Dragutin Knežević Krunica
Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: stil. |
Dragutin Knežević Krunica (Strmica, 28. jun 1940 — Beograd, 19. decembar 2006) bio je srpski pesnik, profesor i književnik.
Dragutin Knežević | |
|---|---|
| Nadimak | Krunica |
| Datum rođenja | 28. jun 1940. |
| Mesto rođenja | Strmica, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 19. decembar 2006. (66 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Biografija uredi
Rođen je u Strmici kod Knina na tromeđi Like, Bosne i Dalmacije. Dragutin Knežević ima dva datuma rođenja: 28. jun 1940. godina (stvarni) i 13. jul 1940. godina (izmišljeni). Za sva vremena opredeljuje se za 28. juni, što mu i pripada Božjom promisli. Školovao se u Strmici, Kninu, Beogradu i Sarajevu. Po struci je pravnik, ali se bavio i pedagoškim radom. Posle završene vojne akademije radio je u vojno-sanitetskom zavodu u Sarajevu, potom kao profesor Prve gimnazije, takođe u Sarajevu. Školovao se uz rad do pravničkog poziva, a zatim službuje u Republičkom veću saveza sindikata Bosne i Hercegovine. Dragutin Knežević Krunica je kao profesor Prve gimnazije proteran iz Sarajeva još 1974. godine skupa sa dr. Jakšićem. Pomenutu gimnaziju svojevremeno su pohađali, danas u svetu poznate ličnosti: Emir Kusturica (poznati režiser) i Vojislav Šešelj (najmlađi doktor nauka u bivšoj Jugoslaviji i predsednik Srpske radikalne stranke), kojima je u to vreme profesor bio upravo Dragutin Knežević.
Proterivan sa svog ognjišta od rane mladosti (Zbog opredeljenja njegovih roditelja za Kralja i Otadžbinu) od partizanske klike, a sada od njihovih sinova, Knežević se te 1974. godine, zvanično preseljava u Beograd, gde i sada živi i stvara. Najpre se zapošljava u obrazovnom centru “Rade Končar“, a onda u privrednim organizacijama “Montaža“ i “Janko Lisjak“. Zadnje godine radnog staža provodi u izdavačko-grafičkoj delatnosti, prvo kao direktor RO “Jovan Popović“, a posle kao šef i osnivač izdavačko-književne zadruge “Grafosaund“. Smisao za poeziju sticao je od majke Đurđije, poznate u svom zavičaju po uspelom oblikovanju narodnog pesničkog kazivanja. Poeziju piše od svoje sedamnaeste godine. Prvu zapaženu pesmu “Kraljevi se klanjaju senima“, posvećenu Gavrilu Principu, napisao je 1957. godine. Pesme su mu objavljivane u lokalnim listovima i časopisima. Zastupljen je u zajedničkim knjigama poezije književnih klubova “Milutin Bojić“, “Čukarica“ i drugih. Prvu knjigu “Vatre Tromeđe“ objavila mu je zajednica književnih klubova Srbije u ediciji “Obeležja“ 1983. godine. Aktivno učestvuje u književnim manifestacijama, u susretima “Dalmaciji u pohode“ (Knin) 1983. godine, kao i na mnogim srpskim, evropskim i svetskim skupovima (Italija, Austrija, Engleska, Kanada, SAD, Australija…). 1991. godine je bio u Čikagu i gost komandanta Dinarske Četničke Divizije - vojvode Momčila Đujića, bivšeg Strmičkog sveštenika, koji je 1940. godine krstio Dragutina Kneževića, kao i njegova tri starija brata. Dragutin Knežević Krunica je stalni član Udruženja književnika Srbije. Kao estradni umetnik napisao je, osmislio melodiju, otpevao-izveo i izrekao sve pesme na sledećim kasetama: “Zvuci Tromeđe i Krajine 1“, “Zvuci Tromeđe i Krajine 2“, “Srpska Zora 1“, “Srpska Zora 2“, “Za otadžbinu“, “Srpske barikade“, “Dobrovoljci - Srbi, Zbor“, “Progon Srba“, “Srpska Oluja“, “Ravna Gora Pobediti Mora“ i “Četnička Oluja“. 1989. godine u Udruženju književnika Srbije, burno je pozdravljen predlog književnika Dragutina Kneževića da se na području Korduna, Banije, Like i pravoslavne Dalmacije - vaspostavi Srpska autonomija. Na osnivačkoj skupštini u Kninu, u oštroj borbi mišljenja između Dragutina Kneževića, književnika i profesora dr. Jovana Raškovića, usvojen je predlog Dragutina Kneževića i Samostalna demokratska stranka dobila je novo ime - Srpska demokratska stranka, koju će ne dugo zatim prihvatiti i Srbi iz BiH na čelu sa dr. Radovanom Karadžićem. Srpska demokratska stranka traje sve do današnjih dana i predvodnica je srpskog naroda zapadno od Drine. Na zboru naroda u Vojniću, koji je organizovala Radikalna stranka, književnik Dragutin Knežević predložio je da se održi “Sabor Srba“ i to da bude prvi u gradu Srbu, a drugi na Krbavskom polju. Srpski narod iz milja, krunisao ga je za Kneza od Kninske Krajine.
Od njega je nerazdvojan nadimak Krunica, koji je dobio njegov deda Lazarina u ustanku na Tromeđi 1875. godine pod vođstvom Goluba Babića i Petra Mrkonjića za ujedinjenje sa Srbijom.
Dela uredi
- “Svete niti“ (1963)
- “Na Oštracu“ (1971)
- “Vatre Tromeđe“ (1987)
- “Neuhvatljivo vreme“ (1984)
- “Buđenje“ (1985)
- “Na dugom putu“ (1987)
- “Trif, traf, truf“ (1988)
- “Vaskrs đenerala“ (1995)
- “Ode zemlja Stefanova“, roman (1987).
