Geza Tikvicki
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Geza Tikvicki (Bikovo, kod Subotice, 2. decembar 1917 — Subotica, 12. mart 1999), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije, SR Srbije i SAP Vojvodine.
| geza tikvicki | ||||
|---|---|---|---|---|
 Geza Tikvicki | ||||
| Lični podaci | ||||
| Datum rođenja | 2. decembar 1917. | |||
| Mesto rođenja | Bikovo, kod Subotice,  Austrougarska | |||
| Datum smrti | 12. mart 1999. (81 god.) | |||
| Mesto smrti | Subotica, AP Vojvodina, Srbija,  SR Jugoslavija | |||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||
| Delovanje | ||||
| Član KPJ od | 1939. | |||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | |||
| Čin | potpukovnik u rezervi | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija uredi
Rođen je 2. decembra 1917. godine na salašu u Bikovu, kod Subotice. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Njegovi roditelji - otac Mata i majka Terezija, imali su petoro dece. Oni su najpre živeli u velikoj porodičnoj zajednici, koja se posle završetka Prvog svetskog rata raspala, a Gezini roditelji su se tada prešli na salaš Ludoš, u blizini Bikova. Posle par godina, porodica se preselila u Suboticu.
Osnovnu školu, nižu gimnaziju i Zanatsku školu Geza je završio u Subotici, a potom je od 1934. godine radio kao šegrt u Ingusovoj fabrici tepiha. Kao mladi radnik pristupio je revolucionarnom radničkom pokretu i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), zbog čega je 1936. godine bio hapšen. U članstvo ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1939. godine. Godine 1940. je u Beogradu učestvovao u aeronautičkom štrajku i bio član Štrajkačkog odbora, zbog čega je takođe bio hapšen.
Neposredno posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, maja 1941. godine je postao član Okružnog komiteta KPJ za severnu Bačku. Tada je aktivno radio na organizovanju ustanka na terenu Subotice i okoline. Novembra 1941. godine je uključen u Biro Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu i zajedno sa Tozom Markovićem bio zadužen za rukovođenje Narodnooslobodilačkom borbom u Bačkoj.
Početkom 1943. godine zajedno sa Nikolom Petrovićem je organizovao bazu u Starom Vrbasu, gde je organozovao štampanje lista „Slobodna Vojvodina“. Kasnije je uspeo da uspostavi veze sa Jovanom Veselinovim, sekretarom OK KPJ za Srem koji je rukovodio oružanom borbom u Sremu. Tada je uključen u sastav obnovljenog Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu.
Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine je bio sekretar najpre Okružnog komiteta, a potom i Sreskog komiteta KPJ u Subotici. Bio je i predsednik Sreskog Narodnog odbora Subotice. Godine 1947. je bio prvi predsednik Gradskog odbora organizacije Saveza boraca NOR-a u Subotici. Od 1948. do 1958. godine je bio ministar komunalnih poslova u Vladi Narodne Republike Srbije. Od 1950. do 1952. godine je bio generalni direktor Direkcije nemetala Srbije. Od 1952. je bio član, a od decembra 1953. do jula 1962. godine predsednik Izvršnog veća Skupštine AP Vojvodine. U istom periodu je automatski bio član i Izvršnog veća NR Srbije. Potom je bio ambasador SFRJ u Narodnoj Republici Mađarskoj i član Saveznog izvršnog veća.
Bio je narodni poslanik Narodne skupštine FNRJ, prvog i drugog saziva, a posle je biran za narodnog poslanika Narodne skupštine NR Srbije i Narodne skupštine AP Vojvodine. Bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije i član Pokrajinskog komiteta Saveza komunista Vojvodine. Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije biran je na Sedmom, 1958. i Osmom kongresu SKJ, 1964. godine.
Krajem 1972. godine, u vreme političkog obračuna unutar SKJ sa predstavnicima „liberala“ u rukovodstvu SK Srbije, Tikvicki je bio označen kao njihov saradnik, ali nije bio smenjen. Polovinom 1973. godine, je tokom političkog obračuna sa „liberalima“ u SK Vojvodine, bio kažnjen partijskom opomenom i smenjen sa svih političkih funkcija. Penzionisan je 1979. godine. Umro je 12. marta 1999. u Subotici.[1] Njegova supruga, Gala Tikvicki, umrla je 21. januara 2021. godine, u 102. godini.[2]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja.
Izvori uredi
- ^ Hrvatska riječ, hronologija od 8. do 14. marta
- ^ Politika, 24. januar 2021, str. 28, porodična čitulja
Literatura uredi
- Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Hronometar“, Beograd 1970. godina.
- Leksikon Narodnooslobodilačkog rata i revolucije u Jugoslaviji 1941-1945 (prvi tom). „Narodna knjiga“ Beograd i „Partizanska knjiga“ Ljubljana, 1980. godina.
- Geza Tikvicki Slike iz ustanka u Bačkoj. Vojnoizdavački i novinarski centar, Beograd 1989. godina.
