Veko Bulatović
Veko Bulatović (Liješnje, kod Kolašina, 1. april 1884 — Rovca, kod Ivangrada, 25. decembar 1969), bio je učesnik Balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i general-major JA.
| veko bulatović | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||||||||
| Datum rođenja | 1. april 1884. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Liješnje, kod Kolašina,  Knjaževina Crna Gora | ||||||||||
| Datum smrti | 25. decembar 1969. (85 god.) | ||||||||||
| Mesto smrti | Rovca, kod Ivangrada  SR Crna Gora,  SFR Jugoslavija | ||||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||||
| Delovanje | |||||||||||
| Član KPJ od | 1941. | ||||||||||
| Učešće u ratovima | Balkanski ratovi Prvi svetski rat Narodnooslobodilačka borba | ||||||||||
| Služba | Vojska Kraljevine Crne Gore Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1919 — 1930. 1941 — 1946. | ||||||||||
| Čin | general-major JA | ||||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||||
Biografija uredi
Rođen je 1. aprila 1884. godine u selu Liješnje, kod Kolašina, u porodici Jakše Bulatovića. Učesnik Balkanskih ratova, u Vojsci Kraljevine Crne Gore bio je kapetan i sa tim činom dočekao Prvi svetski rat. Bio je komandant Pećkog bataljona Dečanske brigade. Posle završetka Prvog svetskog rata i stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, nastavio je službu u Vojsci Kraljevine SHS. Drugi svetski rat dočekao kao rezervni oficir Jugoslovenske kraljevske vojske u činu potpukovnika, u kom je 1930. godine penzionisan.[1]
Posle Aprilskog rata i kapitulacije Kraljevske vojske, aktivno učestvovao u pripremama za Trinaestojulski ustanak. Među retkim višim oficirima Kraljevske vojske stupio u partizane. Bio je borac Drugog bataljona Četvrte proleterske crnogorske udarne brigade, potom je bio komandant bataljona Komskog partizanskog odreda, a od 1942. godine se nalazio na pozadinskim funkcijama.[1] U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1941. godine.
Kada su maja 1943. godine uvedeni činovi u NOVJ, odlukom Vrhovnog komandanta NOV i POJ Josipa Broza Tita, Veku Bulatoviću je dodeljen čin general-majora NOVJ.[1]
Penzionisan je 1946. godine.[1]
Preminuo je 25. decembra 1969. godine u Rovcu, kod Ivangrada, gde je i sahranjen.[1]
Svoje imanje u Liješnju je poklonio kako bi se na njemu izgradila škola. Bio je poznat po svom humanitarnom radu, a osnovana je i Fondacija „Anica i Veko Bulatović” za pomoć siromašnoj deci.[1]
Nosilac je Albanske spomenice i Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden zasluga za narod prvog reda, Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden za hrabrost i dr. U Vojsci Kraljevine Crne Gore odlikovan je Zlatnom medaljom za hrabrost.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga druga). „Jugoslovenski leksikografski zavod“, Zagreb 1956. godina.
- Vojna enciklopedija (knjiga druga). Beograd, 1971. godina.
- Vojni leksikon. „Vojnoizdavački zavod“ Beograd, 1981. godina.
