Ivan Vejvoda

српски политичар и преводилац

Ivan Vejvoda (Beograd, 27. decembar 1949) srpski je politikolog, prevodilac i bivši političar, bivši potpredsednik Nemačkog Maršalovog fonda i direktor njihovog projekta Balkanskog fonda za demokratiju.[1] Od 2017. je stalni član bečkog Instituta društvenih nauka. Član je srpskog PEN kluba, Filozofskog društva Srbije i Udruženja književnih prevodilaca Srbije.[2]

Ivan Vejvoda
Vejvoda kao govornik na Helsinškom +40 komemorativnom događaj u organizacije OEBS-a 6. jula 2015. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1949-12-27)27. децембар 1949.
Mesto rođenjaBeograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija

Biografija

уреди

Rođen je u 1949. godine u Beogradu, u porodici jugoslovenskog partizana i diplomate Iva Vejvode, po kome je češkog porekla, i majke Olge. Ima braću Gorana Vejvodu (1956) koji je muzičar i živi u Parizu, Srđana Vejvodu, koji je fotograf i živi u SAD, i Marjana Vejvodu.[2]

Maturirao u X gimnaziji u Beogradu, kao i u engleskoj gimnaziji u Parizu (1968), gde je tada živeo, pošto je njegov otac tada bio ambasador SFRJ u Francuskoj. Diplomirao je političke nauke na pariskom Institutu za političke studije (1972). Magistarske studije je odslušao na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu (1974–1976).[2]

Karijera

уреди

U periodu 1976–1984. radio je kao samostalni i slobodni istraživač i prevodilac.[2]

Od 1984. bio je kourednik izdavačke kuće "Filip Višnjić" - izdanja edicije "Libertas" iz političke filozofije i teorije, u biblioteci, koju uređuje zajedno sa Trivom Inđićem. Do sada je izdato tridesetak knjiga iz oblasti političke filozofije. Ivan Vejvoda je objavio brojne radove i članke o političkoj teoriji, demokratiji i tranziciji u društvima istočne Evrope.[2]

U periodu 1984–1993, bio je istraživač u Institutu za evropske studije, 1993–96 predavač i istraživač na Univerzitetu Saseks u Brajtonu (Velika Britanija), 1996-97 gostujući predavač na Makalester koledžu u Minesoti a 1997–98 na Smit koledžu u Masačusetsu.[2]

Politički i društveni angažman

уреди

Tokom devedesetih bio je aktivnih među intelektualcima demokratskog opozicionog pokreta: bio je jedna od osnivača Demokratskog foruma (1990) i "Beogradskog kruga" (1992).[2]

U periodu od 1998. do 2002. godine bio je izvršni direktor Fonda za otvoreno društvo. Sada je Izvršni direktor Balkanskog fonda za demokratiju (od 2003) i potpredsednik Nemačkog Maršalovog fonda.[2]

Bio je član Političkog saveta G17 plus u vreme dok je bio nevladina organizacija (2002).[2] U periodu od 2002-2003. godine bio je savetnik premijera Zorana Đinđića i Zorana Živkovića za spoljne odnose i evropske integracije (2002–2003).[2] A u periodu od 2003-2010. godine bio je izvršni direktor Evropskog fonda za Balkan.[3]

Više puta je u javnosti pominjan kao kandidat za ministra spoljnih poslova Srbije: prvi put[4] 2007. u drugoj vladi Vojislava Koštunice (ministar je postao Vuk Jeremić - kada je navodno baš Jeremić tadašnjem predsedniku Tadiću ukazao na tekst grupe od 20-ak intelektualaca među kojima je bio i Vejvoda, a u kojem je ruski predsednik Vladimira Putina oštro kritikovan)[5], a drugi put 2016. u drugoj vladi Aleksandra Vučića (ministar je postao Ivica Dačić), kada je Vejvoda negirao da mu je ovo mesto bilo nuđeno[6].

Godine 2017. postao je stalni član bečkog Instituta društvenih nauka na projektu „Evropske budućnosti” (Europe’s Futures).[3]

Privatni život

уреди

Oženjen je i ima jednog sina. Govori engleski, italijanski i francuski jezik.[2]

Odlikovanja i javna priznanja

уреди

Kao istraživača, njegova polja interesovanja uključuju: politiku, civilno društvo, vođstvo, Evropska unija, evropske integracije, centralna i istočna Evropa, Balkan i demokratija.[3] Autor je i koautor više naučnih radova, monografija i poglavlja u knjigama.

Radovi u časopisima

уреди
  • Vejvoda, I. (2012). Democratic despotism: federal republic of Yugoslavia and Croatia. In Experimenting With Democracy (pp. 229-246). Routledge.
  • Kaldor, M., Bojicic, V., & Vejvoda, I. (1997). Reconstruction in the Balkans: a challenge for Europe. Eur. Foreign Aff. Rev., 2, 329.
  • Kaldor, M., & Vejvoda, I. (1997). Democratization in central and east European countries. International Affairs, 73(1), 59-82.
  • Vejvoda, I. (1996). Serbian perspectives. In International Perspectives on the Yugoslav Conflict (pp. 100-114). Palgrave Macmillan, London.
  • Vejvoda, I. (1996). Apolitisme et postcommunisme. Tumultes, (8), 195-206.
  • Vejvoda, I. (1994). Yugoslavia and the Empty Place of Power. Praxis international, 13, 346-346.

Poglavlja u drugim monografijama

уреди
  • Vejvoda, I. (2009). Civil Society Versus Slobodan Milošević: Serbia, 1991–2000. u Roberts, A., & Ash, T. G. (Eds.). (2009). Civil resistance and power politics: the experience of non-violent action from Gandhi to the present. Oxford university press.
  • Kaldor, M., & Vejvoda, I. (1999). Conclusion: Towards a European Democratic Space. Democratization in Central and Eastern Europe.
  • Vejvoda, I. (2004). Why did the war happened. The violent dissolution of Yugoslavia, causes, dynamics and effects, 65-80.

Monografije

уреди
  • Kaldor, M., & Vejvoda, I. (Eds.). (2002). Democratization in central and eastern Europe. Bloomsbury Publishing.
  • Dyker, D. A., & Vejvoda, I. (2014). Yugoslavia and after: a study in fragmentation, despair and rebirth. Routledge.

Reference

уреди
  1. ^ „Vejvoda: Pokažimo da smo vredni truda”. Dnevni list Danas (на језику: српски). 13. 10. 2016. Приступљено 5. 8. 2018. 
  2. ^ а б в г д ђ е ж з и ј к л љ Grujić, Dragoslav. „Ivan Vejvoda”. Nedeljnik Vreme. Приступљено 5. 8. 2018. 
  3. ^ а б в „Ivan Vejvoda”. IWM. 3. 2. 2017. Архивирано из оригинала 06. 08. 2018. г. Приступљено 5. 8. 2018. 
  4. ^ Tekst "Ivan Vejvoda - Besprekorni ekspert" od 27. 12. 2011 (pristupljeno 6. 11. 2016)
  5. ^ Članak "Kako je Vuk Jeremić srušio Vejvodu" od 27. 4. 2016 Архивирано на сајту Wayback Machine (12. новембар 2016) objavljen u magazinu Nedeljnik (pristupljeno 11. 11. 2016)]
  6. ^ Intervju Radiju Slobodna Evropa, od 27. aprila 2016. (pristupljeno 11. 11. 2016)]

Vidi još

уреди

Spoljašnje veze

уреди