Ibrahim Fazlinović
Ibrahim "Ibro" Fazlinović (Ljubuški, 1896 − Karpati, 1915) bio je jugoslovenski revolucionar, mladobosanac i učesnik u atentatu na austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda.
Ibro Fazlinović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1896. |
| Mesto rođenja | Ljubuški, Austrougarska |
| Datum smrti | 1915. (18/19 god.) |
| Mesto smrti | Karpati |
Biografija uredi
Rođen je 1896. u mahali Crkvica, Ljubuški u jednoj od najstarijih muslimanskih porodica u tom gradu. Odrastao je u siromaštvu, a rano je ostao bez roditelja te se sam školovao u Učiteljskoj školi u Sarajevu. Bio je nerazdvojan sa Đulagom Bukovcem i u svemu ga je pratio. Zajedno sa njim je učestvovao u februarskim demonstracijama i štrajku đaka 1912. godine.[1] Na ovim demonstracijama je uhapšen, a kod njega je pronađen tekst prve redakcije opšteg programa kojim se rukovodila Srpsko-hrvatska nacionalistička organizacija u Sarajevu.[2] Početkom juna 1912. godine, Bukovac i Fazlinović su se pridružili pokretu Mlada Bosna i predlagali su da jedan musliman izvrši atentat na Franju Josifa ili neku drugu istaknutu ličnost. Predloženo je da se kockom odabere atentator, ali se Ibro prijavio da on želi da izvrši taj atentat, zato što je siroče bez roditelja i niko neće za njim žaliti. Fazlinović i Bukovac su otputovali u Beograd, a zatim u komitski logor u Vranju gdje su se spremali za atentat. Sarajevski mladobosanci, koji su bili protivnici atentata, su uzalud pisali da odustane od atentata. Kada je 1912. godine izbio Prvi balkanski rat, Fazlinović i Bukovac su odustali od atentata.[1]
O planiranju atentata na Franju Josipa I ili na Franca Ferdinanda, sačuvano je nekoliko zapisnika carskog i kraljevskog Vojno-kaznenog zavoda u Terezijenštatu. U izvodu iz zapisnika od 17. februara 1913. jedan svjedok na saslušanju izjavljuje: Vidio sam takođe u Beogradu Ibru Fazlinovića i Đulagu Bukovca. Ja sam stanovao u istom dvorištu što i Fazlinović i to u Lominoj 47. Kad sam došao drugi put u Beograd i to polovinom augusta 1912. godine, zatekao sam tamo Ibru Fazlinovića, a kad sam odlazio iz Beograda, početkom septembra, ostavio sam ga u Beogradu. U međuvremenu vidio sam i sam da putuju po unutrašnjosti Srbije, a rekao mi je to i Gavrilo Princip koji je bio s njime intiman. Od kolega Gavre Principa i Jove Palavestre i drugih sam čuo da je Fazlinović prije bio aranžirani Hrvat[a] i protivnik Srba, pa sam slučajno u govoru došao u sukob s njime radi toga pa sam mu predbacio da tako svoje političko mišljenje mijenja, jer da sada jeste naprednjak, te sam mu nadalje predbacio da je promijenio ime i pod tuđim imenom stanuje u Beogradu, te sam mu još rekao da hoću to policiji prijaviti, na što mi je on odvratio "možeš". Svjedok Hasan Prohić, 18 godina, đak Učiteljske škole u Sarajevu u izjavi datoj 24. januara 1913. godine navodi da se u oktobru 1912. godine sastao sa Bukovcem i Fazlinovićem na stanici u Doboju: Nekako oko 20. oktobra 1912. godine, idući iz Gračanice u Sarajevo, sastao sam se sa Ibrahimom Fazlinovićem i Bukovcem iz Ljubuškog, koji je bio, premda je musliman, u šeširu, na kolodvoru u Doboju. U razgovoru oklen idu, kazali su meni Fazlinović i Bukovac da su bili u Srbiji, a Fazlinović i u Rusiji, te da idu u Sarajevo.[1] Posle Sarajevskog atentata 1914. godine, Ibro Fazlinović, tada učenik 4 godine sarajevske preparandije je odmah zatvoren i saslušan je 18. jula 1914. kod vladinog povjerenika za Sarajevo.[3] Iz zatvora je regrutovan u austrougarsku vojsku. Poginuo je na Karpatima 1915. godine, u 19. godini života.[1]
Napomene uredi
- ^ Dragoslav Ljubibratić takođe navodi da je Fazlinović bio Hrvat
Reference uredi
- ^ a b v g Sadikovic, Halid (12. 9. 2013). „DVA LJUBUSAKA U “MLADOJ BOSNI””. Ljubušaci. Pristupljeno 3. 3. 2022.
- ^ Gaćinović, Radoslav (2014). „AUSTROUGARSKI VELEIZDAJNIČKI SUDSKI PROCESI”. Strani pravni život : teorija, zakonodavstvo, praksa. ISSN 0039-2138. - Br. 1 (2014). 1: 136. ISSN 0039-2138.
- ^ Stošić, Verica M.; Đuran, Goran (2016). „Optužnica Državnog odvjetništva u Sarajevu protiv Lazara Đukića i drugih iz 1915. godine” (PDF). Glasnik Udruženja arhivskih radnika Republike Srpske. godina VIII, broj 8: 299.
