Vladimir Rodzjanko

Vasilije (svetovno Vladimir Mihajlovič Rodzjanko) – bio je jerarh Pravoslavne Crkve, poznati propovednik, autor mnogobrojnih radio i televizijskih emisija, organizator i rukovodilac Arhangelskog Pravoslavnog radio centra.

Vladimir Rodzjanko
Vladimir Rodzjanko
Datum rođenja	(1915-05-22)22. maj 1915.
Datum smrti	17. septembar 1999.(1999-09-17) (84 god.)
Mesto smrti	Vašington, SAD

Rodio se 22. maja 1915. na porodičnom imanju Otrada, u Carskoj Rusiji (u današnjoj Ukrajini), a preminuo 17. septembra 1999. u Vašingtonu.

Mlade godine

Kao dete 1920. godine sa roditeljima je emigrirao u Kraljevinu SHS. Njegov deda, po ocu, Mihail Vladimirovič Rodzjanko, je bio poslednji predsednik Ruske Dume za vreme vladavine cara Nikolaja II. Majka je poticala iz drevnog roda kneževa Golicinih i Sumarokovih. Završio je klasičnu rusko-srpsku gimnaziju (1933.) i Bogoslovski fakultet Beogradskog univerziteta (1937.). Njegovi učitelji su bili mitropolit Antonije Hrapovicki, sveti Jovan Maksimovič, sveti Nikolaj Velimirović, mitropolit Antonije (Suroški), sveti arhimandrit Justin Popović i drugi. Naredne, 1938. godine, studira na Oksfordu. Oženio se 1937. godine Mariom Koljubajev (otac joj je bio sveštenik Vasilije Koljubajev, paroh u Riđici). Imali su dva sina Vladimira i Mihaila.

Služba i ratne godine

Svatovi u Stanišiću, sveštenik Rodzjanko desno na slici.

Godine 1941. postaje sveštenik. Nije poznato zašto i kako je čovek sa takvim obrazovanjem, poreklom i inteligencijom postavljen 1942. godine za sveštenika u malu i siromašnu parohiju poput Stanišićke. Pravoslavnim vernicima u okupiranom selu, gde su bili izloženi nasilju i pritiscima, je sigurno bio potreban duhovni zaštitnik, ali to sigurno nije bio jedini razlog zbog kojeg je dospeo u Stanišić. Mladi i neiskusni, ali istovremeno veoma inteligentni i obrazovani sveštenik Vladimir Rodzjanko se veoma dobro snašao i nije služio i branio samo narod svoje parohije već sve pravoslavne hrišćane i Srpsku pravoslavnu crkvu u fašističkoj Mađarskoj. On je tokom celog rata učestvovao u srpskom pokretu otpora izveštavajući episkopa bačkog Irineja o delovanjima na ugrožavanju SPC i pokušajima stvaranja Mađarske Pravoslavne Crkve. Pored toga, bio je glavna veza između episkopa Bačkog i episkopa budimskog Georgija.

Zalaganjem oca Vladimira i njegove supruge osnovan je hor u Stanišiću sa dvadesetak članova.

Čak je i oslobađanje sela na neki način krenulo iz crkvene porte, gde se okupila grupa seljana pred akciju preuzimanja vlasti od okupatora. Nije poznato da li je i sveštenik Rodzjanko učestvovao u organizaciji akcije, ali je u nastupajućim danima odigrao značajnu ulogu. Sa narodom Stanišića je dočekao predstavnike Crvene armije, a u prvim danima oslobođenja je dao svoj doprinos u normalizaciji života u selu. Na zboru seljana je govorio o međunacionalnim odnosima i značajno doprineo smirivanju tenzija.

Posleratni period

Bez obzira na njegovu pozitivnu ulogu tokom i neposredno po okončanju rata, komunističke vlasti ga hapse pod optužbom “nezakonite religiozne propagande”. Sud ga proglašava krivim i osuđuje na osam godina robije u radnom logoru. Posle intervencije Kanterberijskog nadbiskupa, nakon dve godine biva oslobođen i zajedno sa porodicom odlazi u Pariz pa u London.

Emigracija iz Jugoslavije

Sveštenik emigrant je paroh crkve Svetog Save u Londonu od 1951. do 1979. godine, a od 1955.-1978. godine vodi emisije religijskog karaktera na radiju BBS za slušaoce u SSSR i istočnoj Evropi. Nakon smrti supruge 1979. godine i primanja monaškog postriga (monaško ime Vasilije) bio je rukopoložen za episkopa Vašingtonskog kasnije San-Franciskog, Pravoslavne Crkve u Americi.

Episkop Vasilije je i nakon penzionisanja nastavio da služi crkvi. Često je putovao u SSSR (kasnije Rusiju) i bio međ’ narodom koji je, za vreme komunističke vlasti, osnove vere sticao slušajući njegove radio emisije.

Ruski patrijarh Aleksije i vladika Vasilije vodili su prvu litiju ulicama Moskve nakon 70 godina. Rusi su izuzetno cenili vladiku Vasilija i smatrali ga svecem.

Posebno je zanimljiv njegov susret sa jednim od najvećih fizičara današnjice Stivenom Hokingom (Stephen Hawking) što je verovatno rezultiralo njegovom knjigom „The Theory of the Big Bang and the Faith of the Holy Fathers“ 1996. godine. Godine 1996. u produkciji „Moskovske akademije Natalija Nesterova“ snimljen je dokumentarac o životu episkopa Vasilija pod nazivom „Moja sudbina” (Moя sudьba).

Vladimir Rodzjanko umire u Vašingtonu 1999. godine, u 84. toj godini života. Sahranjen je na groblju Rock Creek Cemetery u Vašingtonu.

Izvori

• Robert Kučo − „Vodič kroz istoriju jednog sela u Bačkoj” https://www.scribd.com/doc/98207230/Stani%C5%A1i%C4%87-vodi%C4%8D-kroz-istoriju-jednog-naselja-u-Ba%C4%8Dkoj
• Milenko Beljanski − „Stanišić” (Senta, 1985)
• Episkop Vasilije (Rodzjanko) − „Teoriя raspada vaseljene i vera Otaca” http://tolmach.org/Rodzjanko%20Teorija%20raspada%20vaseljene.pdf Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. октобар 2017)