Daničići
Daničići su naseljeno mjesto u opštini Foča, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živjelo 26 stanovnika.[1]
Daničići | |
|---|---|
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Foča |
| Stanovništvo | |
| — 2013. | 163 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 43° 31′ 56″ S; 18° 41′ 55″ I / 43.5322° S; 18.6986° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 600-750 m |
| Površina | 3,35 km2 |
  Daničići Daničići na karti Bosne i Hercegovine | |
Geografija uredi
Nalazi se na 600-750 metara nadmorske visine, površine 3,35 km2, udaljeno oko 11 km od opštinskog centra. Pripada mjesnoj zajednici Kozja Luka. Razbijenog je tipa, a zaseoci su: Gornje i Donje selo, Daničići, Medenice, Orlovice, Sijerče i Staništa. Atarom sela dominira brdo Orlovska kosa. Na starom putu od Foče prema Kalinoviku, u Pirnom dolu, nalaze se zemljane piramide, nastale u pliocenskim sedimentima djelovanjem prirodnih sila. Sastoje se od kvarca, pijeska i gline. Stanovništvo se bavi poljoprivredom, najviše stočarstvom, voćarstvom i pčlarstvom. Đaci su pohađali školu u Kozjoj Luci, a poslije rata Odbrambeno-otadžbinskog rata 1992-1995. u Foči. U selu postoje pravoslavno i muslimansko groblje. Džamija je podignuta 2011. godine. Najbliže crkve su u selu Miljevina i u Foči. Selo je dobilo električnu energiju 1968, a fiksnu telefonsku mrežu 2007. godine. Mještani se vodom snabdijevaju sa kaptiranih izvora.[2]
Istorija uredi
Prema narodnom predanju, na brdu Kisać kod Daničića bila je "grčka crkva". Narod vjeruje da na tom brdu ima srebrne rude. U predanju se sačuvala pjesma u kojoj herceg Stefan govori: "Moj Štoviću, moj zlatni stoliću / Moja Kuta, moja zlatna skuta / Daničići, moji jagličići". Uz pravoslavno groblje sačuvana je srednjovjekovna nekropola, sa 27 mramora (stećaka). U defteru iz 1468/1469. u Nahiji Bistrica pominje se selo Daničići, sa pet domaćinstava i četiri neoženjena. Prema defteru iz 1475/1477. selo je bilo u posjedu dvojice timarlija, a imalo je 15 hrišćanskih domaćinstava, tri neoženjena i jednog muslimana. U defteru iz 1585. pominju se sela Gornji i Donji Daničići, dok se sela Sirča i Siriča mogu ubicirati kao današnji zaselak Sijerče. U istom popisu pominje se i selo Sokolica, koje se može ubicirati u današnji zaselak Orlovice.[2]
Stanovništvo uredi
Daničići su 1879. imali 15 domaćinstava i 92 stanovnika (66 muslimana i 26 pravoslavaca); 1910. - 170 stanovnika; 1948. - 196; 1971. - 273; 1991. - 162 (132 Muslimana i 30 Srba); 2013. - 14 domaćinstava i 26 stanovnika. Porodica Draganić slavi Svetog Mateja; Matović - Lazarevu subotu; Miletić, Ristićević - Aranđelovdan; Rebić, Đuskić - Đurđevdan. Prije Odbrambeno-otadžbinskog rata 1992-1995. u selu su živjele muslimanske porodice: Dedović, Durgut, Karausanović, Musić, Spaha, Đemo, Đustović, Hanjalić i Čustović. U Drugom svjetskom ratu poginula su dva borca Jugoslovenske vojske, jedan borac Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije i 21 civil, a u ratu 1992-1995. stradalo je šest mještana.[2]
| Demografija[3] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1879. | 92 | |
| 1910. | 170 | |
| 1948. | 196 | |
| 1971. | 273 | |
| 1981. | 240 | |
| 1991. | 162 | |
| 2013. | 26 | |
Reference uredi
- ^ „Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Bosni i Hercegovini 2013 – Etnička/nacionalna pripadnost, vjeroispovijest, maternji jezik”. popis.gov.ba. Agencija za statistiku Bosne i Hercegovine. Arhivirano iz originala 17. 11. 2021. g. Pristupljeno 17. 11. 2021.
- ^ a b v Enciklopedija Republike Srpske. 3, D-Ž. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2020. str. 58-59. ISBN 978-99976-42-37-0.
- ^ Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
