Ratko Jovičić
Ratko Jovičić (Gučevo, kod Rogatice, 1. januar 1919 — Sarajevo, 11. februar 1991) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SR Bosne i Hercegovine i narodni heroj Jugoslavije.
| ratko jovičić | |||
|---|---|---|---|
 Ratko Jovičić | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 1. januar 1919. | ||
| Mesto rođenja | Gučevo, kod Rogatice, Kraljevstvo SHS | ||
| Datum smrti | 11. februar 1991. (72 god.) | ||
| Mesto smrti | Sarajevo, SR Bosna i Hercegovina, SFR Jugoslavija | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1942. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije 1941—1945. | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija
urediRođen je 1. januara 1919. godine u selu Gučevu, kod Rogatice. Poticao je iz siromašne zemljoradničke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a nakon toga se bavio zemljoradnjom sve do 1941. godine. Povremeno je radio i kod imućnijih seljaka u svom kraju.[1]
Jula 1941. godine kada je na Romaniji izbio narodni ustanak Ratko je stupio u prvu partizansku grupu, koju je kod Rogatice formirao Danilo Đokić. Ova grupa je potom otišla u Sjemeć, gde je formirana Sjemećka partizanska četa. U toku Narodnooslobodilačkog rata, Ratko je obavljao razne vojne dužnosti — zamenika komandira i komandira Gučevske čete Romanijskog partizanskog odreda, komandanta Rogatičkog bataljona Romanijskog odreda, komandira čete u Glasinačkom udarnom bataljonu, koji je u prvoj polovini 1942. godine izvesno vreme bio u sastavu Prve proleterske udarne brigade, a potom je prešao u sastav tada formirane Šeste istočnobosanske udarne brigade. Godine 1944. je bio postavljen za komandanta Drugog bataljona Dvadesete romanijske brigade, a kasnije i za zamenika komandanta ove brigade. Nakon toga je bio komandant Devetnaeste birčanske brigade i na ovoj dužnosti je ostao do kraja rata.[1]
Ratko Jovičić se istakao kao hrabar borac u svim borbama u kojima je učestvovao. U prvoj akciji Sjemićke partizanske čete izvedenoj jula 1941. godine na putu Rogatica—Višegrad, kada su razbijene ustaše i oslobođena grupa ljudi, koje su ustaše povele u Rogaticu na streljanje, Ratko se jurišajući na neprijatelja istakao među borcima. Isticao se i u kasnijim borbama na Sjemiću, u Pešurićima, na Rorici, u napadu na Rogatici, oko Stambolčića, Sjetline, Prače, u borbama na Kovanju, kao i u borbama oko Vrbnice u toku Treće neprijateljske ofanzive. Posebno se istakao u borbi s Nemcima na Kozari, na početku Pete neprijateljske ofanzive kada je Ratkova četa uništila 20 vozila i izbacila iz stroje više neprijatljeskih vojnika. Prilikom napada na Zvornik, 1944. godine, zajedno s borcima Drugim bataljonom Dvadesete romanijske brigade upao u grad i razbio jaku ustašku posadu, koja je branila grad.[1]
Kao jedan od istakntih boraca Šeste istočnobosanske brigade bio je novembra 1942. godine primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Nakon završetka rata Ratko je radio u Narodnoj miliciji — bio je načelnik za unutrašnje poslove Sarajeva i komandant Milicije NR Bosne i Hercegovine. Takođe, bio je aktivan i kao društveno-politički radnik — bio je član Republičkog i Saveznog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda (SSRN), član Republičkog i Saveznog odbora Saveza udruženja boraca Narodnooslobodilačkog rata (SUBNOR), član Gradskog komiteta i Oblasnog komiteta Saveza komunista Sarajeva. Biran je za narodnog poslanika Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine i za člana Saveta Republike SR Bosne i Hercegovine.[1]
Umro je 11. februara 1991. godine u Sarajevu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja je odlikovan 27. novembra 1953. godine.[1]
Reference
urediLiteratura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
