Natalija Kovšova
Natalija Venediktovna Kovšova (rus. Ната́лья Венеди́ктовна Ковшо́ва; Ufa, 26. novembar 1920 — Parfinski rejon, 14. avgust 1942), sovjetski snajperista, učesnica Velikog otadžbinskog rata i heroj Sovjetskog Saveza. Poginula je boreći se do poslednjeg metka, zajedno sa Marijom Polivanovom, pa su zajedno proglašene za heroje.
| natalija kovšova | |||
|---|---|---|---|
 Kovšova 1941. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 26. novembar 1920. | ||
| Mesto rođenja | Ufa,  Ruska SFSR | ||
| Datum smrti | 14. avgust 1942. (21 god.) | ||
| Mesto smrti | Parfinski rejon  Ruska SFSR, Sovjetski Savez | ||
| Profesija | snajperista | ||
| Delovanje | |||
| Učešće u ratovima | Veliki otadžbinski rat | ||
| Služba | Crvena armija | ||
| Heroj | |||
| Heroj SSSR od | 14. februara 1943. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija
urediNatalia Kovšova je rođena 26. novembra 1920. godine u Ufi, ali se ubrzo nakon njenog rođenja porodica se preselila u Moskvu. Poticala je iz revolucionarne porodice. Njena majka Nina Kovšova (1902—1951) je takođe bila iz revolucionarne porodice i bila je omladinki rukovodilac u južnom Uralu. Otac Venedikt (1898—1971) je bio revolucionar i učesnik Građanskog rata. Bio je partijski rukovodilac i politički komesar nekih jedinica Crvene armije, a od 1931. godine je bio na školovanju u Moskvi. Još 1927. je pod optužbom da je pripadnik trockističke opozicije bio isključen iz SKP(b), ali je 1935. ponovo vraćen u članstvo. Godine 1949. je bio uhapšen do 1954. je bio u logoru kao politički zatvorenik, a rehabilitovan je 1955. godine. Njen deda Vitalij Kovšov (1894—1920), je bio revolucionar i heroj Građanskog rata, a nakon pogibije je sahranjen u Kremaljskoj nekropoli.[1]
Godine 1940. je završila školu u Moskvi i počela da radi u Istraživačkom institut za avijacijske tehnologije, koja je bila osnovana krajem jeseni iste godine. Radila je kao inspektor kadrovskog odeljenja i 1941. godine se pripremala za polazak u Moskovski vazduhoplovni institut.[1]
Odmah na početku Velikog otadžbinskog rata, 1941. godine dobrovoljno se prijavila u Crvenu armiju i upućena je na polaganje snajperskog kursa. Oktobra 1941. godine kada su se nemačke jedinice približile Moskvi i kada je otpočela bitka za Moskvu, Marija je ukuljčena u tada formiranu Treću moskovsku komunističku streljačku diviziju, koja je tada bila formirana od dobrovoljačkih bataljona, koje su činili studenti, profesori, pomoćni radnici i učenici. Nakon odbrane Moskve, januara 1942. godine je bila prebačena u 528. streljački puk, koji je bio u sastavu 130. streljačke divizije na Severno-zapadnom frontu. Tokom vremena znatno je ovladala snajperskim veštinama i izbacila je iz stroja 167 neprijateljskih vojnika i oficira.[1]
Dana 14. avgusta 1942. godine, tokom borbe kod sela Sutoki u Novgorodskoj oblasti komandant snajperske grupe je bio izbačen iz borbe, pa je komandu nad grupom snajpera preuzela je Natalija Kovšova. Nemci su tada izvršili jak kontranapad. Iako je grupa snajpera ubila veliki broj nemačkih vojnika, ubrzo je preostalo samo troje snajpera — Natalija, Marija Polivanova i ranjeni Novikov, koji više nije mogao da puca. Videvši da nemaju izlaza, usred jakog nemačkog napada, Natalija i Marija su se dogovorile da se bore do kraja. Uprkos povredama nastavile su sanjpersku borbu. Kada su ih potpuno okružili nemački vojnici, one su uzele četiri poslednje bombe i dve su bacile na Nemce, a sa poslednje dve su izvršile samoubistvo.[1]
Boreći se do samog kraja Nataša i Maša su postale simbol heroizma sovjetskih boraca, pa su Ukazom Prezidijuma Vrhovnog Sovjeta SSSR-a 14. februara 1943. godine posthumno bile proglašene za heroje Sovjetskog Saveza i automatski odlikovane Ordenom Lenjina.[1]
Nakon pogibije, zajedno s Marijom Polivanovom je sahranjena je u selu Kovovičino, kod Novogorda.[1]
Reference
urediSpoljašnje veze
uredi- (jezik: ruski) Biografija Natalije Kovšove na sajtu Heroji zemlje
- (jezik: ruski) Biografija Natalije Kovšove na sajtu Narod
.svg){kind=small}