličnog pešadijskog komandanta..."
Spasoje Tešić je posle Prvog svetskog rata unapređen u pukovnika i komandovao je 12. Pešadijskom pukom, a potom je unapređen u čin brigadnog generala i komandovao je brigadom i bio je pomoćnik komandanta Dunavske divizijske oblasti. Godine 1935. je penzionisan i živeo je u Beogradu. Po izbijanju Aprilskog rata 1941. godine reaktiviran je, a po potpisivanju kapitulacije 17. aprila predao se Nemcima koji su ga sproveli u zarobljeništvo u Nemačku. U zarobljeništvu je proveo ceo rat. Posle rata se vratio u Beograd gde je živeo kao penzioner do smrti 12. januara 1963. godine. Sahranjen je na Novom groblju.
Odlikovanja uredi
- Orden Jugoslovenske krune II, III i IV stepena
- Orden Karađorđeve zvezde IV stepena
- Orden Belog orla sa mačevima IV i V stepena
- Orden Belog orla V stepena
- Orden Svetog Save IV i V stepena
Literatura uredi
Isidor Đuković, Takovci i Rudničani u oslobodilačkim ratovima Srbije od 1912. do 1918. godine, Muzej rudničko-takovskog kraja, NIP Dečje novine, Gornji Milanovac 1996