Kotorska biskupija

Kotorska biskupija (lat. Dioecesis Catharensis) je katolička biskupija sa sedištem u gradu Kotoru, u današnjoj Crnoj Gori. Obuhvata šire područje Boke kotorske, sa Grbljem, tako da pod njenu nadležnost potpadaju svi katolici na području današnjih opština: Kotor, Herceg-Novi, Tivat i Budva. Podeljena je na 4 dekanata, 26 župa i 3 kapelanije. Biskupsko sedište je pri Katedrali Svetog Tripuna u Kotoru. Počevši od 2020. godine, na njenom čelu nalazi se biskup Ivan Štironja.[1]

Kotorska biskupija
Kotorska biskupija
Katedrala Svetog Tripuna u Kotoru
Osnovni podaci
Država Crna Gora
Površina 674 km²
Sedište Kotor
Nadbiskupija Splitsko−makarska
Datum osnivanja 10. vek.
Poglavar Papa Franja
Vernici
Stanovništvo 95.000
Broj katolika 8.300
Procenat katolika 8.7%

Predistorija

uredi

Pojava ranog hrišćanstva na istočnoj obali Jadrana vezuje se za prve vekove hrišćanske istorije. Tokom poznog antičkog perioda, u najznačajnijim primorskim gradovima razvijaju se lokalne episkopije. U to vreme, najznačajnije mesto na području Boke kotorske bio je antički Risan, dok se Kotor razvija nešto kasnije, tokom ranog srednjovekovnog (vizantijskog) perioda, kada se grad nalazio u sastavu teme Dalmacije.[2] Tadašnja (pravoverna) Kotorska episkopija nalazila se na području na kome su se ukrštali uticaji istočnog i zapadnog hrišćanstva.[3][4]

Istorija

uredi
 
Katolička crkva u Crnoj Gori:
Barska nadbiskupija i Kotorska biskupija

Nedugo nakon zvaničnog prihvatanja umetka Filioque od strane Rimske crkve (1014),[5] došlo je do Velikog raskola (1054) i postepenog širenja i učvršćivanja filiokvističkog učenja u primorskim gradovima i oblastima na istočnoj obali Jadrana, uključujući i Kotor. Tako je na području prvobitne (pravoverne) Kotorske episkopije nastala filiokvistička Kotorska biskupija, koja je tokom 11. i 12. veka nekoliko puta menjala crkveno-pokrajinsku pripadnost.[6]

Oko 1185. godine, Kotor je ušao u sastav srpske države Nemanjića i od tada počinje da raste i značaj Kotorske biskupije. Tokom 13. i 14. veka, nadležnost Kotorske biskupije postepeno se širila prema unutrašnjosti, dopirući u 15. veku sve do Dunava, budući da su se pod jurisdikcijom kotorskih biskupa našle sve rasute katoličke župe u srpskim gradovima i oblastima kao što su: Stari Ras, Mačva, Prizren, Novo Brdo, Janjevo i druga mesta.[7]

U 16. veku, kotorski biskup Tripo Bizanti potpisivao se kao biskup cele Srbije (što se odnosilo na katolike u Srbiji).

Pitanje pokrajinske pripadnosti

uredi

Iako u Crnoj Gori postoji domaća Barska nadbiskupija, Kotorska biskupija još uvek potpada pod nadležnost strane Splitsko-makarske nadbiskupije, čiji se centar nalazi u susednoj Hrvatskoj, što je posledica odluke crnogorskih državnih vlasti (2011) da se Katoličkoj crkvi prizna potpuna samostalnost po pitanju ustrojstva lokalnih nadbiskupija i biskupija.[8]

Vidi još

uredi

Reference

uredi

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi