Božo Ljumović
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Božo Ljumović (Virpazar, 6. januar 1896 — Titograd, 30. avgust 1986), crnogorski političar, učesnik Balkanskih, Prvog i Drugog svetskog rata; bio član CK KPJ, ali je 1948. prihvatio Rezoluciju Informbiroa i bio zatočen na Golom otoku.
| božo ljumović | |||
|---|---|---|---|
 Božo Ljumović | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 6. januar 1896. | ||
| Mesto rođenja | Virpazar,  Knjaževina Crna Gora | ||
| Datum smrti | 30. avgust 1986. (90 god.) | ||
| Mesto smrti | Titograd,  SR Crna Gora,  SFR Jugoslavija | ||
| Profesija | političar | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | aprila 1919. | ||
| Učešće u ratovima | Balkanski ratovi Prvi svetski rat Narodnooslobodilačka borba | ||
| Ambasador FNRJ u NR Poljskoj | |||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 6. januara 1896. godine u Virpazaru. Učesnik je Balkanskih i Prvog svetskog rata. Posle kapitulacije Crnogorske vojske, 1916. godine, otišao je u Rim. Kao stipendista crnogorske vlade, boravio je najpre u Rimu, do kraja 1917. godine, a potom i odlazi u Francusku.
Početkom 1919. godine se vratio u Crnu Goru. Završio je Ekonomski institut u Italiji, a u međuratnom periodu je radio kao privatni namještenik. Član Komunističke partije Jugoslavije je od njenog osnivanja aprila 1919. godine. Jedan je od članova prvih partijskih rukovodstava u Crnoj Gori, bio je: zamenik Oblasnog komiteta KPJ za Crnu Goru, a kasnije član i sekretar Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Kosovo i Metohiju. Hapšen je i proganjan više puta, a jednom prilikom je i emigrirao u Albaniju. Na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ izabran je za člana Centralnog komiteta.
Kao član najvišeg partijskog rukovodstva u Crnoj Gori i CK KPJ, bio je jedan od organizatora Trinaestojulskog ustanka 1941. godine. Bio je član Glavnog štaba NOP odreda Crne Gore i politički sekretar PK KPJ za Crnu Goru i Boku, ali je sa obe funkcije smenjen polovinom 1942. godine. Na Ostroškoj skupštini, održanoj februara 1942. godine, izabran je za člana Izvršnog odbora Glavnog Narodnooslobodilačkog odbrora Crne Gore i Boke. Novembra 1943. godine izabran je za potpredsednika ZAVNO Crne Gore i Boke, a jula 1944. za potpredsedinika Crnogorske antifašističke skupštine narodnog oslobođenja.
Prvih godina posle oslobođenja bio je ambasador FNRJ u NR Poljskoj, potpredsednik vlade NR Crne Gore i član Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru. Posle donošenja Rezolucije Informbiroa, juna 1948. godine, prihvatio je Rezoluciju i otvoreno stao na stranu Sovjetskog Saveza, zbog čega je isključen iz CK KPJ. Najpre je bio držan u kućnom pritvoru, a zatim je, u avgustu 1948, prebačen u beogradski zatvor Glavnjaču, gde je proveo dve i po godine u samici. Decembra 1950. godine prebačen je na Goli otok.
U periodu od aprila 1953. do kraja 1956. godine bio je u internaciji u Perastu. Ponovo je uhapšen krajem 1958. godine i proveo je dve godine na ostrvu Sveti Grgur. Po izlasku iz zatvora živeo je kao penzioner u Titogradu, gde je i umro 1986. godine.
Napomene uredi
- ^ sva odlikovanja oduzeta su mu 1948. godine.
Literatura uredi
- Lakić, Zoran; Pajović, Radoje; Vukmanović, Gojko (1963). Narodnooslobodilačka borba u Crnoj Gori 1941-1945: Hronologija događaja. Titograd: Istorijski institut.
- Lakić, Zoran (1963). Zemaljsko antifašističko vijeće narodnog oslobođenja Crne Gore i Boke: Zbirka dokumenata. Titograd: Istorijski institut.
- Lakić, Zoran (1975). CASNO: Crnogorska antifašistička skupština narodnog oslobođenja 1944-1945: Zbirka dokumenata. Titograd: Istorijski institut.
- Lakić, Zoran (1981). Narodna vlast u Crnoj Gori 1941-1945. Cetinje-Beograd: Obod & Narodna knjiga.
- Istorijski leksikon Crne Gore. „Vijesti“, Podgorica 2006. godina
