Википедија

Turizam u Gani

Gana (engl. Ghana), zvanično Republika Gana (engl. Republic of Ghana), unitarna je konstitutivna demokratija država koja izlazi na Gvijnejski zaliv, deo Atlantskog okeana, u zapadnoj Africi.[1] Teritorijalno Gana zauzima 238. 535 km². Graniči se sa Obalom Slonovače na zapadu, Burkinom Faso na severu i Togom na istoku. Na Soninke jeziku reč Gana znači „kralj ratnik”.[2]
Turizam u Gani je industrija kojom rukovodi Ministarstvo turizma Gane, dok je ministarstvo Gane odgovorno za razvoj i promociju aktivnosti vezanih za turizam.[3]

Surferi na Bušua plaži, u zapadnoj regiji Gane
Plaža u regionu Velika Akra
Vodopad Boti
Tvrđava Fort Metal, Zapadni region
Ulaz u Nacionalni park Mole
Dvorac Sao Horhe da Mina de Oro, Elmina
Turistički obilazak Kintapo vodopada
Unutrašnjost Nacionalnog muzeja Gane
Kejp Koust zamak, koji je pod zaštitom Uneska

Turističke atracije i statistike uredi

Turisti iz Južne Amerike, Azije i Evrope najčešći posećuju Ganu.[4] Tropska klima prisutna je u Gani tokom čitave godine, što je jedan od razloga dolaska velikog broja turista na ovo područje. Turističke atrakcije uključuju egzotični vodopadi, kao što su Kintamo vodopadi i vodopad Tabro, najveći u zapadnoj Africi. Uz obale rastu palme, a pored plaža, turisti obilaze i pećine, planine, reke, jezera, nacionalne parkove i ostale zaštićena područja. Jezero Bosumtvi ili Bosumtvi udarni krater jedno je od turističkih destancija, kao i jezero Volta, najveće veštačko akumulacija na svetu sa koja obuhvata 8.502 km².[5] Nalazi se na reci Volti, izduženog je oblika i dugačko oko 400 km.[4]
Statistike Svetskog ekonomskog foruma iz 2010. godine pokazale su da je Gana bila 108. od 139 omiljenih turističkih destinacija na svetu.[6] Gana je ostvarila napredak za dva mesta u odnosu na 2009. godinu. Godine 2011. magazin Forbs objavila je da je Gana rangirana kao jedanaesta najprometnija zemlja na svetu. Ta tvrdnja je zasnovana na istraživanju u 2010. godini. Od svih afričkih zemalja koje su uključene u anketu, Gana je najviše rangirana.[6] Gana je ujedno rangirana i kao sedamdeseta najstabilnija zemlja na svetu i 58 najmirnija zemlja.[7]

Godine 2011. Gana je zaradila 2,19 milijardi dolara iz turističkog sektora.[8][9] Tokom 2012. turistički sektor u Gani zaradio je 1,7 milijardi dolara, od 993.600 turista, pružajući posao za 359.000 ljudi.[10][10]
Za posetu Gani neophodno je imati vizu koju izdaje Vlada Gane, a izuzetak su poslovna putovanja.[11]‍:24

Promovisanje turizma uredi

Kulturni turizam Gane razvija se naročito zbog festivala pod nazivom Pan—afrički istorijski festival ili Panfst. Fesitval je kulturni događaj sa namerom afričkog razvoja. Odbija se u dva grada, Elmini i Kejp Koustu. Fstival traje od osam do devet dana, a počinje ceremonijalnim polaganjem venaca. Događaji tokom festivala uključuju karnevalski dan, proslavu rođendana Rite Marli i akademska predavanja o ženama i mladima. Panfest je direktna manifestacija koja promoviše gansku kulturu i predstavlja veliki izvor prihoda za državu.[12]

Administraciju turizma Gane vodi agencija Ravlings, a pre nje on nije bio veliki izvor prihoda narodu i državi. Administracija Ravlingsa je videla mogućnost razvoja turizma, iskoristila ganske prirodne i istorijske potencijale, kao i promovisanje kulture Gane. Takođe, kroz restauraciju starih objekata i podzivanja spomenika širom države, privučen je veliki broj turista.[13] Ravlingsova administracija je podstakla Vladu Gane da više ulaže u turizam, kao i u njenu kulturu i da privuče strane investitore.

Poznato je da turistička industrija u Gani promoviše kulturni, rekreativni, avanturistički i turizam događaja. Kulturni turizam fokusira se na festivale, kao i na promovisanje istorije i obilazak istorijskih zanamenitosti. Rekreativnih turizam omogućava turistima da istraže ganske plaže, nacionalne parkove i ostala zaštićena područja. Avanturistički turizam uključuje obilazak kišnih šuma i životinjske rezervate, planinarenje, vožnju čamcima, dok turizam događaja uključuje resurse i konferencije.[14]

Na prostoru Gane postoji nekoliko područja koja su proglašena za Svetsku baštinu, koje posete veliki broj turista.[12][15][16]

Znamenita mesta uredi

Nacionalni park Kakum uredi

Nacionalni park Kakum nalazi se u obalnim delovima Centralnog regiona Gane, a površine 375 km². Osnovan je 1931. godine kao rezervat prirode, a transformisan je u nacionalni park 1992. godine nakon što je sprovedeno ispitivanje flore i faune. Prostor je pokriven tropskim šumama.[17][18][19] Jedinstvenost ovog parka leži u činjenici da je osnovan na inicijativu lokalnog stanovništva, a ne od Državnog odseka za divlje životinje, koji je odgovoran za očuvanje divljih životinja u Gani.[18][20]
Veliki broj životinjskih vrsta nastanjuje park, a one uključuju dijanu zamorca, bongo antilopu, žutoleđeg dujkera i afričkog slona. Park predstavlja bitnu regiju i za ptičiji svet, priznat od strane BirdLife International organizacije. U parku je popisano 226 vrsta ptica, uključujući osam vrsta koje su svetski zaštićene, a jedna od tih vrsti je Agelastes meleagrides. Devet vrsta kljunoroga i zelenih papagaja popisane su u parku. Područje je takođe bogato leptirima, a nova vrsta oktirvena je 1993. godine. Od 2012. godine najgušće krdo šumskih slonova u Gani, nalazi se u ovom nacionalnom parku.[21]

Odbor za muzeje i spomenike Republike Gane predložio je da park bude proglašen Svetskom baštinom pod okriljem Uneska.

Nacionalni park Mole uredi

Nacionalni park Mole je najveći nacionalni park na prostoru Gane.[22] Park je stacioniran na severozapadnom delu države kroz savane na obalnom ekosistemu, na nadmorskoj visini od 150 m, dok se južni delovi parka nalaze na višim predelima.[23][24]Ulaz u park nalazi se u obližnjem gradu Larabanga.[22] Reke Lovi i Mole protiču kroz park, a tokom dugih sušnih sezona presuše.[25] U ovoj oblasti godišnje padne 1000 mm padavina. Rađena je dugogodišnja studija na prostoru parka, kako bi se rešio problem lovaca na životinje na zaštićenom području.[23]
Prostor parka izvojen je kao rezervat za divlje životinje 1958. godine. Godine 1971. preseljeno je stanovništvo iz njega, a zemljište je proglašeno nacionalnim parkom. Park nije doživeo značajan razvoj kao turistička destinacija od svog osnivanja. Nedovoljno je finansiran, a postoji zabrinutost zbog seče šume i lova, ali se zaštita endemskih vrsta antilopa pobošljala od osnivanja nacionalnog parka.[26][27]

Zaštićeno područje Ankasa uredi

Zaštićeno područje Anasa je područje na jugozapadnom delu države u Zapadnoj regiji, oko 365 km od Akre, blizu granice sa Obalom Slonovae. U prostor zaštićenog područja uvrćen je i Nacionalni park Nini Suhijen na zapadu i šumski rezervat Ankasa na jugu.[28] Područje zauzima površinu od 500 km², a u njemu se protežu tropske zimzelene kišne šume.[29] Kroz područje teku četiri reke, postoji veliki broj rečnih potoka i vodopada.[29][30]
Popisano je više od 800 vaskularnih vrsta biljaka, 639 vrsta leptira i više od 190 vrsta ptica, uključujući slonove, leoparde, šimpanze, dijana zamorce, bongo antilopu i druge.[29]

Dvorac Sao Horhe da Mina de Oro uredi

Sao Horhe da Mina de Oro poznata i kao Elmina i Sent Džordž, je utvrđenje i dvorac u gradu Elmina u Gani. Izgrađena je 1482. godine kao portugalsko trgovačko i vojno utvrđenje na Zlatnoj obali blizu ušća reke Benja. Ovo je prvo utvređenje koje su Portugalci izgradili u svojoj zapadnoafričkoj koloniji, a ujedno i prva evropska građevina južno od Sahare. Služila je kao trgovačko mesto za otkup zlata i slonovače iz kontinentalnog zaleđa.

Holanđani su preuzeli tvrđavu 1637. nakon dve bitke koje su vodili protiv Portugalaca. Oni su dvorac opasali velikim zidinama i pretvorili ga u uvtrđenje koje su nazvali Kenradsburg. Elmina je Holanđanima služila kao glavno administrativno središte svih kolonijalnih operacija na Zlatnoj obali.[31] Britanci su preoteli tvrđavu sa dvorcem 1872. godine i preimenovali ga u Sent Džordž.[32]

Nakon osamostaljenja Gane, Elmina je služila i kao policijska stanica i škola, a naknadno je pretvorena u muzej. Dvorac je deo Uneskove svetske kulturne baštine od 1979. godine.[33]

Nzulezo uredi

Selo Nzulezi stacinirano je pored sela Bejin, 90 km zapadno od grada Sekondi-Takoradi u Zapadnom regionu.[34] Nzlezi izlazi na jerero Tadane, 17. januara 2000. godine nominovano je za zaštitu pod okriljem Unesko Svetske baštine i predstavlja jednu od glavnih turističkih atrakcija u regionu.[34] Nije poznato zašto je selo izgrađeno iznad vode, a glavne aktivnosti njegovih stanovnika su poljoprivreda, dok ribolov igra sekundarnu ulogu.[34] Selo i dalje neguje vleiki broj lokalnih tradicija, povezanih sa kultom jezera Tadane, koje se pominje u obredima stanovništva, kojima je četvrtak sveti dan i tada je zabranjena bilo kakva aktivnost na jezeru.[34]
Selo je u otvoreno za turizam, ali sa određenim ograničenjima na jednu posetu nedeljno. Može se obići samo preko kanjona, rutom koja prolazi kišne šume, a vožnja traje oko sat vremena. U selu postoji crkva i škola, a njegovo stanivništvo je izuzetno izolovano i pati od zdravstvenih problema, naročito malarije.[34]

Kejp Koust zamak uredi

Kejp koust zamak je jedan od četrdeset dvoraca izgrađen od strane evropskih trgovaca. Prvobitno su ga izgradili Šveđani zbog trgovine drvetom i zlatom, a kasnije korišćen kao magacin za trgovinu.[35] U ovom objektu držani su robovi pre nego što su transportovani na brodove i prodavani Sjedinjenim Državama, posebno Karibima.[36] Velika količina zlatne prašine koja je pronađena u Gani bila je prvenstveno privlačna za Evropu, a mnogi domoroci iz Kejp Kousta su to koristili. U zamenu za zlato, mahagoniju, ljude i druge lokalne predmete, domoroci su dobijali odeću, ćebad, začine, šećer, svilu i mnoge druge predmete.[37] Zamak u Kejp Koustu je bio tržište na kome su se odvijale ove transakcije.[38]

Tvrđava Kristijansborg uredi

Tvrđava Kristijansborg poznata kao i San Fransisko Šavijer i Osu je utvrđenje i dvorac u gradu Osu, predgrađu Akre u Gani. Izgradili su ga Danci 1661. godine. Pre toga su na ovom prostoru postojali portugalski vojni logori. Tokom svoje istorije često je menjao vlasnike, a najduže je bio u posedu Danaca, kao glavni grad njihove kolonije Zlatna obala.

Ovaj lokalitet prvi su zaposeli Portugalci 1550. godine izgradivši vojni logor.[39] Do sredine 17. veka njihova vlast i nadmoć su nestale, tako da biva u potpunosti napušten. Tokom 1650-ih Šveđani preuzimaju vlast i grade malo utvrđenje. U međuvremenu Holanđani okupiraju tvrđavu, a zatim je 1657. preuzima Danska-Norveška. Danci proširuju tvrđavu i daju joj ime Kristijansborg, prema Kristijanu Petom, kralju Danske i Norveške. Glavna namena utvrđenja bila je trgovina zlatom, slonovačom i robljem.[40][41]

Nacionalni park Kjabobo uredi

Nacionalni park Kjabobo je nacionalni park staciniran u Volta regonu, blizu granice sa Togom.[42][43] Površine je 360 km², a osnovan je 1997. godine. Druga najviša planina Gane Džebobo, nalazi se u parku i pruža impozantan pogled na jezero Volta.

Park je staciniran na području tropskih kišnih šuma i savanskih područja. Popisane su vrste koje uključuju afričkog slona, leoparda, afričkog bivola, močvarnu antilopu, nekoliko vrsta primata, dujkere i vrstu planinski pećinar, koja je simbol ovog parka. Popisano je i 500 vrsta leptira i 235 vrsta ptica.[42]

Galerija uredi

  •  
    Tvrđava Amsterdam
  •  
    Plaža u Centralnoj regiji Gane
  •  
    Vodopad Vli
  •  
    Tvrđava San Antonio
  •  
    Slonovi u Mole nacionalnom parku
  •  
    Predeo u Agumasa rezervatu
  •  
    Botanička bašta Aburi
  •  
    Obilazak prirodnih lepota Gane čamcem

Reference uredi

  1. ^ „United Nations Statistics Division - Standard Country and Area Codes Classifications”. Arhivirano iz originala 13. 07. 2011. g. Pristupljeno 17. 09. 2018. 
  2. ^ Jackson, John G. (2001). Introduction to African Civilizations. Sjedinjene Američke Države: Citadel Press. str. 201. ISBN 978-0-8065-2189-3. 
  3. ^ „Ministry of Tourism & Modernization of The Capital City”. www.ghanaweb.com. Arhivirano iz originala 11. 10. 2011. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  4. ^ a b „Trade Expo International Ghana”. uniquetrustex.com. Arhivirano iz originala 1. 5. 2013. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  5. ^ „Cost of Living in Accra, Ghana”. Expatistan. 25. 2. 2017. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  6. ^ a b „Forbes: Ghana is eleventh friendliest nation”. www.vibeghana.com. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  7. ^ „About the Global Peace Index”. Vision of Humanity. 2013. 
  8. ^ Sakyi, Kwesi Atta (29. 11. 2012). „Tapping Deep into our Tourism Potential in Ghana”. ghanaweb.com. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  9. ^ „We Are Serious About Overcoming The Challenges Confronting Tourism Development”. Ministry of Tourism Ghana. ghana.gov.gh. Arhivirano iz originala 18. 07. 2014. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  10. ^ a b „Ghana To Earn 8.3 Billion USD From Tourism By 2027”. ghanaonlinenews.com. 3. 4. 2014. Arhivirano iz originala 14. 8. 2016. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  11. ^ Harvard quotation. Belda. 2004.
  12. ^ a b Jemima, Pierre. The predicament of blackness : postcolonial Ghana and the politics of race. The University of Chicago Press. ISBN 9780226923024. OCLC 819853928. 
  13. ^ „GHS - Ghanian Cedi rates, news, and tools”. XE. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  14. ^ „XE Currency Converter: GHS to USD”. XE. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  15. ^ Yankholmes, A., & McKercher, B. (2015). „Understanding visitors to slavery heritage sites in Ghan.”. Tourism Management. 
  16. ^ „Local Transportation Ghana”. Easy Track Ghana. 25. 2. 2017. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  17. ^ „Parks and reserves of Ghana: Management Effectiveness Assessment of Protected Areas” (PDF). IUCN. Arhivirano iz originala (pdf) 07. 01. 2014. g. Pristupljeno 12. 4. 2013. 
  18. ^ a b „Kakum National Park (Assin Attandanso Reserve) (#)”. UNESCO. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  19. ^ „Kakum National Park”. Microsfere. Arhivirano iz originala 07. 01. 2014. g. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  20. ^ „Kakum National Park - Assin Attandaso Resource Reserve”. Bird Life. Arhivirano iz originala 01. 01. 2015. g. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  21. ^ Karlya, Maria (2012). Ghana (Other Places Travel Guide). Other Places Publishing. str. 120. ISBN 978-1-935850-10-6. Pristupljeno 14. 4. 2013. 
  22. ^ a b Briggs, Philip J. (2007). Ghana, 4th (Bradt Travel Guide). Bradt Travel Guides. ISBN 978-1-84162-205-7. 
  23. ^ a b Brashares, Justin S.; Peter Arcese; Moses K. Sam (2001). „Human demography and reserve size predict wildlife extinction in West Africa”. Proceedings of the Royal Society B. 268 (1484): 2473—2478. PMC 1088902  . PMID 11747566. doi:10.1098/rspb.2001.1815. 
  24. ^ Sackey, I; Hale, WHG (2008). „The Impact of Elephants on the Woody Vegetation of Mole National Park, Ghana”. Journal of the Ghana Science Association. 10 (2): 28—38. doi:10.4314/jgsa.v10i2.18038. 
  25. ^ Bowell, R. T.; R. K. Ansah (1993). „Trace Element Budget in an African Savannah Ecosystem”. Biogeochemistry. 20 (2): 103—126. doi:10.1007/BF00004137. 
  26. ^ East, R. (Rod); IUCN/SSC Antelope Specialist Group. (1999). African Antelope Database 1999. Gland, Switzerland: IUCN Species Survival Commission. ISBN 978-2-8317-0477-7. 
  27. ^ Stuart, S. N.; Adams, Richard J.; Jenkins, Martin (1990). Biodiversity in Sub-Saharan Africa and its Islands : Conservation, Management, and Sustainable Use (Occasional Papers of "Hte Iucn" Species Survival Com). Gland, Switzerland: IUCN. ISBN 978-2-8317-0021-2. 
  28. ^ „Ghana Wildlife Society:ANKASA NATIONAL PARK (Accessed June 2014)”. Arhivirano iz originala 11. 09. 2013. g. Pristupljeno 17. 09. 2018. 
  29. ^ a b v Tilahun, Mesfin; Damnyag, Lawrence; Anglaaere, Luke C.N. „The Ankasa Forest Conservation Area of Ghana: Ecosystem service values and on-site REDD + opportunity cost”. Forest Policy and Economics. 73: 168—176. doi:10.1016/j.forpol.2016.08.011. 
  30. ^ Hall, J. B.; Swaine, M. D. (1976). „Classification and Ecology of Closed-Canopy Forest in Ghana”. Journal of Ecology. 64 (3): 913—951. JSTOR 2258816. doi:10.2307/2258816. 
  31. ^ The Portuguese In West Africa, Cambridge University Press. (1950). str. 93.
  32. ^ „St. George’s Castle (Elmina Castle), Elmina (1482)”. Arhivirano iz originala 01. 01. 2016. g. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  33. ^ „Forts and Castles, Volta, Greater Accra, Central and Western Regions”. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  34. ^ a b v g d Nzulezu Stilt Settlement - UNESCO World Heritage Centre Retrieved on 2009-03-26.
  35. ^ VanDantzig 1999, str. 61–62.
  36. ^ VanDantzig 1999, str. 28.
  37. ^ VanDantzig 1999, str. 34.
  38. ^ Apter, Andrew. “History in the Dungeon: Atlantic Slavery and the Spirit of Capitalism in Cape Coast Castle, Ghana.” The American Historical Review, vol. 122, no. 1, (2017). str. 23–54., . doi:10.1093/ahr/122.1.23.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  39. ^ ghanacastle.gov.gh Arhivirano 2007-04-03 na sajtu Wayback Machine
  40. ^ Nørregaard, G.. (1968). Vore gamle tropekolonier. Bind 8. Guldkysten. 
  41. ^ „Christiansborg Castle, Accra (1661)”. Arhivirano iz originala 09. 11. 2016. g. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  42. ^ a b Ryman, Leif (30. 4. 2012). „Ecotourism in Ghana: Undiscovered Kyabobo - The Travel Word”. Arhivirano iz originala 08. 11. 2014. g. Pristupljeno 17. 10. 2014. 
  43. ^ Parks and Reserves of Ghana: Management Effectiveness Assessment of Protected Areas (PDF). IUCN – International Union for Conservation of Nature. 2010. str. 16—17. Pristupljeno 10. 2. 2017. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Turizam u Gani na Vikiputovanju.
 
Turizam u Gani na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Туризам_у_Гани&oldid=27430761”