Sulejman II
Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: Dodavanje vikiveza, prebacivanje u perfekat. |
Sulejman II (tur. II. Süleyman; 15. april 1642 — 23. jun 1691), turski sultan 1687—1691.
| Sulejman II | |
|---|---|
 Sulejman II | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Sulejman od Ibrahima |
| Datum rođenja | 15. april 1642. |
| Mesto rođenja | Istanbul, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 23. jun 1691. (49 god.) |
| Mesto smrti | Istanbul, Osmansko carstvo |
| Porodica | |
| Roditelji | Ibrahim Saliha Dilašub |
| Dinastija | Osmanska dinastija |
| 20. Sultan Osmanskog carstva | |
| Period | 1687 — 1691. |
| Prethodnik | Mehmed IV |
| Naslednik | Ahmed II |
Detinjstvo i mladost uredi
Bio je sin sultana Ibrahima. Majka mu je bila Srpkinja po imenu Katarina,[1][2][3] istoriji poznata kao Saliha Dilašub sultanija. Dana 21. oktobra 1649. godine, Sulejman je sa svojom braćom Mehmedom i Ahmedom bio obrezan.[4]
Kao mlađi brat sultana Mehmeda IV proveo je 46 godina u kafesu (haremski luksuzni zatvor za prinčeve u okviru Topkapi palate).[traži se izvor]
Vladavina uredi
Nakon svrgavanja Mehmeda IV njegov brat Sulejman II 8. novembra je 1687. godine proglašen za novog sultana. Iako je na presto došao putem vojnog udara, Sulejman II je uspeo da ponovo osvoji manje delove zemlje i sprovede unutrašnje reforme kako bi stabilizovao carstvo. Novi vladar je sebi dao za zadatak, da takođe uradi veličanstvena i sjajna dela poput njegovog pretka Sulejmana Veličanstvenog.
Uz velike poteškoće doveo je u red svoju mahom pobunjenu i revoltiranu vojsku koja se vraćala iz Ugarske za Konstantinopolj. Osmanlije su od 1687. godine trpele poraz za porazom, prvo u Ugarskoj, a zatim i u Dalmaciji.
Godine 1687., Osmanlije su izgubili gradove Beograd, Smederevo, Herceg Novi (Pad Herceg Novog je opisan u delu "Gorski vijenac" od vladike Petra II Petrovića Njegoša) i 1689. godine Niš. Osim toga sultan se borio protiv protiv odmetnika i u vlastitim redovima.
Vezir Mustafa-paša je reorganizovao vojsku i uz pomoć tatarske armije 1690. godine ponovo osvojio Beograd, Niš i Smederevo. Osmanska armija je takođe bila uspešna u Transilvaniji i Albaniji. Mustafa- paša je poginuo u bici kod Slankamena 1691. godine. Bio je to strašan poraz za Osmanlije.
Sultan Sulejman II je umro u julu 1691. godine u Jedrenu. Pokopan je u Konstantinopolju u svom turbetu (Sulejmanovo turbe). Sa jednom od kraćih vladavina u istoriji osmanskog carstva (4 godine), Sulejman II nije mogao da uradi mnogo, usled toga što mu je nedostajalo vremena. Nasledio ga je brat, sultan Ahmed II.
Iako je izvršio unutrašnje reforme i povratio izgubljeno iz prethodnih ratova, njegova dela nisu ostavila trajne efekte na osmansku imperiju. U suštini, njegova vladavina bila je tampon zona između vladavina sultana Mehmeda IV i Ahmeda II, a imala je značaj u prilagođavanju naroda na novi odnos snaga unutar osmanskog carstva, uspostavljenom u vreme vladavine Mehmeda IV.
Sulejman II je uzdigao šest poznatih konkubina u rang supruga, sa titulom Kadin, koja se prvi put koristila kao titula, a ne kao čin.[5][6][7]
Sulejman II je pao u komu i kasnije je doveden u Jedrene 8. juna 1691. Umro je 22. juna 1691. a njegovo telo je sahranjeno u grobu Sulejmana Veličanstvenog u džamiji Sulejmanije u Istanbulu. Njegov brat Ahmed ga je nasledio na mestu sultana.[8]
Rat sa Habzburzima uredi
Odmah po nasleđivanju prestola, Osmanlije su pretrpele fatalan poraz u drugoj bici na Mohaču. Pošto nije bio u mogućnosti da sam efektno vlada, kao velikog vezira postavio Koprulu Fazil Mustafa-pašu. Uprkos tome, ulazak Rusije u savez sa Austrijom i Venecijom predstojao je katastrofalnom završetku pohoda na Krimu.
Pod vođstvom Koprulua, Osmanlije su zadržale proboj Austrije u Srbiju i ugušile ustanke u Makedoniji i Bugarskoj. Svi ti uspesi trajali su do pašine pogibije u bici kod Slankamena 1691. godine.[traži se izvor]
Odnosi sa Mogulskim carstvom uredi
Godine 1688. sultan Sulejman II zahtevao je hitnu asistenciju mogulskih trupa u borbi protiv Austrijanaca koji su brzo napredovali. Međutim, mogulski car Aurangzeb bio je zauzet dugim dekanskim ratovima, koje je vodio protiv Maratasa, te nije mogao pružiti bilo kakvu formalnu pomoć svojim osmanskim saveznicima.[9]
Porodično stablo uredi
| 2. Ibrahim I | ||||||||||||||||
| 1. Sulejman II | ||||||||||||||||
| 3. Sultanija Saliha Dilašub | ||||||||||||||||
Reference uredi
- ^ „Sultan II. Süleyman Han”. Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. Pristupljeno 2009-02-06.
- ^ İnal, Günseli; Arşivi, Semiramis (2005). Semiramis: Sultan'ın gözünden şenlik. YKY. str. 27. ISBN 978-975-08-0928-6. „Siileyman'in annesi Sirp Katrin yani Dilasiip Hatun”
- ^ Ali Kemal Meram (1977). Padişah anaları: resimli belgesel tarih romanı. Öz Yayınları. str. 325.
- ^ Sakaoğlu 2015, str. 271.
- ^ M. Çağatay Uluçay, Padişahların Kadınları ve Kızları, Ötüken Publications, p. 113.
- ^ Previously, Kadin was the rank reserved for women who had given at least a child to the sultan, but the associated title was simply "Hatun", meaning woman
- ^ Although some documents refer to some of the concubines of Mehmed IV, the previous sultan, such as Kadin , historians agree that this class of concubines was institutionalized by Suleiman II
- ^ Sakaoğlu 2015, str. 279.
- ^ Farooqi, Naimur Rahman (1989). Mughal-Ottoman relations: a study of political & diplomatic relations ... - Naimur Rahman Farooqi - Google Boeken. Pristupljeno 29. 4. 2012.
Literatura uredi
- İnal, Günseli; Arşivi, Semiramis (2005). Semiramis: Sultan'ın gözünden şenlik. YKY. str. 27. ISBN 978-975-08-0928-6. „Siileyman'in annesi Sirp Katrin yani Dilasiip Hatun”
