Mihailo S. Mihailović
Mihailo S. Mihailović (Požega, 13. januar 1889 - Beograd, 23. januar 1970) bio je srpski i jugoslovenski pešadijski oficir, divizijski general Jugoslovenske vojske, prvi i poslednji komandant Četničkih jedinica Jugoslovenske vojske, učesnik Balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Aprilskog rata, nosilac Karađorđeve zvezde, Ordena belog orla, Ordena jugoslovenske krune, Ordena Svetog Save i Albanske spomenice.
| Mihailo S. Mihailović | |
|---|---|
 Divizijski general Mihailo S. Marković | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. januar 1889. |
| Mesto rođenja | Požega, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 23. januar 1970. (81 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
| Obrazovanje | Vojna akademija u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Vojska |  Vojska Kraljevine Srbije  Jugoslovenska vojska |
| Rod | pešadija |
| Čin |   Divizijski general |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima Orden Belog orla Orden jugoslovenske krune Albanska spomenica |
Biografija uredi
Rođen je 13. januara 1889. godine u Požegi, kao sin pešadijskog poručnika Stevana Mihailovića. Između 1895. i 1905. godine je završio osnovnu školu i Valjevsku gimnaziju, a onda je upisao Nižu školu Vojne akademije u Beogradu iz koje izlazi za činom pešadijskog potporučnika.
Od 1911. godine učestvuje u četničkoj akciji u Makedoniji. Do Prvog svetskog rata 1914. godine, nalazio se na službi u Sedmom i Petom pešadijskom puku, Dobrovoljačkom odredu i graničnim trupama. Tokom rata je tri puta ranjavan.[1]
Višu školu Vojne akademije u Beogradu je pohađao od 1922. do 1924. godine. Oženio se 1924. godine sa Anđelijom Martinac, kćerkom beogradskog advokata.
Bio je veliki župan Bregalničke oblasti od 1923. do 1927. godine, a zatim i okružni inspektor Vardarske banovine. Jedno vreme je bio na službi u Glavnom đeneralštabu i Ministarstvu vojske, mornarice i vazduhoplovstva, a kao brigadni general je komandovao pešadijskim brigadama Dunavske i Bosanske divizijske oblasti. Takođe, bio je i komandant Škole za rezervne pešadijske oficire od 1938. do 1940. godine.
U čin divizijskog generala je unapređen 1940. godine i našao se na mestu prvog i poslednjeg komandanta Četničkih jedinica Jugoslovenski vojske.
Zarobljen je tokom Aprilskog rata 1941. godine u Sarajevu i odveden u zarobljeništvo, gde je oboleo. Nakon oslobođenja iz zarobljeništva 1945. godine, vratio se u zemlju, gde je penzionisan kao ratni vojni invalid.
Umro je 23. januara 1970. godine u Beogradu.
Odlikovanja uredi
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda
Orden Belog orla sa mačevima V reda
Orden Belog orla sa mačevima IV reda
Orden Jugoslovenske krune V reda
Orden Jugoslovenske krune VI reda
Orden Jugoslovenske krune III reda
Orden Svetog Save
Medalja za hrabrost
Medalja za revnosnu službu
Spomenica Osvećeno Kosovo
Spomenica na rat 1913. godine
Spomenica za rat oslobođenja i ujedinjenja 1914—1918. godine
Albanska spomenica
