Neovizantijski stil

Neovizantijski stil (poznati i kao „Vizantijski preporod“) bio je arhitektonski stil nastao po ugledu na vizantijski stil gradnje u Carigradu i Raveni. Stil delovao u vreme eklektike, od 1840-ih do Drugog svetskog rata, a posebno bio prisutan u pravoslavnim državama istočne i južne Evrope.

Crkva Svetog Marka u Beogradu, primer neovizantijskog stila u Srbiji

Jedan od prvih primera, Manastir Svetog Bonifacija u Minhenu

Pomorski sabor, Rusija

Stil se najviše koristio u izgradnji verskih građevina, ali postoje i primeri svetovne izgradnje.

Vremenski i prostorni obuhvat

Iako je neovizantijski stil imao široku primenu i javio se u zemljama gotovo celog zapadnog sveta, ipak je njegova primena bila najviše vezana za Rusku Imperiju, a potom za pravoslavne države na Balkanu. I pored toga, veoma zanimljivi primeri neovizantijske gradnje postoje i u anglosaksonskim i nemačkim zemljama.

Pokret se javio u nemačkim zemljama sredinom 19. veka, deceniju kasnije se proširio na Ujedinjeno Kraljevstvo i SAD, da bio svoj vrhunac doživeo krajem 19. veka u Rusiji. Poslednje decenije prisustva najviše su vezane za pravoslavne zemlje na Balkanu (Kraljevina Srbija, kasnije Kraljevina Jugoslavija, Kraljevina Bugarska, Kraljevina Grčka). Pokret se ugasio sa početkom Drugog svetskog rata.

Neovizantijski stil u Srbiji

Pogledati: Srpsko-vizantijski stil (moderni)

Zbirka slika

• 
  Hristova crkva, kod Beča, Austrija
• 
  Saborna crkva u Sent Luisu, SAD
• 
  Unutrašnjost saborne crkve u Patrasu, Grčka
• 
  Pročelje Vestminsterske opatije u Londonu, Ujedinjeno Kraljevstvo
• 
  Crkva na Oplencu, Srbija
• 
  Jovanovski manastir u Sankt Peterburgu, Rusija
• 
  Novoatoski manastir, Abhazija
• 
  Pravoslavna crkva u Bjalovježi, Poljska
• 
  Crkva Svetog Manojla u Madridu, Španija
• 
  Saborna crkva Bogorodice afričke, Alžir
• 
  Saborna crkva u Harkovu, Ukrajina
• 
  Unutrašnjost nemačke luteranske crkve u Jerusalimu

Spoljašnje veze

• Ruska neovizantijska škola