Oktobarski salon
Ovom članku potrebni su dodatni izvori zbog proverljivosti. |
Oktobarski salon je izložba reprezentativnih dela iz aktuelnog stvaralaštva u oblasti likovnih umetnosti, koja ima status stalne manifestacije u oblasti kulture od značaja za Grad Beograd, osnivača i pokrovitelja manifestacije.
| Oktobarski salon | |
|---|---|
 | |
| Osnovan | 1960. |
| Tip | manifestacija umetničkih ostvarenja |
| Lokacija | Beograd, Srbija |
| Veb-sajt | |
| oktobarskisalon | |
Istorija Oktobarskog salona uredi
Savet Moderne galerije (koja je s vremenom prerasla u Muzej savremene umetnosti u Beogradu) na osnovu svog statuta i akta Sekretarijata za prosvetu i kulturu Narodnog odbora grada Beograda na sednici održanoj 19. maja 1960. godine doneo je rešenje o osnivanju Oktobarskog salona.
Prvi Oktobarski salon održan je u Umetničkom paviljonu u Masarikovoj ulici 20. oktobra 1960,[1] u privremeno izgrađenom objektu koji je funkcionisao do 1974. godine. Od tada Oktobarski salona menja prostore u kojima se održava.
Umetnici koji su izlagali na prvom Oktobarskom salonu su: Ana Bešlić, Angelina Gatalica, Nandor Glid, Olga Jančić, Nikola Koka Janković, Olga Jevrić, Jovan Kratohvil, Oto Lego, Risto Stijović, Aleksandar Zarin.[2]
Zadatak Oktobarskog salona bio je da svake godine o godišnjici oslobođenja Beograda u Drugom svetskom ratu koja se obeležava 20. oktobra priređuje izložbu reprezentativnih ostvarenja savremene srpske likovne umetnosti.
On će obogatiti kulturni život Beograda i pružiti mogućnost našoj javnosti da se upozna sa najboljim ostvarenjima naše likovne umetnosti i tako stekne jasniju i pregledniju sliku o njenim kretanjima i vrednostima. Oktobarski salon će doprineti umetničkom vaspitanju naših ljudi i umnogome stimulirati stvaranje samih umetnika. Pokazujući vredna ostvarenja naših likovnih umetnika, bez obzira kojim generacijama i školama pripadaju, Oktobarski salon će omogućiti i upoređenja, sadržajnije analize i određenije zaključke. Sigurno je da će Salon imati vidan uticaj na razvijanje našeg likovnog života i na pojedina umetnička stremljenja, što će svakako biti korisno za dalji razvoj naše likovne umetnosti. Iz tih razloga Narodni odbor grada Beograda pomoći će da Oktobarski salon ispuni svoje društvene, kulturne i umetničke zadatke radi kojih je i osnovan. To će biti moguće ostvariti uz potpuno angažovanje svih likovnih umetnika Srbije i ostalih kulturnih radnika kao i uz podršku široke kulturne javnosti.
(Iz teksta Đurice Jojkića, predsednika Narodnog odbora grada Beograda u katalogu 1. Oktobarskog salona, 1960.)
Tokom svoje istorije doživeo je mnoge izmene u koncepciji i metodologiji rada, pokušavajući da prati kretanja u sferi likovnih, a kasnije vizuelnih umetnosti, uvek sa jasnom namerom da bude prostor za predsatvljanje najboljih, najreprezentativnijih savremenih ostvarenja u ovoj oblasti. Godine 1967. Salon se pretvara u smotru aktuelnih umetničkih tokova kojoj se priključuju i ostvarenja iz primenjenih umetnosti.
Na inicijativu dugogodišnjeg organizatora, Kulturnog centra Beograda, a odlukom osnivača, Grada Beograda, 2004. godine Oktobarski salon dobija međunarodni karakter, a 2014. godine postaje bijenalna manifestacija.
Oktobarski salon ima Odbor i umetničkog direktora/direktorku, koje imenuje Skupština Grada Beograda. Organizacione, stručne, administrativne, finansijske i tehničke poslove za potrebe Oktobarskog salona obavlja pravno lice, kome obavljanje tih poslova ugovorom poveri Grad Beograd. Funkcionisanje Oktobarskog salona usklađeno je sa Pravilima kulturnih manifestacija od značaja za Grad Beograd, koji usvaja Skupština Grada Beograda.
Međunarodna izdanja uredi
Od 2004. godine, od kada je dobio međunarodni karakter, izložbe Salona su kurirali: Anda Rotenberg ( 45. Oktobarski salon, Kontinentalni doručak), Darka Radosavljević i Nebojša Vilić (46. Oktobarski salon, Umetnost koja radi), Rene Blok i Barbara Hajnrih (47. Oktobarski salon, Umetnost, život i pometnja), Lorand Heđi (48. Oktobarski salon, Mikronarativi), Bojana Pejić (49. Oktobarski salon, Umetnik-građanin, umetnica-građanka), Branislava Anđelković (50. Oktobarski salon, Okolnosti), Juan Puset (51. Oktobarski salon, Noć nam prija), Alenka Gregorič i Galit Eilat (52. Oktobarski salon, Vreme je da se upoznamo), Branislav Dimitrijević i Mika Hanula (53. Oktobarski salon, Gud lajf), Red Min(e)d – Jelena Petrović, Danijela Dugandžić, Katja Kobolt, Dunja Kukovec (54. Oktobarski salon, Niko ne pripada više tu nego ti), Nikolaus Šafhauzen i Vanesa Miler (55. Oktobarski salon, Stvari koje nestaju), Dejvid Eliot (56. Oktobarski salon – Beogradski bijenale, Ljubavni zanos), Gunar Kvaran, Daniele Kvaran (57. Oktobarski salon – Beogradski bijenale, Čudo kakofonije), Ilarija Marota i Andrea Baćin (58. Oktobarski salon- Beogradski bijenale, Sanjari), Zorana Đaković Minniti i kolektiv Kulturnog centra Beograda (59. Oktobarski salon).
Vizuelni identitet uredi
Oktobarski salon od nastanka ima poseban vizuelni identitet za svako izdanje, koji su do sada potpisivali: M. Borota, Nikola Masniković, Stjepan Fileki, Dušan Papadopolos, Dragoslav Stojanović–Sip, Aleksandar Pajvančić–Aleks, Kosta Bogdanović, Branislav Subotić, Ljubomir Pavićević Fis, Dobrilo Nikolić, Ljubomir Ivanković, Mile Grozdanić, Tode Rapaić, Eduard Čehovin, SMS BSB SAATCHI & SAATCHI ADVERTISING BALKANS, Bata Knežević, MMILAN&MARINKK, Blažina Dizajn Studio, Borut Vild, Pogon – Igor Mešulam, Daniel Glid, Gabriel Glid, Grupa Škart, Miloš Lužanin, Umetnička grupa FIA, Viktor Šekularac, Roi Vara, Dobrivoje Bata Krgović, Hana Rajković, Dan Perjovši, Minja Smajić, Mirko Ilić, Andrej Dolinka, Saša Kerkoš, Metaklinika, Jonathan Abbott at Barnbrook, NEW MOMENT NEW IDEAS COMPANY, CURA. & Dan Solbach, Bojana Aleksijević.
Autor logotipa Oktobarskog salona koji je izveden u okviru 56. Oktobarskog salona, je studio Džonatana Barnbruka.
Katalozi uredi
Dvojezična izdanja kataloga Oktobarskih salona postoje od 2004. godine.
Kao deo programa 59. Oktobarskog salona realizovana je saradnja sa Odeljenjem za umetničku dokumentaciju Muzeja savremene umetnosti u Beogradu u okviru koje su postavljena digitalizovana izdanja kataloga Oktobarskih salona u periodu od 1960. do 2021. godine.
Kolekcija Oktobarski salon uredi
Odlukom Upravnog odbora Kulturnog centra Beograda 2012. godine osnovana je Kolekcija Oktobarski salon. Ideja da se osnuje Kolekcija Oktobarski salon nastala je nakon što je belgijski umetnik Jan Fabr poklonio Kulturnom centru Beograda svoj rad pod nazivom I’m a one man movement [Sam svoj pokret], koji je bio produciran za potrebe 52. Oktobarskog salona, 2012. godine.
Kolekcija je međunarodna i za sada je čine dela umetnika/umetnica i umetničkih grupa koji su učestvovali na međunarodnim izložbama Oktobarskog salona, i to od 2004. godine nadalje. Ovo je i glavni i jedini kriterijum kada je reč o politici akvizicija. Za sada se broj dela u Kolekciji uvećava kroz poklone i otkupe. Pojedina dela nastala su i producirana za potrebe određenih Salona, nakon čega su voljom umetnika postala i deo Kolekcije Oktobarski salon.
Reference uredi
- ^ „I Oktobarski salon”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 1960-10-20. Pristupljeno 2024-01-28.
- ^ „I Oktobarski salon”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 1960-10-20. Pristupljeno 2024-01-28.
Spoljašnje veze uredi
- Zvanična prezentacija Oktobarskog salona
- Nagrada Oktobarskog salona Vladimiru Miladinoviću („Politika“, 5. novembar 2012)
- Nagrade Oktobarskog salona za Margerit Imo i Ninu Ivanović („Politika”, 30. oktobar 2018)
- U ZAVRŠETKU 58. OKTOBARSKOG SALONA: Nagrađena Sonja Radaković („Večernje novosti”, 20. avgust 2021)
- Kolekcija Oktobarski salon
