Radovan Gardašević
Radovan Gardašević (Ubli, kod Cetinja, 4. septembar 1916 — okolina Zvornika, 8. maj 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| radovan gardašević | |
|---|---|
 Radovan Gardašević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 4. septembar 1916. |
| Mesto rođenja | Ubli, kod Cetinja, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 8. maj 1943. (26 god.) |
| Mesto smrti | okolina Zvornika, ND Hrvatska |
| Profesija | student prava |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 10. jula 1953. |
Biografija uredi
Rođen je 4. septembra 1916. godine u selu Ubli, kod Cetinja. Potiče u srednje imućne seljačke porodice. Osnovnu školu završio je u svom rodnom mestu, gimnaziju u Nikšiću, a potom je studirao na Pravnom fakultetu u Beogradu. Još kao gimnazijalac u Nikšiću, priključio se revolucionarnom omladinskom pokretu.[1]
Aprila 1941. godine, kao rezervista, bio je pozvan u Jugoslovensku vojsku. Na položaju, nedaleko od Sarajeva, nalazio se u grupi boraca, koji su u trenucima opšteg haosa i izdaje, organizovali otpor nemačkoj koloni. U ovoj borbi, bio je ranjen u obe noge. Posle proglašenja kapitulacije, iako ranjen, odbio je da se preda okupatoru i uspeo da dođe do svog rodnog mesta. Po dolasku u rodno mesto, zajedno sa drugim crnogorskim rodoljubima, učestvovao je u organizovanju oružanog ustanka.[1]
Bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka naroda Crne Gore, 1941. godine. Učestvovao je u napadu na Čevo, mesto gde je ispaljena prva ustanička puška u Crnoj Gori. U ovoj borbi učestvovao je sa svojim puškomitraljezom, koji je doneo kući, posle aprilskog sloma. U toku leta 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Ujesen 1941. godine bio je jedan od dobrovoljaca, koji su u sastavu Lovćenskog partizanskog bataljona, učestvovali u napadu na Pljevlja, 1. decembra 1941. godine. Krajem decembra Lovćenski bataljon je uključen u sastav tada formirane Prve proleterske udarne brigade, kao njen Prvi bataljon. Zajedno sa brigadom prešao je dug i težak put borbeni put.[1]
Učestvovao je u borbama oko Rogatice, u Podromaniji, na planini Zvijezdi, u Knežini, na Igmanu, kod Kalinovika, Uloga, na Durmitoru, kod Konjica, Duvna, Livna, Ključ, Bosanskog Grahova, Jajca, Kotor Varoši, Glavatičeva, Han Pijeska, Vlasenice, Zvornika, Caparda i dr. Naročito se istakao u napadu na Pljevlja, decembra 1941; napadu na Konjic, juna 1942, kada je s puškomitraljezom je uskočio u među ustaše i pobio nekoliko ustaša; kao i pri forsiranju Drine, aprila 1943. godine.[2]
Najpre je bio borac-puškomitraljezac, a potom je postavljen za političkog komesara Druge čete Prvog lovćenskog bataljona. Na ovoj dužnosti je i poginuo, 8. maja 1943. godine, nedaleko od Zvornika, kada je, štitio odstupnicu svojoj četi.[2]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 10. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference uredi
- ^ a b v g Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 257.
- ^ a b v Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 258.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
- Srpski biografski rečnik (knjiga druga). „Matica srpska“, Novi Sad 2006. godina.
