Fernando VII od Španije

Fernando VII od Španije
Fernando VII od Španije
	Ferdinand VII od Španije, rad Fransiska Goje
Lični podaci
Datum rođenja	14. oktobar 1784.
Mesto rođenja	Madrid, Španija
Datum smrti	29. septembar 1833. (48 god.)
Mesto smrti	Madrid, Španija
Porodica
Supružnik	Marija Antonija od Napulja i Sicilije, Marija Izabela od Portugala, Marija Jozefa Amalija od Saksonije, Marija Kristina od Dve Sicilije
Potomstvo	Izabela II od Španije, Infanta Luisa Fernanda, Duchess of Montpensier, Maria Isabella van Spanje
Roditelji	Karlo IV od Španije; Marija Lujza od Parme
Dinastija	Burbon
Prethodnik	Karlos IV od Španije, Žozef Bonaparta
Naslednik	Žozef Bonaparta, Izabela II od Španije

Fernando VII Burbonski (14. oktobar 1784 — 29. septembar 1833) bio je kralj Španije u dva navrata — od marta do maja 1808. i drugi put, nakon proterivanja Žozefa Bonaparte, od decembra 1813. pa sve do svoje smrti, osim vrlo kratkog perioda 1823. kada je bio zamenjen Regentskim savetom.

Rođen je kao najstariji sin Karla IV i njegove supruge, Marije Lujze od Parme i prvi put na presto je došao zahvaljujući pobuni u Aranhuezu, nakon čega je njegov otac, Karlo IV, abdicirao u njegovu korist u martu 1808. Međutim, samo dva meseca kasnije, u Bajoni, Napoleon ga je prisilio da abdicira da bi na španski presto postavio svog brata, Žozefa, što je dovelo do Španskog rata za nezavisnost, koji je Fernando proveo kao zatočenik francuskog cara u Valanseu.

Vladavina uredi

Prva faza: Apsolutizam (1813—1820) uredi

Fernando VII, slika Visentea Lopeza Portanje.

Nakon pobede španskih rodoljuba i proterivanja Žozefa Bonaparte, Napoleon mu je vratio španski presto sporazumom u Valansaju potpisanim 20. novembra 1813. godine. Prvobitno veoma omiljen vladar, Fernando se ubrzo pokazao kao beskrupulozni i osvetoljubivi apsolutista. Između 1814. i 1820. obnovio je apsolutizam ukinuvši Ustav donet u Kadizu i počeo je s progonom liberala. Nakon 6 ratnih godina, državna kasa je bila skoro prazna, a česte smene vlade nisu doprinele njenom oporavku.

Druga faza: Ustavni apsolutizam (1820—1823) uredi

Na samom početku 1820. godine, 1. januara, nakon omanjeg vojnog udara, Fernando je bio prisiljen da restauira Ustav iz Kadiza, i obnovi sve ustavne institucije. Međutim, zbog međusobnih nesuglasica i borbi između dve struje liberala — radikalnih i umerenih — kralj je uspeo da ponovo uspostavi apsolutizam 1823. godine nakon intervencije francuskih trupa koje je on pozvao u pomoć, poznatih pod imenom Sto hiljada sinova svetog Luisa.

Treća faza: Omražena decenija (1823—1833) uredi

Poslednja faza Fernandove vladavine, poznata pod imenom Omražena decenija (šp. Década Ominosa), karakteriše se odlučnim suzbijanjem radikalnih liberala kao i umerenom apsolutističkom politikom koja je izazvala veliko negodovanje u apsolutističkim krugovima. Kao rezultat ovog nezadovoljstva, asolutisti su formirali partiju oko princa Karlosa Marije Isidra, Fernandovog brata, kasnije poznatiju kao karlisti. Situaciju je otežao i problem oko nasleđa, s obzirom da je Fernando ukinuo Salijski zakon kako bi omogućio svojoj kćerci Izabeli da ga nasledi na prestolu, što je prouzrokovalo izbijanje Prvog karlističkog rata odmah nakon Fernandove smrti 1833.