Dragutin Đorđević Alija
Dragutin Đorđević – Alija (Đakovica, 20. avgust 1920 – Beograd, 23. maj 2008), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.
| dragutin đorđević | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Dragutin Đorđević Alija | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 20. avgust 1920. | ||||||||
| Mesto rođenja | Đakovica, Kraljevina SHS | ||||||||
| Datum smrti | 23. maj 2008. (87 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | kraja 1941. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija ?–1941. 1941–1969. | ||||||||
| Čin | general-major | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Biografija uredi
Rođen je 20. avgusta 1920. godine u Đakovici. Do okupacije Jugoslavije 1941. godine, bio je aktivni podoficir (podnarednik-radiotelegrafista) vazduhoplovstva Jugoslovenske vojske.
Tokom Aprilskog rata, Đorđević je odbio da se preda okupatoru. Sa oružjem je došao u svoj rodni kraj, a potom se skrivao da ne bi bio odveden u zarobljeništvo.
Od jeseni 1941. godine aktivno je sarađivao s Narodnooslobodilačkim pokretom Jugoslavije u Đakovici. Posebno se angažovao na okupljanju srpskih i crnogorskih masa za borbu protiv okupatora, kvislinga i kolaboracionista. Iste godine, kao politički aktivista i proveren pripadnik NOP, bio je primljen u Komunističku partiju Jugoslavije. Iste godine postao je član vojnog rukovodstva za Đakovicu, koje je koordiniralo rad na mobilizaciji i obuci boraca kao i izvođenju raznih akcija, i postao član jedne diverzantske grupe. Grupa je uspešno izvršila više zadataka kao što su atentati na fašističke funkcionere i domaće kvislinge, diverzantske akcije i drugo.
U partizanski odred „Zejnel Ajdini“ stupio je novembra 1942. godine. U odredu je najpre bio borac, a potom puškomitraljezac i komandir odeljenja. Januara 1943. stupio je u odred „Emin Duraku“ i takođe bio komandir odeljenja. Od maja do jeseni 1943. bio je u Šarplaninskom odredu. U grupi udarnih kosovskih bataljona bio je komandir čete. Istakao se u napadu na italijansku kolonu blizu Prizrena, u akcijama kod Skadra i kao kurir. Kao kurir je napravio nekoliko podviga, među kojima su dva uspešna prebacivanja sa Kosova do Glavnog štaba NOV Albanije i jedanput do Glavnog štaba NOV i PO Makedonije.
Kada je 11. novembra 1943. godine formirana Prva makedonsko-kosovska udarna brigada, Đorđević je stupio u njene redove. U ovoj jedinici, bio je vojni instruktor, zamenik komandanta i komandant bataljona i učestvovao u njenmim narednim borbama. Brigada se posebno istakla tokom tzv. Februarskog pohoda. Za 14 dana stalnih teških marševa, i neprekidnih danonoćnih borbi, prešla je 300 kilometara. U ovom periodu Đorđević se istakao piše puta. Naročito se istakao u borbi kod Bogomile. Tada je više puta jurišao na bugarske bunkere, upadao u njih i uništavao živu silu i tehniku neprijatelja.
U borbama za ponovno oslobođenje Debarca (april—maj 1944), kao i u brojnim borbama, akcijama i marševima u neprijateljskoj ofanzivi u Makedoniji (maj—jun 1944) u Struškoj Malesiji, na komunikaciji Struga—Debar i u gostivarsko-mavrovskom kraju, brigada je uspešno izvršila postavljene zadatke. U tim operacijama, Dragutin Đorđević se istakao u proboju na komunikaciji Ohrid—Resan. Tada je kao komandant bataljona, prvo dejstvovao kao bombaš, a potom je bataljon poveo na juriš. Od juna do kraja avgusta uspešno je komandovao Prvim bataljonom Prve makedonske udarne brigade.
Kao istaknuti borac i dobar starešina, avgusta 1944. godine, bio je imenovan za komandanta Šeste makedonske brigade. Brigada je učestvovala u borbama za konačno oslobođenje Makedonije na široj teritoriji Kruševa, za oslobođenje Kičeva, na prostoriji Tetova, itd.
Januara 1945. imenovan je za komandanta Prve kosovsko-metohijske udarne brigade. Ova jedinica, koja je imala značajnu ulogu u oslobođenju Kosova i Metohije (jesen 1944. godine), do kraja rata angažovana je u borbama i akcijama protiv domaćih kvislinga na Kosovu.
Posle rata sve do 1969. godine, Đorđević je bio na službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Bio je načelnik Štaba divizije, komandant Vazduhoplovnog nastavnog centra i oficir u komandi JRV i PVO.
Završio je Pešadijsku oficirsku školu u Sovjetskog Saveza i Višu vazduhoplovnu vojnu akademiju JNA. Penzionisan je 1969. u činu general-majora JNA i preveden u rezervu.
Preminuo je 23. maja 2008. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena zasluga za narod sa srebrnim zracima, Ordena bratstva i jedinstva srebrnim vencem, Ordena za hrabrost i ostalih jugoslovenskih odlikovanja.[1] Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Reference uredi
- ^ Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji, 162. str.
Literatura uredi
- Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. Ljubljana - Beograd - Titograd: Partizanska knjiga - Narodna knjiga - Pobjeda. 1982.
- Srpski biografski rečnik (knjiga treća). „Matica srpska“, Novi Sad 2007. godina.
