Stanislav Martinović

stanislav martinović
stanislav martinović
	Stanislav Martinović
Lični podaci
Datum rođenja	5. maj 1916.
Mesto rođenja	Bajice, kod Cetinja, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	16. jun 1943. (27 god.)
Mesto smrti	Mežica, kod Miljevine, Nezavisna Država Hrvatska
Profesija	student medicine
Delovanje
Član KPJ od	početka 1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Heroj
Narodni heroj od	11. jula 1945.

Stanislav Stanko Martinović (Bajice, kod Cetinja, 5. maj 1916 — Mežica, kod Miljevine, 16. jun 1943) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija uredi

Rođen je 1916. godine u selu Bajice, kod Cetinja. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Cetinju. Godine 1935. je upisao Medicinski fakultet u Beogradu.

Posle okupacije Jugoslavije, vratio se u rodno mesto. Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine. Odmah posle izbijanja Trinaestojulskog ustanka italijanski vojnici su ga uhapsili i internirali u koncentracioni logor u Albaniji. Novembra 1941. je izbavljen iz logora zamenom za italijanske zarobljenike. Posle izlaska iz logora, bio je postavljen za referenta saniteta Lovćenskog partizanskog odreda.

Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1942. godine.

Kao borac u Četvrtoj proleterskoj crnogorskoj brigadi učestvovao je u Trećoj, Četvrtoj i Petoj neprijateljskoj ofanzivi.

Tokom bitke na Neretvi bio je komandant bolnice tifusara i učestvovao u njihovoj evakuaciji. Zbog zasluga u spasavanju ranjenika i tifusara, postao je član Sanitetskog odseka Vrhovnog štaba NOV i POJ.

Tokom bitke na Sutjesci bio je zadužen za bolnice i organizovao prelaz ranjenika i bolesnika preko Pive. Našao se sa grupom ranjenika koja bila uz Treću udarnu diviziju NOVJ pod komandom Save Kovačevića. Većina boraca divizije izginula je prilikom pokušaja proboja obruča, nakon čega su nemački vojnici pobili sve ranjenike na koje su naišli. Stanislav je uspeo da organizuje grupu ranjenika i izvuče se pored Nemaca. Međutim, kod sela Mežice su ih 16. juna presreli četnici. Poubijali su sve ranjenike u grupi, a Stanislava mučili i na kraju ubili.

Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 11. jula 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske, proglašen je za narodnog heroja.^[1]^[2]