Milutin Lakićević
Milutin Lakićević (Bare, kod Kolašina, 1912 — Sinjajevina, maj 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| milutin lakićević | |||
|---|---|---|---|
 Milutin Lakićević | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 1912. | ||
| Mesto rođenja | Bare, kod Kolašina, Kraljevina Crna Gora | ||
| Datum smrti | maj 1942. | ||
| Mesto smrti | Sinjajevina, ND Crna Gora | ||
| Profesija | student agronomije | ||
| Porodica | |||
| Supružnik | verenica Ružica Rip | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1938. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 10. jula 1952. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 1912. godine u donjomoračkom selu Bare, kod Kolašina. Poticao je iz seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u obližnjem selu Manastir Morača, a gimnaziju je pohađao u Kolašinu i Beranama. Nakon mature, upisao je Poljoprivredno-šumarski fakultet u Zemunu.[1]
Od početka studiranja, počeo se družiti sa drugim studentima iz Crne Gore preko kojih se priključio revolucionarnom studentskom pokretu, koji je delovao na Univerzitetu u Beogradu. Bio je učesnik mnogih akcija, koje je organizovala i vodila tada ilegalna Komunistička partija Jugoslavije (KPJ). Još pre zvaničnog prijema u KPJ vršio je određene partijske zadatke. Posebno se isticao u radu sa omladinom, a preko raspusta je delovao u rodnom kraju. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije primljen je 1938. godine.[1]
Kao đak-narednik učestvovao je u Aprilskom ratu 1941. godine. Kada je došlo do objave kapitulacije Jugoslovenske vojske, uspeo je da očuva jedinstvo svoje jedinice i spase je od zarobljavanja. Zaobilaznim putevima je uspeo da četu izvuče sa fronta i potom vojnike uputi kućama. U punoj ratnoj opremi došao je u rodno mesto, gde se odmah povezao sa lokalnim komunistima i aktivno radio na organizovanju Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP). Po zadatku KPJ rukovodio je obukom omladine u rukovanju oružjem, prenoseći im osnovna znanja iz vojne teorije i taktike.[1]
U toku Trinaestojulskog ustanka, istakao se kao rukovodilac ustaničkih snaga tokom borbi za oslobođenja Kolašina, 20. jula 1941. godine. Bio je zaslužan za brzi slom italijanskog garnizona, koji je nakon tri dana blokade i jednog dana borbe bio prinuđen na predaju. Nakon oslobođenja Kolašina, radio je na organizaciji javnog reda i života, kao i u stvaranju organa narodne vlasti. U jesen 1941. godine, kada je došlo do oseke ustanka u Crnoj Gori, aktivno je radio na oživljavanju i obnavljanju partijskih organizacija i podizanju borbenog duha i morala u narodu.[1]
Novembra 1941. godine, po odluci Pokrajinskog komiteta KPJ i Glavnog štaba NOP odreda za Crnu Goru i Boku je bio formiran Komski partizanski odred, a Milutin je bio imenovan za njegovog političkog komesara. Tada je intenzivirao svoj politički rad u narodnim masama na prostoru Potarja i gornjih tokova Lima, a učestvovao je i u brojnim oružanim akcijama, naročito na putu Podgorica—Kolašin. Istakao se i u borbama vođenim na terenu kolašinskog sreza, krajem 1941. i početkom 1942. godine.[1]
Početkom 1942. godine, u vreme partizansko-četničkog sukoba u Crnoj Gori, kao iskusan politički radnik radio je na razobličavanju četničke idologije. Takođe se istakao u borbama sa četničkim jedinicama. Prilikom povlačenja partizanskih snaga iz Crne Gore, po naređenju Vrhovnog štaba NOP i DVJ, polovinom maja 1942. godine, Milutin je imao zadatak da sa jednom četom na Sinjajevini štiti odstupnicu partizanskim snagama koje su se povlačile prema Durmitoru i Bosni. Kako bi ostalim borcima dao primer kako se treba boriti i sprečiti nadiranje četnika, on je uzeo puškomitraljez iz koga je pucao sve dok nije bio smrtno pogođen neprijateljskim rafalima.[1]
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 11. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod prvog reda.[2] Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 10. jula 1952. proglašen je za narodnog heroja.[1]
U toku Narodnooslobodilačkog rata stradale su i dve njegove rođene sestre — Mileva (1910—1943) i Darinka (1921—1943).[3] Takođe, stradala je i njegova verenica lekarka Ružica Rip (1914—1942), koja je rukovodila partizanskom bolnicom u Kolašinu, a potom na Žabljaku. Zarobljena je od četnika, koji su je obesili 25. marta 1942. u Kolašinu.
Reference uredi
- ^ a b v g d đ e Narodni heroji 1 1982, str. 445.
- ^ „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945.
- ^ Spomenica 2000, str. 166.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
- Spomenica crnogorskim antifašistima. Cetinje: Odbor za obeležavanje šezdesetogodišnjice Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori. 2000.
