Tobijas Haland Johanesen
Tobijas Haland Johanesen (norv. Tobias Halland Johannessen; 23. avgust 1999) norveški je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI pro tur tim — Uno H.[2][3] Početkom karijere se takmičio u brdskom biciklizmu i u ciklokrosu, gdje je tri puta osvojio prvenstvo Norveške, prije nego što je odlučio da se posveti drumskom biciklizmu. Kao junior je osvojio Tur de l’Avenir, a nakon što je počeo seniorsku karijeru završio je nekoliko trka u prvih deset.
| Tobijas Haland Johanesen | |
|---|---|
 Haland Johanesen 2023. | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Tobijas Haland Johanesen |
| Datum rođenja | 23. avgust 1999. |
| Mjesto rođenja | Drebak, Norveška |
| Državljanstvo | Norveška |
| Visina | 1,76 m[1] |
| Masa | 62 kg[1] |
| Timske informacije | |
Trenutni tim | Uno H |
| Disciplina | drumski, brdski, ciklokros |
| Uloga | brdaš |
| Juniorska karijera | |
| 2019—2020 | Der bajkl |
| Profesionalna karijera | |
| 2021 | Uno H razvojni tim |
| 2022— | Uno H |
| Prvenstva | |
| Nacionalni šampion (ciklokros) |  3 (2017/2018, 2018/2019, 2021/22) |
| Ažurirano: 8. oktobar 2023. | |
Njegov brat blizanac Anders Haland Johanesen je takođe biciklista i takmičio se u istim disciplinama.
Juniorska karijera
urediBicikl je počeo da vozi sa bratom kao prevozno sredstvo do škole.[4] Tokom juniorske karijere uglavnom se takmičio u ciklokrosu i brdskom biciklizmu, a 2016. je osvojio bronzanu medalju na Svjetskom prvenstvu za juniore u disciplini kros kantri.[5] Tri puta je osvojio prvenstvo Norveške u ciklokrosu, a tokom 2020. doživio je povredu koljena zbog koje je propustio veći dio sezone.[6] Odlučio je da se posveti drumskom biciklizmu i 2021. je potpisao ugovor sa razvojnim timom Uno H.
U junu 2021. vozio je Điro čiklistiko d’Italija trku, poznatu kao Bejbi Điro ili Điro d’Italija za vozače do 23 godine.[7] Na drugoj etapi, Huan Ajuso je napao na usponu Galisterna, na spustu su ga dostigli Alesandro Vere i Henok Mulubran, ali je pobijedio u sprintu i preuzeo lidersku majicu.[8] Na petoj etapi bjegunci su dostignuti na poslednjem usponu, gdje su se odvojili Ben Hili, Ben Tarner, Tom Glog, Harison Vud, Henri Vandenabele, Haland Johanesen i Ajuso.[9] Hili je napao nakon dostizanja bjegunaca, ali su ga pratili Vandenabele, Johanesen i Ajuso, nakon čega je Ajuso napao i ostvario solo pobjedu, minut ispred Johanesena i Hilija i ponovo je preuzeo lidersku majicu, koju je bio izgubio na četvrtoj etapi.[9] Na sedmoj etapi, Johanesen, Vandenabele, Glog, Hesus Penja i Ajuso su se odvojili iz glavne grupe, nakon čega su dostigli bjegunce na poslednjem usponu.[10] Ajuso je izašao na čelo grupe i vozio je na tempo, zbog čega su otpali svi osim Penje, a nakon što je napao, otpao je i Penja. Ajuso je nastavio da vozi na tempo do cilja i ostvario je treću etapnu pobjedu, 52 sekunde ispred Penje i povećao je prednost u generalnom plasmanu na skoro tri minuta ispred Johanesena, koji je završio na petom mjestu.[10] Na poslednjoj brdskoj, devetoj etapi, Glog i Ajuso su pali u prvom dijelu etape, na kaldrmisanom putu, ali su se vratili u glavnu grupu prije poslednjih uspona.[11] Na prvom prelazu preko uspona Nevegal, tim Triniti rejsing je radio na čelu grupe i u glavnoj grupi je ostalo oko 20 vozača. Nakon što su dostigli bjegunce, u poslednjih šest kilometara su napadali Glog, Asbjern Helemose i Anders Harald Johanesen, ali nisu mogli da se odvoje. U finišu, Anders Voizar je napao i ostvario pobjedu, dok su Ajuso i Tobijas Harald Johanesen završili dvije sekunde iza, a Ajuso je pobijedio u sprintu za drugo mjesto.[11] Poslednja, deseta etapa, bila je ravna i nije bilo promjena u generalnom plasmanu, završio je na drugom mjestu, dva minuta i 55 sekundi Ajusa.[12] U julu je izabran u norveški tim za drumsku trku na Olimpijskim igrama 2020.[13] koju je završio skoro 20 minuta iza Ričarda Karapaza, među četvoricom vozača koji su završili poslednji.[14] U avgustu je vozio Tur de l’Avenir, koji se smatra kao Tur de Frans za vozače do 23 godine.[15] Ostvario je dvije pobjede zaredom na sedmoj i osmoj etapi i stekao je prednost od dva minuta i 18 sekundi ispred Karlosa Rodrigeza pred poslednju etapu.[16] Na devetoj etapi, Rodrigez je napao na 70 km, konstantno povećavajući prednost. Kasnije su napali Džordž Stajnhauzer i Filipo Cana, koji su se takođe odvojili od Johanesena, koji je završio etapu na četvrtom mjestu, dva minuta i 11 sekundi iza Rodrigeza i osvojio je trku sedam sekundi ispred Rodrigeza.[17]
Profesionalna karijera
urediProfesionalnu karijeru počeo je 2022. godine, kada je priključen u seniorski tim Uno H.[18] Sezonu je počeo u februaru, na trci Etoil de Besež, gdje je na četvrtoj etapi napao na poslednjem usponu zajedno sa još trojicom vozača i ostvario je pobjedu u sprintu ispred Džeja Vajna i Antonija Tiberija.[19] Hronometar na poslednjoj, petoj etapi, završio je na 15 mjestu, 34 sekunde iza Filipa Gane i završio je na trećem mjestu u generalnom plasmanu, 32 sekunde iza Bendžamina Tomasa, uz osvojenu klasifikaciju za najboljeg mladog vozača.[20] Vuelta a Katalunju]] je završio na sedmom mjestu u generalnom plasmanu, minut i 13 sekundi iza Serhia Igite,[21] nakon čega je u maju je vozio Tur of Norvej, gdje je prvu etapu završio na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Remka Evenepula, nakon što su se odvojili na poslednjem usponu.[22] Drugu etapu je završio na trećem mjestu u sprintu, iza Itana Hejtera i Majka Teunisena i preuzeo je lidersku majicu zahvaljujući sekundama bonifikacije.[23] Treću etapu završio je na četvrtom mjestu, minut i 20 sekundi iza Evenepula koji je ostvario solo pobjedu i pao je na četvrto mjesto u generalnom plasmanu.[24] Na petoj etapi se u finišu odvojila grupa od osam vozača, a u sprintu je završio na drugom mjestu, iza Evenepula;[25] na poslednjoj, šestoj etapi, nije bilo promjena i završio je trku na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu, minut i po iza Evenepula, uz osvojenu klasifikaciju po poenima.[26] U junu je vozio Kriterijum di Dofine, koji je završio na desetom mjestu u generalnom plasmanu, skoro četiri minuta iza Primoža Rogliča i osvojio je klasifikaciju za najboljeg mladog vozača, minut ispred Brendona Maknaltija.[27]
.jpg)
Sezonu 2023. počeo je na trci Volta ao Algarve, koju je napustio prije početka treće etape zbog fizičkih problema, zbog čega je propustio Pariz—Nicu.[28] Krajem marta je vozio Vuelta a Katalunju, gdje nije bio konkurentan u borbi za generalni plasman i završio je na 86 mjestu.[29] U junu je vozio Kriterijum di Dofine, gdje je petu etapu završio na trećem mjestu, izgubivši u sprintu od Žilijena Alafilipa, u grupi koja je na cilj došla 31 sekundu iza Jonasa Vingegora.[30] Završio je na 15 mjestu u generalnom plasmanu, osam minuta iza Vingegora.[31] U julu je vozio Tur de Frans, što je bila prva grand tur trka koju je vozio. Na šestoj etapi je otišao u bijeg, gdje je proveo 133 km, prije nego što su ga dostigli Tadej Pogačar i Vingegor; nije mogao da ih prati, ali je završio na trećem mjestu, minut i 22 sekunde iza Pogačara.[32] U bijeg je otišao ponovo na etapi 12, kada je oformljen tek na 85 km do cilja, a otišla je grupa od 15 vozača, u kojoj su bili i Tibo Pino, Metju van der Pul i Mateo Jorgensen. Jon Izagire je napao na 2,4 km do vrha poslednjeg uspona, koji je bio na 30 km do cilja; niko nije mogao da ga prati i ostvario je pobjedu skoro minut ispred Matjua Birgodoa i Jorgensena, dok je Johanesen završio na petom mjestu, minut i deset sekundi iza.[33] Na etapi 17 u finišu je vožen brdski cilj ekstra kategorije Kol de la Loz, ukupne dužine od 28,1 km, sa najvećim nagibom od 24%, nakon čega je u poslednjih 5 km do cilja vožen spust i blagi uspon na samom kraju.[34] Otišao je u bijeg zajedno sa velikom grupom vozača, među kojima su bili i vozači iz vrha generalnog plasmana.[35] Na 7,5 km do vrha, Pogačar je otpao iz glavne grupe, Vingegor je napao i postepeno dostizao vozače koji su bili u bijegu, uključujući i Johanesena; na etapi je pobijedio Feliks Gal, dok je Johanesen završio na šestom mjestu, dva i po minuta iza, a 40 sekundi iza Vingegora.[36] Tur je završio na 30 mjestu u generalnom plasmanu i na šestom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača.[37] U avgustu je završio Arktik rejs of Norvej na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu, devet sekundi iza Stivena Vilijamsa,[38] nakon čega je Tur of Britejn završio na drugom mjestu u generalnom plasmanu, tri sekunde iza Vauta van Arta.[39] Krajem septembra je vozio Tur of Luksemburg, gdje je ostvario pobjedu na poslednjoj etapi, završivši osam sekundi ispred grupe, što je bila njegova prva pobjeda u sezoni.[40]
Reference
uredi- ^ a b „Tobias Halland Johannessen”. eurosport.com. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Twin brothers Johannessen at Uno-X from 2022”. news.in-24. Pristupljeno 8. 10. 2023.[mrtva veza]
- ^ „Uno – X Pro Cycling Team”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Scouting Report - Tobias Johannessen”. ProCycling. Future PLC. septembar 2021. str. 20.
- ^ „XCO > Men Juniors > Results”. Arhivirano iz originala 18. 8. 2016. g. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Fikk OL-plass i sin første landeveissesong: – Hadde ikke drømt om det”. VG (na jeziku: norveški). 13. 7. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Johnson, Greg (11. 6. 2010). „Baby Giro: Where future stars are recruited”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 16. 6. 2012. g. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „2021 Baby Giro Diaries: Stage 2”. thebritishcontinental.co.uk. 4. 6. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ a b „2021 Baby Giro Diaries: Stage 5”. thebritishcontinental.co.uk. 7. 6. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ a b „2021 Baby Giro Diaries: Stage 7”. thebritishcontinental.co.uk. 10. 6. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ a b „2021 Baby Giro Diaries: Stage 9”. thebritishcontinental.co.uk. 11. 6. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „2021 Baby Giro Diaries: Stage 10”. thebritishcontinental.co.uk. 12. 6. 2021. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Johannessen Tobias Halland”. olympics.com. Arhivirano iz originala 21. 7. 2021. g. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Results” (PDF). 2020 Summer Olympics. Omega SA. 24. 7. 2021. Arhivirano iz originala (PDF) 25. 7. 2021. g. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Tour de l’Avenir”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Long, Jonny. „Norway's Tobias Johannessen pips Ineos' Carlos Rodriguez to Tour de l'Avenir title after Spaniard's final stage surge”. Cycling Weekly. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Ostanek, Daniel (22. 8. 2021). „Johannessen holds off Rodriguez to win Tour de l'Avenir by seven seconds”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Neo-Pros To Watch For 2022”. inrng.com. 11. 1. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Goddard, Ben (5. 2. 2022). „Etoile de Bessèges: Tobias Halland Johannessen wins stage 4”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Goddard, Ben (6. 2. 2022). „Filippo Ganna wins time trial finale as Benjamin Thomas seals overall title at Etoile de Bessèges”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Fotheringham, Alasdair; Ostanek, Daniel (27. 3. 2022). „Higuita secures Volta a Catalunya victory in Barcelona”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Tour of Norway: Evenepoel wins final climb to Voss on stage 1”. CyclingNews. 24. 5. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Tour of Norway: Ethan Hayter delivers sprint win on stage 2”. CyclingNews. 25. 5. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Evenepoel seizes control with Tour of Norway stage win”. CyclingNews. 26. 5. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Evenepoel earns trifecta at Tour of Norway with stage 5 victory”. CyclingNews. 28. 5. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Evenepoel takes overall title while Kristoff wins stage 6 at Tour of Norway”. CyclingNews. 19. 5. 2022. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ MacLeary, John (12. 6. 2022). „Primoz Roglic seals Criterium du Dauphine as Jumbo-Visma end dominant week with Jonas Vingegaard stage win”. The Telegraph. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Volta a Catalunya 2023 preview for Velogames”. aleadout.com. 19. 3. 2023. Arhivirano iz originala 08. 10. 2023. g. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Ostanek, Daniel (26. 3. 2023). „Primoz Roglic holds off Remco Evenepoel to capture Volta a Catalunya title”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Ryan, Barry (8. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard rides solo to stage 5 win and GC lead”. CyclingNews. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Fletcher, Patrick (11. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard seals overall title as Giulio Ciccone wins final stage”. CyclingNews. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Lowe, Felix (6. 7. 2023). „Tadej Pogacar Strikes Back on Stage 6 as Jonas Vingegaard Sneaks into Yellow at the Tour de France”. Eurosport. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Cofidis’ Ion Izaguirre wins stage 12 at the Tour de France”. telegraph.co.uk. 14. 7. 2023. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Puddicombe, Stephen (18. 7. 2023). „Tour de France 2023 stage 17 preview - A brutal and decisive day of climbing”. rouleur.cc. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Farrand, Stephen (19. 7. 2023). „As it happened: Pogacar cracks on the Col de la Loze as Gall survives to win the stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Thewlis, Tom (19. 7. 2023). „Felix Gall takes stunning stage win in Courchevel on stage 17 of the Tour de France”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Official classifications of Tour de France 2023”. Tour de France. Arhivirano iz originala 14. 8. 2019. g. Pristupljeno 7. 10. 2023.
- ^ Puddicombe, Stephen (20. 8. 2023). „Arctic Race of Norway: Stephen Williams seals overall victory as Clément Champoussin wins stage 4 sprint”. CyclingNews. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ Farrand, Stephen (10. 9. 2023). „Wout van Aert secures overall title at Tour of Britain”. CyclingNews. Pristupljeno 8. 10. 2023.
- ^ „Hirschi wins the Tour de Luxembourg as Johannessen solos to final stage win”. CyclingNews. 24. 9. 2023. Pristupljeno 8. 10. 2023.
