Vojislav Lakčević
Vojislav Vojo Lakčević (Ulcinj, 30. januar 1913 — Staro Gracko, kod Lipljana, 1. februar 1943) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| vojislav lakčević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. januar 1913. |
| Mesto rođenja | Ulcinj, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 1. februar 1943. (30 god.) |
| Mesto smrti | Staro Gracko, kod Lipljana, Kraljevina Albanija |
| Profesija | radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1935. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Biografija
urediRođen je 30. januara 1913. godine u Ulcinju. U rodnom mestu je završio osnovnu i građansku školu. Družeći se sa vršnjacima albanske nacionalnosti naučio je albanski jezik. Pošto je poticao iz siromašne porodice, čim je stasao za rad zaposlio se u ulcinjskoj solani. Ovde se kao mladi radnik priključio sindikalnoj organizacije, a 1935. godine je bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Godine 1936, zajedno sa porodicom se preselio iz Ulcinja u selo Batuša, kod Đakovice. Znanje albanskog jezika mu je umnogome olakšalo boravak u novoj sredini. Kao već angažovani član KPJ, u novoj sredini je brzo postao jedna od vodećih revolucionarnih ličnosti. Godine 1938. je formirao novi partijsku ćeliju KPJ i bio njen sekretar. Aktivno je radio na prikupljanju pomoći za internirane jugoslovenske dobrovoljce, koji su se borili u Španskom građanskom ratu. Učestvovao je i u radu revolucionarnih omladinskih organizacija, kao i organizacija Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Jula 1940. godine na Drugoj mesnoj konferenciji KPJ za Đakovicu bio je izabran za člana Sreskog komiteta KPJ za Đakovicu.[1]
U Aprilskom ratu 1941. godine, učestvovao je kao vojnik 55. puka. Nakon kapitulacije Jugoslovenske vojske, bio je zarobljen u blizini Skadra i potom deportovan u logor. Zahvaljujući akciji komunista iz Skadra, bio je izbavljen iz logora. Nakon bekstva iz logora, iz Skadra je otišao u Crnu Goru, u Pješivice, gde je nastavio sa revolucionarnim radom. Zajedno sa najvišim rukovodiocima Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru i Boku aktivno je radio na organizovanju Trinaestojulskog ustanka. Kada je u julu 1941. godine bila formirana jedna od prvih partizanskih jedinica bio je postavljen za njenog političkog komesara.[1]
Godine 1942. godine, na poziv Okružnog komiteta KPJ za Kosovo i Metohiju zajedno sa Stankom Burićem je otišao na Kosovo. U pratnji dvojice partizana Albanaca Džema i Mustafe, Vojo i Stanko su preko Čakora i Rugovske klisure došli u Peć, a kasnije prelaze u Vitomiricu. Nakon kratkog odmora, zajedno sa nekoliko drugova su došli u selo Vrelo ispod Goleša, gde se tada nalazio Okružni komitet KPJ za Kosovo i Metohiju.[2]
Nakon dolaska na Kosovo i Metohiju Vojislav Lakičević su uključio u rukovodstvo Narodnooslobodilačkog pokreta na Kosovu i Metohiji. Na Plenumu Okružnog komiteta KPJ za Kosovo i Metohiju, održanom u selu Vrelo, Vojo i Stanko su bili izabrani za članove Okružnog komiteta. Kada je 1943. godine formiran Karadački partizanski odred, Vojo je bio imenovan za političkog sekretara ovog odreda, koji je imao zadatak da deluje na Skopskoj Crnoj Gori. Zbog teške situacije na na ovom terenu, grupa boraca Odreda se uputila ka Nerodimlju, a na tom putu je 1. februara 1943. godine zastao u selu Starom Grackom, kod Lipljana. Partizani su ovde bili opkoljeni od strane italijansko-kvinsliških snaga, nakon čega se razvila teška i neravnopravna borba u kojoj je poginulo svih osam članova grupe, osim jedne partizanke koja je bila zarobljena. Među poginulim partizanima, pored Voje Lakčevića bio je i komandant ovog Odreda Aleksandar Urdarevski, narodni heroj.[2]
Ukazom predsednika FNRJ Josipa Broza Tita 27. novembra 1953. proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference
uredi- ^ a b v Narodni heroji 1 1982, str. 444.
- ^ a b v Narodni heroji 1 1982, str. 445.
Literatura
uredi- Zbornik narodnih heroja Jugoslavije. Beograd: Omladina. 1957. COBISS.SR 50964999
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
