Franjo Glazer
Franjo Glazer (Sarajevo, 7. januar 1913 — Zagreb, 1. mart 2003) bio je jugoslovenski i hrvatski[2] fudbaler (golman). Glazer je bio jedan od prve trojice Partizanovih golmana od osnivanja kluba. Druga dvojica su bila Risto Nikolić i Franjo Šoštarić. Prema ličnoj evidenciji Franje Glazera, u periodu od 1933. pa do 1949. godine, branio je ukupno na 1.225 utakmica[3]. Bio je majstor za jedanaesterce od ukupno 94 penala odbranio je 73.[4]
| Franjo Glazer | |||
|---|---|---|---|
 Franjo Glazer | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Franjo Glazer (Glaser) | ||
| Datum rođenja | 7. januar 1913. | ||
| Mesto rođenja | Sarajevo[1], Austrougarska | ||
| Datum smrti | 1. mart 2003. (90 god.) | ||
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska | ||
| Pozicija | golman | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1929-1930 1930-1933 1933-1937 1937-1945 1945-1947 1947-1949 |
Hajduk Sarajevo Slavija Osijek BSK Građanski Partizan Mornar Split |
| |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1933-1940 1940-1944 |
Jugoslavija Hrvatska |
35 11 |
(0) (0) |
| Trenerska karijera | |||
| 1945—1946 1947—1948 1948—1949 1949—1950 1954—1956 1968—1970 |
Partizan Rijeka Mornar Split Rijeka Rijeka Osijek Zagreb Borac Banja Luka Sloga Doboj Trešnjevka Zagreb Rudar Breza Bratstvo Novi Travnik | ||
Suđenje za ubistvo uredi
Dana 2. juna 1936. na kupalištu na Savi, Franjo Glazer je sa splava u reku gurnuo levog beka podmlatka BSK, Rada Stokića.[5] Stokić nije znao da pliva i utopio se. Glazer je na suđenju negirao krivicu i tvrdio je da je Stokić sam pao u vodu.[5] Sud nije uvažio ovu odbranu, i u septembru ga je osudio na dve godine zatvora.[5][6] Na sudiju je loš utisak ostavilo Glazerovo negiranje krivice i lažno svedočenje nekih njegovih drugova, a kao otežavajuća okolnost mu je uzeto što se „ravnodušno ponašao i nije ni pokušao da spase druga“, kao i to što već sutradan otišao u Novi Sad na utakmicu „bez interesovanja za mrtvog druga“.[5] U novembru 1936. apelacioni sud je smanjio kaznu na godinu dana zatvora, uslovno za tri godine.[7] U decembru se pronela vest da napušta BSK,[8] već 1937. je igrao za Građanski iz Zagreba[5].
Sportska biografija uredi
Glazer je svoju karijeru golmana započeo sa petnaest godina, 1928. godine, u sarajevskom Hajduku. U Hajduku je proveo pet godina i posle toga je, u jesen 1933. godine, prešao u Beogradski sportski klub BSK
U BSK je proveo četiri sezone i osvojio tri titule šampiona kraljevine Jugoslavije, 1932/33., 1934/35. i 1935/36. i odigrao je 269 utakmica. Gol reprezentacije Beograda je branio ukupno 26 puta. Bio je pogođen kamenicom u glavu prilikom nereda na utakmici u Nišu sa tamošnjim Građanskim, novembra 1935.[9]
Nakon što je u Beogradu osuđen za ubistvo preselio se u Zagreb, gde je stao na gol Građanskog. Za Građanski je igrao u periodu od 1937. pa sve do 1945. godine. U sedam godina za Građanski je branio na 623 utakmice i osvojio je jednu titulu šampiona kraljevine Jugoslavije, 1940. godine. U tom periodu je 41[3]. put branio i za reprezentaciju Zagreba. Tokom Drugog svetskog rata odigrao je 11 utakmica za reprezentaciju fašističe Nezavisne Države Hrvatske.
Posle Drugog svetskog rata, 1945. godine prešao je u beogradski Partizan. Branio je boje Partizana na 91 utakmici, a ujedno je bio i prvi trener Partizana. Sa Partizanom je u sezoni 1946/47. osvojio i titulu šampiona Jugoslavije. To je Glazeru bila ukupno četvrta šampionska titula.
Posle Partizana, Glazer se 1947. godine preselio se u Split, gde je učestvovao u osnivanju FK Mornar. U FK Mornar je istovremeno i branio i radio kao trener. Branio je na 84 utakmice, sve do rasformiranja kluba 1949. godine, kada je prekinuo sa aktivnom igračkom karijerom.
Fudbalska reprezentacija uredi
Za reprezentaciju NDH je igrao u periodu od 1940. - 1944. godine, i imao je ukučno 11 nastupa. Za Jugoslaviju je branio u periodu 1933. pa do 1940. godine. Branio je na ukupno 42 utakmice, od toga za B tim jednu utakmicu, šest nezvaničnih utakmica za A tim i 35 zvaničnih utakmica.
Svoj debi za reprezentaciju Glazer je imao na prijateljskoj utakmici protiv Španije, 30. aprila 1933. godine, u Beogradu. U to vreme na golu španske reprezentacije stajao je Zamora. Za reprezentaciju su većinom igrali igrači iz dva tima BSKa i Građanskog. Utakmica je završena nerešenim rezultatom 1:1.
Reprezentacija je igrala u sledećem sastavu:
- (1) Franjo Glazer (golman), (2) Ivković, (3) Tošić, (4) Arsenijević,(5) Lehner, (6) Marušić, (7) Tirnanić, (8) Marjanović, (9) Valjarević, (10) Vujadinović, (11) Zečević i (12) Marjanović (40 minut). Selektor je bio Branislav Veljković.
| 30. april 1933. Prijateljska utakmica | |||
 Kraljevina Jugoslavija
|
1-1 |  Španija
|
Grad: Beograd Stadion BSK Sudija: Mihalj Ivančić (Mađarska) Gledalaca: 17.000 |
Marjanović  60’
|
(Statistika) | Arsenijević 37’ (Autogol)
|
Zadnju utakmicu za reprezentaciju Jugoslavije, Glazer je odigrao 3. novembra, 1940. godine u Zagrebu, protiv reprezentacije Nemačke. Reprezentacija je bila sastavljena od igrača BSKa i Građanskog. Krajnji rezultat je bio 2:0 za Jugoslaviju.
Reprezentacija je igrala u sledećem sastavu:
- (1) Franjo Glazer (golman), (2) Brozović, (3) Dubac, (4) Đanić,(5) Jazbinšek, (6) Lehner, (7) Cimermančić, (8) Valjarević, (9) Božović, (10) Vujadinović i (11) Matekalo. Selektor je bio Svetozar Kika Popović.
| 3. novembar 1940. Prijateljska utakmica | |||
| Kraljevina Jugoslavija
|
2-0 |  Nemačka
|
Grad: Zagreb Stadion HŠK Konkordija Sudija: Đuzepe Skarpi (Italija) Gledalaca: 15.000 |
| Božović 44’ Cimermančić 63’
|
(Statistika) |
Za reprezentaciju Hrvatske je branio u periodu od 1940. pa sve do 1944. godine. Branio je na jedanaest utakmica i postigao je pet golova.
Trenerska karijera uredi
Prestankom aktivne fudbalske karijere, Glazer se potpuno posvetio trenerskom poslu.
U toku trenerske karijere trenirao je Partizan, splitski FK Mornar, Dinamo iz Zagreba, mostarski Velež, banjalučki Borac, FK Bratstvo iz Novog Travnika, Osijek (tada Proleter), FK Slogu iz Doboja, Rijeku (tada Kvarner), NK Trešnjevku iz Zagreba, Klagenfurt iz Austrije, NK Zagreb, NK Ljubljanu i FK Smederevo.
Titule uredi
Uz Miroslava Brozovića jedini je fudbaler koji je osvajao titule prvaka pre i posle Drugog svetskog rata i to sa svakim od klubova u kojem je branio. Ukupno je osvojio pet titula šampiona Jugoslavije .
Sa BSK je osvojio tri šampionske titule Jugoslavije
Sa Građanskim je osvojio jednu šampionsku titulu Jugoslavije
U periodu provedenom u Partizanu je osvojio jednu šampionsku titulu Jugoslavije
Reference uredi
- ^ „Glaser Franjo”. representacija.rs. 11. 12. 2009. Arhivirano iz originala 8. 2. 2023. g. Pristupljeno 8. 2. 2023.
- ^ „Igrači koji su igrali u dve ili više reprezentacija”. Pristupljeno 29. 4. 2013.
- ^ a b „Izvor, stranica fudbalske reprezentacije”. Pristupljeno 29. 4. 2013. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. jun 2009)
- ^ Enciklopedija fudbala, Naučna knjiga i Sportski žurnal od 2006.
- ^ a b v g d Kurir: 7 priča o poznatima u zatvoru
- ^ Franja Glazer osuđen na dve godine strogog zatvora - Politika, 23. sept. 1936, str. 7 digitalna.nb.rs
- ^ "Politika", 7. nov. 1936
- ^ "Vreme", 9. dec. 1936
- ^ "Politika", 26. nov. 1935
