Živko Džuver
Živko Džuver (Ograđenica, kod Pljevalja, mart 1919 — Rasno, kod Prijepolja, 1. novembar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| živko džuver | |
|---|---|
 Živko Džuver | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | mart 1919. |
| Mesto rođenja | Ograđenica, kod Pljevalja, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 1. novembar 1944. (25 god.) |
| Mesto smrti | Rasno, kod Prijepolja, ND Crna Gora |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 13. jula 1953. |
Biografija
urediRođen je marta 1919. godine u selu Ograđenica, kod Pljevalja. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. Otac Milan mu je rano preminuo, što je dodatno otežalo materijalno tanje prodice, pa se odmalena morao suočavati sa teškoćama. Morao je raditi mnoge kućne poslove. I pored svih teškoća bio je odličan đak. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a gimnaziju je učio u Pljevljima.
Usled teških uslova života, vrlo brzo se pridružio revolucionarnom omladinskom pokretu, a već u petom razredu gimnazije profesori su zapazili njegov nemirni i buntovni duh. Istakao se u štrajku učenika pljevaljske gimnazije, 1939. godine. Tokom 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Posle okupacije Jugoslavije, aktivno je učestvovao učestvovao u pripremama za ustanak – prikupljanju i skrivanju oružja i obrazovanju prvih borbenih grupa. Bio je učesnik neuspelog napada na Pljevlja, 1. decembra 1941. godine.
Posle ovog neuspeha, u pljevaljskom srezu su formirane terenske partizanske jedinice. Prvih dana januara 1942. godine formirana je Ograđeničko-bobovska partizanska četa, za čijeg je političkog komesara izabran Živko. Kada je formirana Treća proleterska sandžačka udarna brigada, juna 1942. godine, Živkova četa je ušla u sastav njenog Drugog pljevaljskog bataljona. Nešto kasnije Živko je postao zamenik političkog komesara Petog bataljona u istoj brigadi.
Ubrzo posle formiranja, brigada je, zajedno sa ostalim proleterskim jedinicama, pošla na pohod u Bosansku krajinu, vršeći dejstva u centralnoj Bosni. Već u prvim borbama brigade na Zelengori i padinama Bjelašnice, zatim kod Kalinovika, Ivan-sedla i Bradine, protiv četnika, domobrana i muslimanske milicije, Živko se isticao junaštvom i sve više sticao simpatije boraca svog bataljona.
U žestokim trodnevnim borbama za dobro utvrđeni Prozor, uprkos snažnoj neprijateljskoj vatri, među prvima je jurišao i upadao u neprijateljske bunkere i rovove, nanoseći neprijatelju velike gubitke. U daljim borbama za Gornji Vakuf, Kupres, Livno i Glamoč, ponavljao je slične podvige. Tokom Pete neprijateljske ofanzive, 1943. godine, pod jakim pritiskom nemačkih i italijanskih snaga u kanjonu Pive, ostao je s grupom boraca u zaštitnici bataljona. Tada je bio teško ranjen i upućen u Centralnu bolnicu.
Posle ozdravljenja, napustio je jedinicu i bio upućen na politički rad u pljevaljski srez. Bio je izabran najpre za člana, a ubrzo zatim i za sekretara Sreskog komiteta KPJ za Pljevlja. Kasnije je bio postavljen za političkog komesara Pljevaljskog partizanskog odreda, i na toj dužnosti ostao sve do formiranja Pete sandžačke udarne brigade, juna 1944. godine, kada je postavljen za prvog političkog komesara ove brigade. Veoma brzo je stekao poverenje i poštovanje boraca brigade, koji u njemu nisu videli samo starešinu, već i druga, ali i izuzetno hrabrog borca.
Krajem oktobra došlo je do teških borbi protiv nemačkih snaga kod Prijepolja. U borbi kod sela Rasno, 1. novembra 1944. godine, jurišajući na neprijateljske položaje pao je gogođen neprijateljskim rafalima.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 13. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Literatura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
