Vuk Knežević
Vuk Knežević (Rudanci, kod Žabljaka, 15. septembar 1908 – Pljevlja, 1. decembar 1941) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| vuk knežević | |||
|---|---|---|---|
 Vuk Knežević | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 15. septembar 1908. | ||
| Mesto rođenja | Rudanci, kod Žabljaka, Knjaževina Crna Gora | ||
| Datum smrti | 1. decembar 1941. (33 god.) | ||
| Mesto smrti | Pljevlja, ND Crna Gora | ||
| Delovanje | |||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 5. jula 1951. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rodio se u selu Rudanci, kod Žabljaka, 15. septembar 1908. godine. Gimnaziju je završio u Pljevljima, a upis na Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu pada u školskoj 1929/30 kada je bila zavedena Šestojanuarska diktatura. On je bio među studentima koji su pokazivali da se ne mire sa diktaturom. Istakao se tokom demonstracija u novembru i decembru 1931. godine Tokom 1932. godine bio je uključen u prvu marksističku grupu koju su osnovali studenti. Tokom demonstracija 1. marta 1933. godine zbog visokih cena školarina, održao je govor sa balkona nove zgrade Univerziteta zbog čega je suspendovan iz uprave Studentskog pravničkog društva i proteran sa Beogradskog univerziteta na godinu dana. Zbog toga prelazi na Zagrebačko sveučilište, gde je diplomirao 1937. godine. U svom selu je formirao 1938. godine prvu partijsku ćeliju. Bio je član Univerzitetskog komiteta Partije koja je u to vreme imala status rejonskog komiteta u okviru partijske organizacije Zagreba. Tokom prvomajskih demonstracija koje su održane u Zagrebu 1937. godine je uhapšen, ali je ubrzo i pušten.[1]
U Beograd prelazi 1938. godine i radi kao advokatski pripravnik volonter u kancelariji dr Sava Strugara sa Đurom Strugarom istaknutim rukovodiocem beogradske partijske organizacije. U jesen 1939. godine dobio je prvi plaćeni posao kao profesionalni sekretar opštinskih radnika u Beogradu. U proleće 1940. godine je bio uhapšen i proteran u svoje rodno mesto gde je ostao do jeseni iste godine. U oktobru 1940. godine je prešao u Skoplje gde je bila zaposlena njegova supruga dr Irina Kovaljko, koja je takođe bila uključena u partijski rad od 1935. godine. Zaposlio se honorarno u Agrarno povereništvo. Tu je odmah uključen u rad partijske organizacije. Radeći kao instruktor PK KPJ za Makedoniju upućen je na jednomesečni partijski kurs u Dubravu kraj Zagreba, koji je održan za pojedine članove nacionalnih i pokrajinskih partijskih rukovodstva.[1]
Nakon okupacije zemlje vratio se u svoj rodni kraj i odmah je izabran za člana Mesnog komiteta Partije za šavnički srez. Rukovodio je napadom na italijansku posadu u Žabljaku. Prilikom formiranja jedinica za napad na Pljevlja, postao je zamenik komesara bataljona i nalazio se na čelu treće čete koja je imala zadatak da se noću probije u centar grada i da iznutra napadne glavno artiljerijsko uporište na brdu Stražica. U toj misiji poginuo je Vuk Knežević.[2]
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 11. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod prvog reda.[3] Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 5. jula 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference uredi
- ^ a b Narodni heroji 1 1982, str. 389.
- ^ a b Narodni heroji 1 1982, str. 390.
- ^ „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
