Ilija Petković
Ilija Petković (Knin, 22. septembar 1945 — Beograd, 27. jun 2020) bio je srpski fudbaler, fudbalski trener i bivši selektor fudbalske reprezentacije Srbije i Crne Gore.
| Ilija Petković | |||
|---|---|---|---|
 Ilija Petković, 1968. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Nadimak | Petko | ||
| Datum rođenja | 22. septembar 1945. | ||
| Mesto rođenja | Knin, DF Jugoslavija | ||
| Datum smrti | 27. jun 2020. (74 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||
| Pozicija | Desno krilo | ||
| Juniorska karijera | |||
| —1964 | NK Dinara | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1964—1973 1973—1976 1976—1983 |
OFK Beograd FK Troa OFK Beograd |
212 122 171 |
(37) (7) (16) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1968—1974 | SFR Jugoslavija | 43 | (6) |
| Trenerska karijera | |||
| 1990—1993 | OFK Beograd | ||
| 1993—1995 | Servet | ||
| 1997—1998 | SR Jugoslavija (pomoćnik) | ||
| 1998 | Avispa Fukuoka (pomoćnik) | ||
| 1999—2000 | Aris Solun | ||
| 2000—2001 | SR Jugoslavija | ||
| 2001 | Šangaj Šenhua | ||
| 2002 | Sičuan Guančeng | ||
| 2003—2006 | Srbija i Crna Gora | ||
| 2009—2010 | Inčon junajted | ||
| 2010 | Al Ahli Doha | ||
| 2013 | Gjongnam | ||
| 2017 | Srbija do 20 | ||
Igračka karijera uredi
Petković je igračku karijeru počeo u kninskom ligašu Dinari. U 19. godini je došao u Beograd gde je postao igrač OFK Beograda za koji je igrao ukupno 16 sezona, najpre od 1964. do 1973. godine, a zatim i od 1976. do 1983. U sezoni 1965/66. sa OFK Beogradom je osvojio Kupu Jugoslavije. Za OFK Beograd je odigrao 417 utakmica i postigao 68 golova. Zbog njegove brzine i eksplozivnosti zvali su ga „tajfun sa Karaburme”.
Petković je tri godine, od 1973. do 1976, igrao za francuski Troa.
Reprezentativna karijera uredi
Za selekciju Jugoslavije je igrao od 1968. do 1974. godine. U tom periodu reprezentativni dres je oblačio 43 puta i postigao šest golova.
Za reprezentaciju je debitovao 24. aprila 1968. na stadionu Crvene zvezde. Jugoslavija je bila domaćin Francuskoj u revanš susretu četvrtfinala Kupa nacija. U prvoj utakmici, odigranoj 18 dana ranije u Marselju, bilo je 1:1. Iliji Petkoviću je trebalo tri minuta da postigne i prvi gol. Drugi put među strelce se upisao u 33. minutu. Na kraju, Jugoslavija je pobedila Francusku 5:1.
Ta pobeda je donela Jugoslovenima plasman na završni deo Kupa nacija, koji je održan u junu te godine u Italiji. Na završnom turniru su u polufinalu pobedili Englesku sa 1:0 golom Džajića čime su se plasirali u finale. Rezultat finala protiv domaće selekcije je bio 1:1 pa je po tadašnjim pravilima odigrana nova utakmica koju su Italijani dobili sa 2:0. U toj utakmici Petković nije igrao zbog povrede.
Petković je učestvovao u reprezentaciji koja se plasirala na Svetsko prvenstvo u fudbalu 1974. pobedivši u baraž meču reprezentaciju Španije. Igrao je na većini utakmica i postigao je osmi pogodak u pobedi protiv Zaira od 9:0. Na tom prvenstvu je i završio reprezentativnu karijeru. Posljednju utakmicu je odigrao protiv Poljske u porazu 2:1. Reprezentacije je prvenstvo okončala u drugoj grupnoj fazi.
Trenerska karijera uredi
Karijeru sportskog radnika Petković je počeo kao sportski direktor OFK Beograda. Kasnije, u periodu od 1990. do 1993. godine bio je i trener ekipe u kojoj je proveo najveći dio svoje igračke karijere.
U međuvremenu, Petković je bio trener u štabu omladinske reprezentacije Jugoslavije koja je 1987. godine u Čileu postala prvak sveta.
Petković je predvodio i Mediteransku reprezentaciju kao i Vojni tim kog su činili fudbaleri na redovnom odsluženju vojnog roka.
Internacionalnu trenersku karijeru Ilija Petković je počeo 1993. godine u švajcarskom Servetu. Tim iz Ženeve je trenirao dve godine. U sezoni 1993/94. osvojio je šampionsku titulu.
Ilija Petković je tokom 1997. i 1998. godine bio trener u štabu reprezentacije koju je tada vodio Slobodan Santrač, njegov dugogodišnji saigrač u OFK Beogradu. „Plavi” su se plasirali na Svetsko prvenstvo u Francuskoj, ali Petković nije bio učesnik takmičenja u Francuskoj, jer je prihvatio poziv japanskog prvoligaša Avispe iz Fukuoke.
U Japanu je Petković ostavio dobar utisak, što je uslovilo kasnijim pozivima u redove komšijskih kineskih prvoligaša – Šenhua i Sečuanu.
Petković je u sezoni 1999/2000. trenirao i solunski Aris. U nacionalnom kupu su eliminisali Panatinaikos, a takmičenje su završili u polufinalu.
Selektor reprezentacije uredi
Ilija Petković je u dva navrata bio selektor nacionalnog tima. Prvi put je radio od jula 2000. do februara 2001. godine. U tom razdoblju „plavi” su ostvarili pobedu u prvoj utakmici Prve grupe kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2002. godine, a savladan je Luksemburg u gostima. Takođe, nacionalni tim Jugoslavije u januaru 2001. osvojio je prvo mesto na „Sahara kupu“ održanom u Indiji.
Posle tog turnira, Petković je otišao u Kinu. U Fudbalski savez, na mesto selektora, vratio se krajem jula 2003. godine. Bio je to izuzetno težak trenutak za domaći fudbal jer je samo mesec ranije reprezentacija poražena od Azerbejdžana u Bakuu sa 2:1 u utakmici kvalifikacija za Evropsko prvenstvo 2004.
Pod Petkovićevim rukovodstvom su u nastavku kvalifikacija zabeležene dve pobede nad Velsom i remi protiv Italije koji nisu bili dovoljni da se obezbedi plasman na kontinentalno prvenstvo.
Petković je ostao na mestu selektora i na početku narednih kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2006.[1] Kvalifikacije su uspešno okončane, a tokom 10 kvalifikacionih mečeva nije zabeležen nijedan poraz, a primljen je samo jedan gol.
U tim za Svetsko prvenstvo je nakon povrede Mirka Vučinića pozvao sina Dušana pa ga je pod pritiskom medija na kraju izostavio sa spiska. Reprezentacija Srbije i Crne Gore je prvenstvo u Nemačkoj 2006. završila kao poslednja, na 32. mestu, zabeleživši poraze od Holandije, 1:0, Argentine, 6:0 i Obale Slonovače, 3:2.
Nastavak karijere u Aziji uredi
.jpg)
Petković nije obnovio ugovor sa nacionalnim savezom po završetku Svetskog prvenstva pa je ostao bez angažmana. Nakon pauze od dve i po godine, početkom 2009. godine, Petković se vratio u Aziju i preuzeo korejskog prvoligaša Inčon junajted s kojim je osvojio peto mjesto u prvenstvu. Nakon Južne Koreje Petković je u julu 2010. preuzeo katarski Al Ahli koji je vodio do kraja te godine. Nakon nove pauze i različitih nagađanja o novim angažmanima, Petković je preuzeo korejski Gjongnam u maju 2013.[2]
Smrt uredi
Preminuo je u Beogradu 27. juna 2020. godine, nakon pucanja čira na dvanaestopalačnom crevu i zaraženja koronavirusom.[3] Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.
Reference uredi
- ^ Ilija Petković ostaje selektor "plavih"
- ^ „Ilija Petković trener Gjongnama”. Arhivirano iz originala 04. 10. 2013. g. Pristupljeno 03. 10. 2013.
- ^ Preminuo Ilija Petković
Spoljašnje veze uredi
- Ilija Petković na sajtu reprezentacija.rs
- Profil Ilije Petkovića na transfermarkt.com
- Ilija Petković na sajtu National Football Teams (jezik: engleski)
- Poreklo fudbalera i trenera Ilije Petkovića (Poreklo, 30. jun 2020)
